Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.10.2021
Lachende gezichten aan de Nederlandse tafel na een bewogen dag. (Foto Helene Wiesenhaan)
Nations Cup Dag 2 - het verslag
Voor de finaledag van de Nations Cup 2021 trekt het honderdkoppige, internationale gezelschap in twee bussen, gevolgd door een rijtje huurauto’s naar de Réal Golfclub de Las Palmas, gelegen in het ruige, onherbergzame achterland van Las Palmas, de hoofdstad van Gran Canaria. Deze club bestaat dit jaar 130 jaar, zoals ook op het klassiek aandoende clubhuis te lezen valt. Echter wie denkt dat de golfbaan dus óók 130 jaar oud is, komt bedrogen uit. Oorspronkelijk was de club namelijk “gewoon” in Las Palmas zelf gevestigd. Maar de hoofdstad groeide in de eerste decennia van de vorige eeuw zodanig dat er op het laatst nog maar een stuk of wat holes van de ’Koninklijke’ bespeelbaar waren.
Portrettengalerijen
Daarom werd in de jaren vijftig uitgeweken naar de ruige, bergachtige omgeving van een grote uitgedoofde krater op zo’n 10 km van de hoofdstad. Achttien prachtige holes, uiteraard rijkelijk opgeleukt met honderden palmen langs de fairways, vormen hier nu het decor van tientallen internationale wedstrijden en andere vrolijke golffeestjes. In het clubhuis hangt vol trots een portrettengalerij van Spaanse topspelers die ooit deze groene oase in het kratergebied betraden betreden. Ballesteros uitaard, maar ook Rahm.
Op een andere portrettengalerij valt te zien welke Ryder Cup spelers er door de jaren heen hier ooit acte de présence gaven. Daar zien we het vrolijke hoofd van de beroemde BBC-golfverslaggever Peter Alliss bij afgebeeld. Uiteraard zijn er enkele deelnemers aan de Nations Cup 2021, die voor zo’n portrettengalerij een selfie maken, waarbij het op de foto dan net lijkt of zij zelf ook zo’n beroemdheid zijn, die hier ooit probeerde de achttien holes te bedwingen…
Shotgun-start
Spelvorm vandaag is Four-ball-Better Ball. Met een shot-gunstart om negen uur in de nog frisse Canarische ochtend van 7 oktober 2021. Elke speler van een team speelt elke hole helemaal uit. Van het duo wordt vervolgens de beste score genoteerd als teamscore. Aan het eind van de ronde wordt dan volgens de Stableford-regels de eindstand per team bepaald.
Van de Nederlandse teams komen zodoende de volgende puntentotalen in de eindstad: Ger en Willem 28 punten, Karin en Fred 34, Hélene en Louis 37 punten. Achter de teams van Sonja en Leo en van Boudewijn en Christiaan staat NR (No Return). Wat is daarmee gebeurd?
Ongeluk
Sonja is op de teebox van hole 16 aangereden door een buggy. Daarbij heeft ze een bloedende en pijnlijke wond aan het rechteronderbeen opgelopen. Hulptroepen vanuit de organisatie en vanuit het deelnemersveld zijn in mum van tijd ter plekke. In het Zwitserse team zit een arts, die toevallig alles afweet van noem het in dit geval maar even ’ongelukkige sportblessures’. Sonja wordt verpleegd, de wond wordt schoon gemaakt en verbonden. Maar voor de zekerheid wil Sonja vanzelfsprekend weten of er niks ergers aan de hand is. Daarom volgt vervoer met een ambulance naar een ziekenhuis in Las Palmas. Conclusie: een zware kneuzing en een lelijke wond aan de oppervlakte.
Na de eerste grote schrik, valt de blessure uiteindelijk dus toch een beetje mee. Zodanig dat Sonja met een ingetaped onderbeen ’s avonds ”gewoon” vrolijk aanschuift van het afsluitende galadiner op het patio-terras van het tien jaar geleden fraai gerestaureerde Santa Catalina hotel, een Royal Hideaway Hotel in hartje Las Palmas.
Van het duo Sonja en Leo maakt Leo in zijn eentje de ronde af. Zonder dat dit een noemenswaardige score oplevert. Bij het team van Boudewijn en Christiaan is de stekker er eigenlijk al vóór het ongeluk met Sonja uitgetrokken. Omdat Christiaan wegens pijn aan zijn teen niet verder kan spelen. Toen Boudewijn ook moest afhaken om Sonja bij te staan, kon – om het maar ‘ns flauw te zeggen – de buggy van Boudewijn en Christiaan terug naar de oplaadplaats.
Wedstrijdtaal
Zoals gezegd wordt het Nations Cup 2021 Golftoernooi afgesloten met een galadiner op de patio van het Santa Catalina Hotel. Heerlijk zo’n groot klassieke diner in de open lucht met zoals een kenner zei: ”Mooi zwaar bestek”.
Dat Nederland in de eindstand niet in de bovenste regionen eindigt, is mede gezien de ”blessuregolf” op de tweede wedstrijddag niet verwonderlijk. Zo ziet de eindrangschikking eruit: Achtste plaats: Nederland; Zevende: België; Zesde: Zwitserland; Vijfde: Tsjechië; Vierde: Oostenrijk; Derde: Italië met 324 punten; Tweede: gastland Spanje met 326 punten. Afgetekende winnaar is: Duitsland met 331 punten. (Het verschil van twee punten tussen Italië en Spanje is om het in wedstrijdtaal te zeggen: twee keer een jammerlijk gemiste kleine putt…).
Namens de winnende Oosterburen voert de nieuwe captain ”Ollie” het woord. Hij heeft sinds kort de leiding van de DMGG (Deutsche Medien Golf Gesellschaft) overgenomen van Klaus Pastor en diens vrouw Louise. Om dan je kersverse voorzitterschap meteen te bekronen met een overwinning is een heerlijke binnenkomer. Ollie bedankt uiteraard de organisatie. Hij bedankt en feliciteert zijn team met hun geweldige prestatie. Tenslotte benadrukt hij het belang van dit toernooi – naast natuurlijk het belang van de tweejaarlijkse EMGJ-wedstrijden — als ontmoetingsplaats van de golfspelende journalisten van Europa, als teken van internationale verbroedering, sportiviteit, vriendschap en sportmanship”.
”Raffa”
Overigens wordt de prijsuitreiking verricht door een mooi, vloeiend Engels sprekend schepsel. Zij vertaalt de veelal in het Spaans uitgesproken speeches voor de niet Spaanstalige aanwezigen in keurig Engels. In eerste instantie denk ik: ”Nou, nou. Moeder Natuur heeft hier extra goed haar best gedaan”. In tweede instantie: ”Goh, deze jongedame heeft wel heel veel verstand van het edele golfspel”. In derde instantie: ”Zou zij familie zijn van….”. en jawel: Emma Cabrera Bello is de zus van de bekende tourspeler ”Raffa” Cabrera Bello.
Neary-koning
Tegelijkertijd met het grote Nations Cup 2021 toernooi vindt er voor de aanhang van de toernooispelers het grote ”Friends & Familie” toernooi plaats. En kijk: daar is Nederland wel heel succesvol, althans wat het slaan van neary;’s betreft. Evelien Westhof, de vrouw van Louis Westhof, won op de eerste wedstrijddag een neary. Wat haar tijdens de gala-avond een met applaus omlijstte gang naar het erepodium op levert, plus een doos Wilson Duo Soft golfballen. Guido Bonsen, de partner van Helene Wiesenhaan, maakt het nog veel bonter: verdeeld over twee wedstrijddagen slaat hij maar liefst vier keer (!) een neary. Om de neary-koning vier keer de gang naar het podium te besparen, krijgt hij zijn prijzen in één keer overhandigd: twee dozen Wilson Duo Soft ballen, een tas om je golfschoenen me te nemen en ook nog een heel bijzondere ”togsaz”, een zakje om los van je golftas allerlei golfspul-attributen mee te vervoeren…. Guido is natuurlijk blij, gelukkig en vereerd met zijn kwartet aan neary-prijzen.
Slotakkoord
Als apotheose oftewel slotakkoord van de gala-avond mogen alle teamcaptains, inclusief natuurlijk onze eigen Madelon Barenbrug, naar voren komen. Zij krijgen alle acht een exemplaar van de special voor de Nations Cup 2021 gemaakte hole-vlaggen.
Waarna de organisatie uitgebreid en terecht wordt bedankt voor de fantastische en meer dan geslaagde opzet van dit toernooi. ”Hopelijk zien we iedereen over twee jaar weer bij de volgende editie van de Nations Cup voor golfspelende spelen. Applaus voor iedereen, voor jezelf en voor de geweldige organisatie”.
Willem van de Elskamp
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.