Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.06.2020
Onze gewaardeerde collega en NVGJ-voorzitter Eric Korver haalde de regionale bladen met een paginagroot verhaal over zijn nieuwe leven in Lloret de Mar, waar hij samen met zijn dochter Nikita een snackbar gaat exploiteren. Maar hij blijft daarnaast zijn Nationaal Golfmagazine maken. Vanuit Spanje.
TEKST ARTIKEL UIT DAGBLAD KENNEMERLAND
Uitgeester Eric Korver neemt snackbar in Lloret de Mar over
De al jaren gekoesterde wens om ooit eens iets in Spanje te beginnen, wordt dit jaar werkelijkheid voor Eric Korver. Op 1 juli opent de Uitgeester als eigenaar van Patathuis De Koe & Bakker Bert de deuren van zijn eigen zaak midden in het uitgaansgebied van badplaats Lloret de Mar.
Het brengt de 56-jarige Korver een nieuwe uitdaging. Na ruim dertig jaar in de sportjournalistiek werkzaam te zijn, is de aandacht de komende maanden op belegde broodjes, kroketten en frikandellen gericht. Ervaring in de horeca ontbreekt, maar dat neemt niet weg dat de Uitgeester met veel plezier uitkijkt naar zijn nieuwe job. „Het is niet iets dat ik zomaar beslist heb. Ik heb een huurcontract van tien jaar getekend, want het is wel een lange-termijnding en ik vind het leuk dat ik dit avontuur samen met mijn dochter Nikita aan kan gaan.”
„Het is ook allemaal haar ’schuld’ dat we nu in Spanje zitten”, lacht Korver. Hij legt uit: „Nikita was hier in 2018 op vakantie en besloot langer te blijven toen ze ook nog zes weken in De Koe kon werken. We hebben haar toen na dat langere wegblijven als verrassing opgehaald in plaats van een ticket te betalen. Toen ben ik in gesprek geraakt met de eigenaren en die lieten weten mogelijk de zaak te willen verkopen. Ik gaf aan wel geïnteresseerd te zijn en daar is het mee begonnen.”
Afronden
In augustus 2019 werd hun wens concreter en ben ik langsgekomen om te praten en inzage te krijgen in cijfers. Na dat gesprek was het al duidelijk en afgelopen maart werd de koop gesloten. „In april zouden we alles afronden, maar dat hebben we maar via de mail gedaan. Eigenlijk zouden we op 1 juni opengaan, maar dat wordt nu dus 1 juli en dan gaan we zien of en zo ja hoeveel toeristen er naar Spanje komen. Er zijn wel de nodige regels, maar Spanje wil het toeristenseizoen niet helemaal gedag zeggen. We zouden wel eerder open kunnen, omdat we een take away zijn, maar dat doen we bewust niet.”
Afgelopen weekeinde reed Korver naar Spanje om zich voor te bereiden op zijn nieuwe rol als snackbarhouder. „Mijn werk als uitgever van enkele sportbladen blijf ik overigens ook wel doen. Twee van die bladen (skate.nl en Hockey International) zouden sowieso al ’zomerstop’ hebben, maar het Nationaal Golfmagazine regel ik nu gewoon vanuit Spanje.”
Overigens was het door alle maatregelen die Spanje nog heeft in verband met het coronavirus niet zomaar een gegeven dat hij door kon rijden naar Lloret de Mar. „Meteen na de grens stond de Guardia Civil klaar om ons te controleren. Ik had gelukkig alle benodigde papieren geregeld, waardoor we door konden reizen. De komende weken maken we de voorbereiding voor opening af. Want we zijn slechts twee maanden open. Het is wel vreemd om hier nu rond te lopen. Iedereen heeft een mondkapje voor en je merkt wat panische reacties. Je kan aan alles merken dat het land het de afgelopen maanden aardig voor de kiezen heeft gehad.”
De 19-jarige Nikita zal samen met enkele andere Nederlandse jongeren, die tijdens hun verblijf samen in een appartement zitten, vele uren achter de frituur doorbrengen. Ook haar vader zal zijn diensten draaien. „Friet bakken kan je leren, zelfs als journalist”, lacht Korver. „Als de frikandellen boven komen drijven, dan moeten ze er uit.” Het is overigens een bewuste keuze om met Nederlands personeel te werken. „Zeventig procent van de klanten komt uit Nederland. Daarnaast zijn er veel Belgen die wat komen eten. Dat maakt het voor iedereen makkelijk.”
Geweldig
Als jongere ging Eric Korver op vakantie naar Lloret de Mar. „Er zijn natuurlijk wel wat dingen veranderd sinds ik hier was, maar het is eigenlijk heel simpel. Je vindt Lloret geweldig of je vindt het helemaal niets. Ik was vanaf het eerste moment gewonnen en ook Nikita vindt het geweldig. Afgelopen zomer heeft ze hier nog in een feestcafé gewerkt.”
Patathuis De Koe bestaat al ruim twintig jaar en is altijd in Nederlandse handen geweest. Vijf jaar geleden werd Bakker Bert aan de snackbar toegevoegd. „Het is één zaak, waarbij de aandacht bij Bakker Bert op de verkoop van broodjes ligt en bij De Koe vooral op snacks.”
Aanpakken
Tussen 11 uur ’s morgens en 3 uur ’s nachts is de zaak geopend. „Dat wordt inderdaad flink aanpakken en we zullen ook in twee groepen gaan werken. Het is ook mogelijk dat er tussen 3 en 5 uur nog broodjes en snacks geleverd worden aan clubs in de omgeving die dan nog open zijn. Ik vind het een geweldige uitdaging. Winst draaien zal dit eerste jaar door de corona niet mogelijk zijn, maar het kan iets heel moois opleveren en het is iets wat ik gewoon al heel lang wilde.”
Monne Reitsma
Ons gewaardeerd bestuurslid en fantastische fotografe Hélène heeft een schitterend boek gemaakt met foto's en teksten van het Team Para/Atletiek. Al jaren is zij verbonden als fotograaf aan dit team en reisde met hen de hele wereld over naar WK's en Olympische Spelen om de meest prachtige foto's te maken. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkend fotoboek met bijzondere teksten over het ontstaan van het Team, verhalen over wat de atleten hebben moeten doormaken en hoe keihard er getraind wordt. En hoe zwaar de weg naar succes was. Wat de atleten in hun kinderjaren hebben moeten horen tart ieders verbeelding: 'Kun jij dat wel?', 'Je mag niet alleen in een kano en je krijgt ook geen peddel want dat kun je toch niet', 'jij kan geen veterstrikdiploma halen', en meer van dat soort kwalijke opmerkingen. Dit boek gaat over nooit opgeven, of zoals atleet Fleur Schouten zei: 'Never ever, ever, ever give up. Titel van het boek: No Excuses, de spijker op zijn kop.
Tijdens de jaarlijkse slotavond van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten (NVGJ) is de Golfpersprijs 2025 uitgereikt aan Niels Hooft. Hij ontving de prijs voor zijn bijdrage aan de golfjournalistiek door zijn talloze video's op Youtube en social media.
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.
De laatste reguliere wedstrijd van het seizoen is geweest, de finalisten die tijdens de Masters strijden om de Charles Taylor Trofee zijn bekend. Hoewel reikhalzend of met enige spanning (maar niet bij Foeke, merkte hij tijdens de prijsuitreiking fijntjes op) werd uitgekeken naar de wedstrijd op Haviksoord, want Major en dus bonuspunten, leverde deze dag wel veel nattigheid op (en veel gezelligheid, dankzij Anton en Monique van Dirk Doet), maar niet of nauwelijks verschuivingen in de diverse Order of Merits – we hebben er best veel. Bovenin waren er ook weinig verschuivingen te verwachten. Foeke speelt gewoon altijd 35 punten, tenzij een keer 34 of 36. In B zijn Sonja en Harald het gewone volk allang ontstegen. Hooguit kon iemand van plekje stijgen of dalen, dat was het wel zo’n beetje,. Alle finalisten zijn dus bekend al moet tot donderdag een voorbehoud gemaakt worden met betrekking tot de deelname van Henri van de Steen. Ondanks nagenoeg het hele jaar al fysieke malheur, een operatie aan de rug enkele maanden geleden, en sindsdien ook geen golf meer, staat hij in A nog steeds op een degelijke zesde plek. En dat is goed voor een partij tegen Hélène. Donderdag hoort hij meer van de specialist en probeert hij nog enkele oefenswings, maar dankzij een Spartaans herstelprogramma (‘Oefeningen, rusten, fietsen maar op de hometrainer, stukjes wandelen, daarna voorzichtig alles doen wat een man normaal doet, voorzichtig wel’) gaat hij ongetwijfeld aantreden. Desnoods met de P vanaf oranje – al is dat volgens de voor de zekerheid zojuist aangepaste reglementen niet meer toegestaan. Finalisten Goed, wie gaan er de baan in. Foeke v Martijn Marijke v Louis Hélène (laat je je handicap nog even weten?) v Henri (vermoedelijk dus) Frank H v Peter van W. Als Henri onverhoopt toch afhaakt, mag de nummer 9 de plek opvullen, maar dat is Cara en die zit in Italië. Dan mag uiteindelijk Anton meedoen, zij het voor spek en bonen, want niet voor bonuspunten en zo. Speelt dan tegen Peter van Weel, ook leuk. Alleen de nummer negen mag bij ontstentenis van een van de finalisten, reglementair toetreden tot het elitegezelschap van de beste acht. De finalisten in B zijn: Sonja v Harald René v Elaine Hannie v Leonard Roland v Hans T. De sponsors hebben een eigen finale en die is tussen Jolanda en Alwin. Puntentelling Louis merkte bij de prijsuitreiking op dat iedereen in de finale weer op nul begint. Dat is niet helemaal waar: de punten in de Order of Merit spelen weliswaar geen rol meer, maar daar komt een ander systeem voor in de plaats: de nummer een vertrekt met 250 punten, nummer twee met 200, nummer drie met 175 en zo aflopend tot 50. Datzelfde aantal punten valt weer te verdienen door goed te scoren: de beste in beide categorieën verdient weer 250 punten, de nummer twee 200, enz. Omdat hierdoor in het verleden vaak gelijke standen werden bereikt, zijn hier vorig jaar voor de finale weer bonuspunten aan toegevoegd, zoals bij de majors: 80 punten aflopend tot 10. Daardoor kan het toch weer spannend worden maandag. Voorbeelden, Brouwer, anders is het niet te volgen! Als Foeke vierde wordt, verdient hij 150 punten + 50 bonuspunten is 200. Opgeteld bij 250 punten bij de start, maakt dat 450. Louis (nr 4) start tijdens deze finale met 150 punten. Als hij de beste is, krijgt hij er 250 + 80 (bonus) bij, maakt in totaal 480. En wint hij de Charles Taylor trofee (mits Martijn geen tweede wordt). (Bedenk na deze diepe zucht: Jullie hoeven dit alleen maar te lezen, de Weco moet er mee werken). Louis Aan Louis werd gevraagd of hij misschien van rood zou gaan tegen Marijke. Misschien de moeite waard om te overwegen, zei hij, al concludeerde hij al snel: ik vind dat de mannen , in elk geval in A, van geel moeten spelen. Velen waren verbaasd dat Leonard, die in één week tijd zijn handicap met drie punten heeft verlaagd tot 13-en-een-beetje, toch van rood speelde. Maar voor Leonard is golfen dan ook vooral een denksport: bestudeer de baan van tevoren , bedenk waar je met je afslag graag wilt liggen en zoek daar niet alleen de juiste club maar ook vooral ook de juiste tee bij. En sla vervolgens niet toch het bos in. Die teekeuze zal nog wel een puntje van aandacht worden, in de Weco, volgend jaar, vermoedde de wedstrijdleider van dienst. Maar eerste nog even een best ingewikkelde wedstrijd. Want behalve een finale is dit ook alweer de eerste wedstrijd, die telt voor het seizoen 2025. Iederéén heeft dus wat om voor te spelen.
‘Heb je droge kleding mee?’, vroeg ik Roland. Op dat moment was onze finalepartij op De Hoge Kleij precies negen holes onderweg. Roland had net geprofiteerd van de extra slag (hij kreeg er acht in totaal) op de holes zeven en negen, waardoor de stand in de wedstrijd weer terug ging naar ‘all square’.
De genomineerden voor de Golfpersprijs zijn bekend. En naast Niels Hooft met zijn videoproducties rondom de Ryder Cup, de Solheim Cup bijlage van de Telegraaf in samenwerking met Golf.nl is ook 'onze' Anton Kuijntjes genomineerd met zijn liefdesbetoog over The Open. Op 3 november wordt de winnaar bekend gemaakt tijdens de slotavond van de NVGJ door juryvoorzitter Abe Jan ter Beek.