Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2022
Haviksoord - het verslag
EN TOEN WAREN ER NOG TIEN
In het voorjaar, meteen bij het verschijnen van de wedstrijdagenda blokkeerde ik in mijn agenda al meteen de data van de wedstrijden op Houthalen en Haviksoord. Allebei bijzondere locaties met heerlijk te spelen golfbanen. Die wilde ik zeker niet missen! Ondanks het heerlijke weer en gezellige flight bakte ik er op woensdag niet zo heel veel van. Mijn plan voor vandaag, de donderdag op de altijd goed verzorgde en onderhouden Haviksoord is om toch in ieder geval boven de dertig stableford punten te scoren.
In vergelijking met andere wedstrijden is het ritje heel kort voor mij. Ik hoef zelfs niet te rijden, want logé Louis Westhof is vandaag ‘mijn’ chauffeur. ‘Haviksoord is een van mijn favoriete banen’, vertel ik hem nog onderweg. ‘Zo’n fijne baan! En vandaag krijg ik maar liefst 17 strokes wat natuurlijk ook heel lekker speelt’. De Brabantse gastvrijheid in het clubhuis is zoals altijd top. Het maakt niet uit of je er als greenfee-speler komt óf zoals wij nu met de NVGJ. Oorspronkelijk zouden er 21 deelnemers zijn, tenminste dat is waar de cateraar op rekende. Net zoals de koffie, heel bijzondere thee’tjes en heerlijke vlaai klaar staan, doet ook het supervriendelijke personeel er alles aan om het ons naar de zin te maken.
Net zoals gister neemt John Dekker de wedstrijdleiding op zich (dat doet hij heel goed). Hij ziet zich genoodzaakt om nogal wat te schuiven in de startlijst, want er blijken vandaag nog maar 12 spelers te zijn. En Onno Hansum verhuist vanwege zijn werk naar de eerste flight; hij moet direct na de wedstrijd vertrekken.
Ruimschoots op tijd staan we met een paar spelers bij hole 1 en zien de afslag van de eerste flight niet echt lekker weg gaan. De ene bal komt niet verder dan de rode tee, een andere afslag gaat richting de splinternieuwe auto van Anna van Lennep; de derde kan ik niet volgen. Oei, denk ik nog, als dat maar goed gaat en we vandaag niet al te veel moeten wachten. Wachten hoeft helemaal niet, we zien de eerste flight heel af en toe in de verte de bosjes in schieten en er ook snel weer uitkomen. Pas als wij op de green van 17 staan, zien we pas het drietal voor ons.
Op de laatste tee. Met mijn flightgenoten Martijn Paehlig — die gisteren een topdag had door maar liefst 40 punten te scoren – en Paul Boehlé genieten we ondanks het druppeltje regen dat af en toe valt van een heerlijke middag. Bij Martijn gaan de drives lang niet zo goed als gisteren, maar Martijn blijft zoals altijd positief. Zelfs als hij uiteindelijk zijn ‘gouden’ provisionele bal in de vijver bij hole 18 ziet verdwijnen. Paul is blij dat hij vandaag zo goed speelt. Af en toe belandt zijn bal wel in de bossen, maar hij weet zijn bal er dan heel gemakkelijk uit te slaan. En ik? Zelf speel ik ondanks een paar domme fouten niet onverdienstelijk en kom met 36 punten binnen. ‘Had ik vorige week tijdens het EMGJ in Tsjechië maar zo goed gespeeld’, zo verzucht ik.
Eenmaal terug in het clubhuis is het erg gezellig. Helaas is Eric Korver inmiddels al naar huis. Zo jammer, gisteren op Houthalen was hij nog mijn ‘Kissmister’. Onverstoord zijn Jolanda Swart en Louis Westhof na zijn vertrek met z’n tweetjes verder gegaan. Anna van Lennep, William Wollring en Jan van Galen komen als laatste flight binnen. Nog met slechts tien personen – wel een heel gezellig clubje – worden we door drie dames van Haviksoord in de watten gelegd. Unaniem besluiten we niet te douchen en om te kleden zodat we lekker op tijd aan tafel kunnen. Fijn voor de mensen die nog ver moeten rijden. Het Italiaans buffet is echt ongelooflijk goed. Carpaccio, diverse mediterrane voorgerechten, hoofdgerechten met allerlei sausjes en bijgerechten. En zelfs een tafel met allerlei kazen staat voor ons klaar. En wel voor 21 personen. We zijn nog maar met tien..
Op verzoek van John verricht Jan van Galen — die een van de dames (met een Russische naam, maar in Nederland geboren zo vertelt ze) van de horeca als ‘Kissmiss’ naast zich weet te krijgen — de prijsuitreiking. Vervolgens wordt ons zelfs nog Italiaanse ijstaart (keuze uit vier smaken) met slagroom aangeboden, veel te veel om nog op te eten, maar wel heel erg lekker!
Chapeau voor de organisatie, wedstrijdleiding, cateraar en natuurlijk het personeel van Haviksoord! En beste uit- en afvallers: wat hebben jullie veel gemist!
1. Marijke Brouwers 17 36
2. Jolanda Swart 15 33
3. Paul Boehlé 27 32
4. Ron Buitenhuis 18 31
5. Anna van Lennep 29 31
6. Louis Westhof 12 30
7. John Dekker 27 30
8. Onno Hansum 32 30
9. Jan van Galen 27 29
10. Martijn Paehlig 8 26
11. William Wollring 27 13
12. Eric Korver 15 NR
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.