Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2022
Een week of wat geleden dineerde ik met mijn vrouw Irma en bij golfvrienden Cor Groeneweg en Lucy Prijs , met wie ik ook een kleurrijk verleden bij De Volkskrant deel. Lucy toverde een voortreffelijke Schotse maaltijd op tafel en Cor vertelde geanimeerd over hun liefde voor Schotland en de vele reizen daarnaartoe. Op de schoorsteenmantel van hun smaakvolle appartement zag ik een grote stoffen dobbelsteen staan, waarover Cor niet zonder trots kon melden dat dit de zogenoemde Rode Dobbelsteen was, de wisseltrofee die hij vorig jaar had gewonnen bij het gelijknamige toernooi ter nagedachtenis van Rob van den Dobbelsteen.
Deze aardige en erudiete collega van Het Parool kenden wij natuurlijk uit onze tijd aan de Wibautstraat en het frequenteren van het nabijgelegen café Hesp. We kregen het over hem, ons vak, de tijdgeest en als vanzelf over de plussen en minnen van het afslaan van rood. Had Rob echt een punt: afslaan van geel frustreert alleen maar als je drives niet verder komen dan zo’n 150 meter. Ik bracht in dat ook wij zestigplussers in staat moeten zijn verder te slaan door je swingtechniek aan te passen. Dus lessen gaan nemen en oefenen, oefenen. Cor wees nog maar eens naar de schoorsteenmantel. Het bewijs dat spelen van rood hem beter lag stond er fier bovenop.
Toen rinkelde er bij mij een belletje. Als shorthitter moest ik mijn scepsis laten varen en gewoon meedoen. De afspraak samen naar Spierdijk te reizen was snel gemaakt. En afgelopen dinsdag was het zover. De Rode Dobbelsteen lag tussen onze golftassen op de achterbank.
Ik voelde mij direct op mijn gemak in de flight met good ol’ Hans Terol en good ol’ Ruud Taal. Fijne wijze mannen en tegen de afstanden hoefde ik dus niet op te zien. Aan de baan en het weer lag het ook niet. Hans speelde goed en sprokkelde mooi 34 punten. Ruud had niet echt zijn dag. Met onverhoedse bounces raakte hij zowat alle bunkers op het parcours, maar desondanks wist hij toch nog 27 punten binnen te slepen.
Over mijn spel waren niet alleen Hans en Ruud verbaasd, maar ook ikzelf, want dat de gebruikelijke vier of vijf strepen bleven van de kaart en nagenoeg alle afslagen gingen recht en voor deze gelegenheid ook ver. Daarbij pakten de chips goed uit en vielen de putts op de juiste plek. Ik zat in de spreekwoordelijke flow en kwam met 39 stf. punten van de baan. Dat bleek genoeg om de wisseltrofee mee naar huis te mogen nemen.
Op de dag dat wij hem in ere hielden, haalde Rob van den Dobbelsteen ook via mij zijn gelijk. Als shorthitter kun je van rood dus wél goed uit de verf komen. Als “When I’m Sixty-four” moet je je innerlijke mannetjesputter met rust laten en het longhitten aan de jeugdigen overlaten, die mogelijk niet eens weten wie Paul McCartney is.
Op de terugreis hadden Cor en ik er schik in dat de dobbelsteen wederom op de achterbank lag. Die had daar ook zomaar voor hem kunnen liggen, want met 37 punten eindigde hij als tweede. Al nagenietend kwam bij mij de gedachte op dat de NVGJ in emancipatoire zin voorop loopt in de sportwereld. Want de Rode Dobbelsteen mogen wij zien als een genderneutrale prijs. Mannen, vrouwen alsook de LHTBTIQ+ gemeenschap; wij slaan voortaan allen af van rood, er is geen onderscheid meer en wij allen kunnen op eerlijke wijze winnen. Ik ga dus voortaan van rood.
Maar morgenochtend nog even niet, want dan speel ik met de Herenclub.
Jan van Galen
1
WEST 1
L. Westhof (Louis)
M
10.9
6
36
2
TERO 1
H. Terol (Hans)
M
17.8
13
34
3
KLEI 1
L. Klein Schiphorst (Leon)
M
16.0
11
33
4
SWAG 1
S Swagers (Stef)
M
.4
-6
32
5
PAEH 1
M. Paehlig (Martijn)
M
8.7
3
31
6
RUIT 1
L. van de Ruit (Leo)
M
15.5
11
30
7
RIJK 1
J.A de Rijke (Alwin)
M
17.6
13
30
8
SCHE 1
C. Scheen (Christian)
M
15.2
11
29
9
TAYL 1
C. Taylor (Charles)
M
17.4
13
29
10
COLL 1
F. Collet (Foeke)
M
8.3
3
27
11
LEUN 1
F. Leunge (Friso)
M
11.5
7
27
12
VENG 1
E Venghaus (Eric)
M
14.6
10
27
13
JONG 1
A de Jong (Annette)
V
16.6
19
17
Uitslag netto stableford dames en heren van hcp 18.0 tot en met hcp 36.0
Volgorde
Lidcode
Naam
HCP
Pl.HCP
Score
Extra informatie
1
GALE 1
J. van Galen (Jan)
M
25.3
22
39
2
GROE 3
C. Groeneweg (Cor)
M
29.0
26
37
3
LAAN 1
G. Laan (Ger)
M
20.8
17
35
4
TAAL 1
R. Taal (Ruud)
M
24.9
21
27
5
BROU 1
R. Brouwer (René)
M
22.1
18
26
6
BOTM 1
H. Botman (Hans)
M
28.7
25
26
7
3504
Taylor(gast) (lia)
V
26.1
30
25
8
HOUT 1
A. Houtkamp (Andy)
M
18.6
14
23
9
WOLL 1
W. Wollring (William)
M
25.9
22
18
10
MASS 1
R Massaut (Ronald)
M
31.0
28
18
Texel schreeuwt om regen. En dat valt er de komende week ook Het was droog, de voorbije dagen op onze homecourse De Texelse; kurkdroog. De fairways schraal, welhaast geel, amper gras; alleen op de lagere, aflopende delen bij de drainage en de waterafvoer. Gekscherend heb ik het 'de steppe van de Texelse' genoemd. ,,Elke dag doen we regendansje'', grapt één van de marshalls. En ze worden gehoord, want tot dinsdag 9 september valt er elke dag regen. Baanmanager Anita Hiemstra van de Texelse noemt het op de eigen website 'De stoere charme van de Texelse'. En dat is eigenlijk ook wel zo. ,,En ja, alsjeblieft elke nacht regen'', vraagt ook Anita. Want: ,,Wij kunnen zelf niets doen. We zitten in een gesloten systeem. We mógen zelfs niets doen.'' Op de eigen website legt Anita uit: ,,Op Texel gaan we zorgvuldig om met ons kostbare zoetwater. Als eiland zijn wij volledig omringd door de zee, waardoor we ons in een gesloten zoetwatersysteem bevinden. Dat betekent dat we geen oppervlaktewater mogen gebruiken voor de beregening van onze golfbaan.'' Topconditie ,,Om optimale speelmogelijkheden te bieden, hebben we twee grote waterbassins aangelegd met een totale capaciteit van 30.000 kubieke meter. In de herfst en winter vullen we deze bassins met oppervlaktewater uit het stelsel van sloten dat rondom de golfbaan ligt. Daarmee zorgen we ervoor dat in droge zomers de greens, voorgreens en tee’s altijd in topconditie blijven.'' ,,De fairways krijgen in droge zomers minder of geen beregening. Hierdoor kunnen ze wat droger en schraler worden, maar dat geeft juist het echte karakter van een authentieke linkscourse: stevig, uitdagend en typisch Texels'', zo staat op de website. ,,We zijn trots op ons verantwoorde waterbeheer en hopen dat onze spelers de stoere charme en het bijzondere karakter van onze baan in elk seizoen waarderen.'' Is de baan dan onbespeelbaar onder deze condities? Deze week op woensdag en donderdag zelf op de Texelse gespeeld. Woensdag was het wel 'even wennen'. Of waren het de tergend langzame flights voor ons waardoor we na hole 9 direct zijn doorgestoken naar hole 15. Maar donderdag, voor vertrek naar de overkant - superrelaxed - nog even de eerste 9 gespeeld. Met 22 stablefordpunten toch weer eens mijn handicap verbeterd; Inclusief birdie, par, twee bogeys en superputts, Trouwens: Dea scoort beide dagen respectievelijk 19 en 20 punten op de eerste negen. Hoezo is de droogte een nadeel? Biljartlaken De greens waren beide dagen fantastisch: prachtig groen en zo strak als een biljartlaken. De kurkdroge en schrale fairways zien er niet typisch agrarisch Texels uit, maar het voordeel is dan weer dat de bal tientallen meters voortstuitert. Gemerkt: best lekker als je carry 'ondergemiddeld' is. Was het niet prof.dr.ing. Johan Cruijff die zei: ,,Elk voordeel heb s'n eigense nadeel' (of woorden van gelijke strekking). Dan geldt dat andersom natuurlijk ook. Of zoals Anita het verwoordt: 'De stoere charme van de Texelse'. En dat is het! 'Rainy night in Texel', vrij naar Randy Crawford. Namens Hans en Anita: tot dinsdag 9 september en/of woensdag 10 september, Tot Texel.
Was het uit (tijd)nood geboren of was het een ultieme poging om een contra-jinx te bewerkstelligen dat ik al een dag voor de wedstrijd tegen Peter begon met het schrijven van het verslag? Het zal een beetje van beiden zijn, maar het is vast niet eerder voorgekomen dat 'het verslag' over een wedstrijd eerder klaar was dan de wedstrijd zelf. Goeddeels klaar moet ik daarbij zeggen, want “de XXXX vul ik later wel in”. Iets waar je overigens wel scherp op moet zijn. Recent zag ik in de krant nog een 'hier graag nog een tussenkop' en 'graag een streamer van deze lengte' die aan de aandacht van de eindredactie was ontsnapt.
Na 1 week ligt de baan er nog steeds prachtig bij. De hei nog volop in bloei, de zon schijnt en de greens worden steeds moeilijker. Doel om over een paar weken als het Nationaal Open hier wordt gespeeld de greens rond stimp 10,5 te hebben. Niet te doen voor spelers zoals wij, nu al een hele uitdaging. Ik heb het natuurlijk over De Hoge Kleij waar ik vorige week nog mijn handicap verbeterde toen ik met 37 stableford punten van de baan kwam. Matchplay is een heel ander spelletje maar ik had er zin in en Louis ook. We besloten allebei vanaf blauw te spelen en op basis van mijn handicap kreeg ik maar liefst 10 slagen mee tov Louis. Dat lijkt heel veel maar met zijn afslagen vanaf de blauwe tee had ik vaak die extra slag nodig om op gelijk niveau uit te komen bij de green. Louis begon goed met 2 parren maar daarna wilde zijn korte ijzers niet meewerken dus ontstonden er wat kansen voor mij en na 9 holes stond het “all square”. Ondanks het feit dat Louis bleef zoeken naar de juiste slagen met zijn korte ijzers zakte mijn spelniveau onder dat van hem (weg mooie rechte drives, hallo bos en bomen) dus na 12 holes stond Louis ineens 3 up. Ik maakte vervolgens nog een mooie par op 13 maar 14 en 15 (waar ik geen extra slag kreeg) waren weer voor Louis dus game over. Overige holes nog wel gezellig uitgespeeld waarbij Louis nog wat extra ballen heeft geslagen om wat uit te proberen met zijn korte ijzers. Helaas is het hem nog niet duidelijk waar het probleem zit dus werk aan de winkel. Meteen het frustrerende van het spelletje maar ook waar de uitdaging voor mij in zit: vandaag spelen je de sterren van de hemel, morgen is alles weer anders. Naast het wedstrijdelement is ook het ontmoeten van elkaar leuk. Ik had pas 1 keer eerder met Louis in een flight gezeten dus dit is ook een superleuke manier om elkaar wat beter te leren kennen. Na de wedstrijd nog wat tijd hiervoor genomen door een hapje te blijven eten en te genieten van wat het was : een mooie en gezellige dag. Dank voor de gezelligheid Louis en succes tegen Michiel!
Hoppa! Zesduizend woorden. Dat vind ik al een prestatie op zich. Ik ken mensen die niet eens 6.000 stappen tijdens een golfwedstrijd kunnen lopen, of daar al een buggy voor nodig hebben. Maar eerlijk is eerlijk: ik heb genoten. Niet zozeer van het wedstrijdverslag (voor de scrollers; dat begint ergens halverwege bij de tweede 3.000 woorden), maar wel van de welbekende Henri-cocktail: een snufje maatschappijkritiek, een sneertje naar de hem zo gehate en tegelijkertijd geliefde journalistiek, een scheut (euh.. waterval) links activisme en een flinke plens ironie. Waarvan die laatste dan soms maar moeilijk te ontwaren is.
Door vakanties, werkreizen en anderszins volle agenda’s was onze match over de zomervakantie heen getild en waren we dicht in de buurt van een reprimande van Louis om snel onze wedstrijd af te ronden. Toen de lang geplande dag daar was, bleek het 36 graden en windstil. Ook het tijdstip van onze match, 14:00 uur, was hitte technisch niet het beste. We konden echter beiden niet vroeger of later dus met extra waterflessen begonnen we dapper.
Het ging allemaal nog redelijk voorspoedig. Ok, mijn twee holes voorsprong na vier holes was al wel verdwenen door een explosie van belachelijk lange drives en dito wedges van de heer Kuijntjes. Maar allsquare na zeven, dat was allemaal nog prima te doen.