Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2022
Een week of wat geleden dineerde ik met mijn vrouw Irma en bij golfvrienden Cor Groeneweg en Lucy Prijs , met wie ik ook een kleurrijk verleden bij De Volkskrant deel. Lucy toverde een voortreffelijke Schotse maaltijd op tafel en Cor vertelde geanimeerd over hun liefde voor Schotland en de vele reizen daarnaartoe. Op de schoorsteenmantel van hun smaakvolle appartement zag ik een grote stoffen dobbelsteen staan, waarover Cor niet zonder trots kon melden dat dit de zogenoemde Rode Dobbelsteen was, de wisseltrofee die hij vorig jaar had gewonnen bij het gelijknamige toernooi ter nagedachtenis van Rob van den Dobbelsteen.
Deze aardige en erudiete collega van Het Parool kenden wij natuurlijk uit onze tijd aan de Wibautstraat en het frequenteren van het nabijgelegen café Hesp. We kregen het over hem, ons vak, de tijdgeest en als vanzelf over de plussen en minnen van het afslaan van rood. Had Rob echt een punt: afslaan van geel frustreert alleen maar als je drives niet verder komen dan zo’n 150 meter. Ik bracht in dat ook wij zestigplussers in staat moeten zijn verder te slaan door je swingtechniek aan te passen. Dus lessen gaan nemen en oefenen, oefenen. Cor wees nog maar eens naar de schoorsteenmantel. Het bewijs dat spelen van rood hem beter lag stond er fier bovenop.
Toen rinkelde er bij mij een belletje. Als shorthitter moest ik mijn scepsis laten varen en gewoon meedoen. De afspraak samen naar Spierdijk te reizen was snel gemaakt. En afgelopen dinsdag was het zover. De Rode Dobbelsteen lag tussen onze golftassen op de achterbank.
Ik voelde mij direct op mijn gemak in de flight met good ol’ Hans Terol en good ol’ Ruud Taal. Fijne wijze mannen en tegen de afstanden hoefde ik dus niet op te zien. Aan de baan en het weer lag het ook niet. Hans speelde goed en sprokkelde mooi 34 punten. Ruud had niet echt zijn dag. Met onverhoedse bounces raakte hij zowat alle bunkers op het parcours, maar desondanks wist hij toch nog 27 punten binnen te slepen.
Over mijn spel waren niet alleen Hans en Ruud verbaasd, maar ook ikzelf, want dat de gebruikelijke vier of vijf strepen bleven van de kaart en nagenoeg alle afslagen gingen recht en voor deze gelegenheid ook ver. Daarbij pakten de chips goed uit en vielen de putts op de juiste plek. Ik zat in de spreekwoordelijke flow en kwam met 39 stf. punten van de baan. Dat bleek genoeg om de wisseltrofee mee naar huis te mogen nemen.
Op de dag dat wij hem in ere hielden, haalde Rob van den Dobbelsteen ook via mij zijn gelijk. Als shorthitter kun je van rood dus wél goed uit de verf komen. Als “When I’m Sixty-four” moet je je innerlijke mannetjesputter met rust laten en het longhitten aan de jeugdigen overlaten, die mogelijk niet eens weten wie Paul McCartney is.
Op de terugreis hadden Cor en ik er schik in dat de dobbelsteen wederom op de achterbank lag. Die had daar ook zomaar voor hem kunnen liggen, want met 37 punten eindigde hij als tweede. Al nagenietend kwam bij mij de gedachte op dat de NVGJ in emancipatoire zin voorop loopt in de sportwereld. Want de Rode Dobbelsteen mogen wij zien als een genderneutrale prijs. Mannen, vrouwen alsook de LHTBTIQ+ gemeenschap; wij slaan voortaan allen af van rood, er is geen onderscheid meer en wij allen kunnen op eerlijke wijze winnen. Ik ga dus voortaan van rood.
Maar morgenochtend nog even niet, want dan speel ik met de Herenclub.
Jan van Galen
1
WEST 1
L. Westhof (Louis)
M
10.9
6
36
2
TERO 1
H. Terol (Hans)
M
17.8
13
34
3
KLEI 1
L. Klein Schiphorst (Leon)
M
16.0
11
33
4
SWAG 1
S Swagers (Stef)
M
.4
-6
32
5
PAEH 1
M. Paehlig (Martijn)
M
8.7
3
31
6
RUIT 1
L. van de Ruit (Leo)
M
15.5
11
30
7
RIJK 1
J.A de Rijke (Alwin)
M
17.6
13
30
8
SCHE 1
C. Scheen (Christian)
M
15.2
11
29
9
TAYL 1
C. Taylor (Charles)
M
17.4
13
29
10
COLL 1
F. Collet (Foeke)
M
8.3
3
27
11
LEUN 1
F. Leunge (Friso)
M
11.5
7
27
12
VENG 1
E Venghaus (Eric)
M
14.6
10
27
13
JONG 1
A de Jong (Annette)
V
16.6
19
17
Uitslag netto stableford dames en heren van hcp 18.0 tot en met hcp 36.0
Volgorde
Lidcode
Naam
HCP
Pl.HCP
Score
Extra informatie
1
GALE 1
J. van Galen (Jan)
M
25.3
22
39
2
GROE 3
C. Groeneweg (Cor)
M
29.0
26
37
3
LAAN 1
G. Laan (Ger)
M
20.8
17
35
4
TAAL 1
R. Taal (Ruud)
M
24.9
21
27
5
BROU 1
R. Brouwer (René)
M
22.1
18
26
6
BOTM 1
H. Botman (Hans)
M
28.7
25
26
7
3504
Taylor(gast) (lia)
V
26.1
30
25
8
HOUT 1
A. Houtkamp (Andy)
M
18.6
14
23
9
WOLL 1
W. Wollring (William)
M
25.9
22
18
10
MASS 1
R Massaut (Ronald)
M
31.0
28
18
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.