Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.07.2022
he Mondial - het verslag
Sfeerimpressie van Hannie Verhoeven, verslag Jeroen van Leeuwen
Twee weken geleden speelde ik op Golfclub de Haar. Prachtige baan en op een aantal holes uitzicht op het kasteel. Mede eigenaar van The Mondial, Hans Wognum, wist mij tijdens de ronde afgelopen maandag te vertellen dat er in Nederland twee kasteelbanen zijn, De Haar en The Mondial. Kasteel Heemstede staat inderdaad aan de rand van de verrassend veelzijdige 9 holes van The Mondial. Mooie uitzichten inspireren mij, dat is wel duidelijk. Een leuke flight helpt trouwens ook.
Even terug naar die andere kasteelbaan. Op de Haar ben ik een club kwijtgeraakt. Dat ging zo. Op hole 2 was mijn bal aan de achterkant van de green gekomen. Ik kon niet goed zien of ‘ie nou op de green lag of in het hogere gras.Ik pak een ijzer 8 uit mijn tas en de putter ging uiteraard ook mee. Na enige inspectie was ik tot de conclusie gekomen dat de putter voor mij de beste optie zou zijn. Ik leg mijn ijzer 8 op de rand van de green en put mijn bal veel te kort (maar dat laatste is totaal irrelevant voor dit verhaal natuurlijk).
De volgende dag stond ik op de drivingrange. Nu moet u weten dat ik in de loop van de jaren een bijna maniakale routine heb opgebouwd voor drivingrange sessies. Ik begin 10 ballen met mijn ijzer 8, daarna 10 met de gap wedge, vervolgens 10 ballen met de met ijzer 7. Daarna is het vrij kiezen. Verlost van de routine. U begrijpt dat de drivingsessie nog voordat de eerste bal was geslagen was al weer klaar was. Geen ijzer 8, geen drivingrange. Zo makkelijk is het.
Terug naar the Mondial. Daar was natuurlijk ook een drivingrange. Hoe moest dat dan? (een vriendelijke dame bij de Haar had mij tot twee keer toe verzekerd dat er echt geen ijzer 8 was gevonden). Een noodoplossing was er. Ik had de golftas van mijn 11 jarige dochter in de auto liggen. Daar lag een ijzer 8 in. Ik moest en zou die stok in godsnaam maar moeten gebruiken. Enige vorm van autisme is mij kennelijk niet vreemd (toch Pim..?) Na 10 hele slechte ballen met de veel te kleine ijzer 8, kon ik mijn routine vervolgen.
Tijdens de ronde op The Mondial heb ik nog nooit zoveel mijn ijzer 8 gedacht. Op zeker 12 holes zou ik ‘m hebben gebruikt (vermoed ik). Maar dat zou in de praktijk wel eens de helft minder kunnen zijn. Maar goed het gaat om het idee. Ik heb ooit een verhaal gelezen van Seve dat hij met enkel met een ijzer 7 de baan in was gegaan. Dat zou je helpen allerlei verschillende slagen te slaan en je creativiteit te gebruiken. Zo voelde ik mij een beetje. Het werkte overigens wonderwel (39 punten) en ik had er nog lol in ook. Ik denk dat ik tijdens de volgende wedstrijden steeds 1 club thuis laat liggen.
U bent alvast gewaarschuwd.
Jeroen van Leeuwen
The Mondial - de uitslag
Jeroen van Leeuwen is in topvorm, dat mag duidelijk zijn. Hij won de wedstrijd op The Mondial in de A-categorie. Maar Hans Terol en Pamela Sturhoofd bleven keurig in zijn buurt. In de B stond er geen maat op Eric Venghaus, die 42 stablefordpunten binnen bracht. Ook Henri van der Steen (39) en Hannie Verhoeven (37) waren goed op dreef.
A-Categorie plhc stbf
1. Jeroen van Leeuwen 15 39
2. Pamela Sturhoofd 17 38
2. Hans Terol 20 38
4. Fred Veldman 15 35
5. Marijke Brouwers 22 34
6. Friso Leunge 12 30
7. Leo van de Ruit 15 29
8. Helene Wiesenhaan 17 27
9. Alwin de Rijke 19 27
10. Pim Donkersloot 18 26
11. Hans Wognum (gast) 16 23
B-categorie
1. Eric Venghaus 16 42
2. Henri van der Steen 18 39
3. Hannie Verhoeven 31 37
4. Ron Buitenhuis 20 34
5. John Dekker 28 34
6. Lex Hiemstra 24 32
7. Ron Peereboom Voller 24 32
8. Ruud Taal 27 29
9. Jan van Galen 28 29
10. Ger Laan 26 28
11. Paul Boehlé 28 28
12. Jur Raatjes 30 28
13. Jan van den Boom (Barenbrug) 40 27
14. Roland Reinders 20 23
15. Ronald Speijer 20 22
16. Lia Grooters 43 18
17. William Wollring 29 15
18. René Brouwer 24 NS
Met trots kondigt de NVGJ aan dat Redexim de titelsponsor is van de Nations Cup 2025, het internationale golftoernooi voor golfjournalisten dat dit najaar plaatsvindt op Texel.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.