Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.10.2023
Die Elaine, wat een geweldige afsluiting van haar verslag van de eerste wedstrijddag om de Nations Cup: “En morgen, gaan we er natuurlijk weer voor. De Belgen, de Fransen en misschien ook nog de Zwitsers, we kunnen ze hebben. Hoe dat gaat uitpakken horen jullie morgen weer van ons.” Het ging zoals het bijna altijd gaat bij dit soort wedstrijden, we winnen de titel van het gezelligste team, maar eindigen steevast in de onderste regionen als het om het sportieve deel van dit evenement gaat. Jawel hoor opnieuw laatste. Niks Spanje, België of Zwitserland achter laten, LAATSTE. Dieper kunnen we gelukkig niet zakken. Het is om moedeloos van te worden, je kunt je zelfs afvragen of we hier nog wel thuis horen. Het wordt waarschijnlijk sowieso lastig om een nieuw team te formeren als illustere leden al Madelon en Peter ons al ontvallen. Beiden wilden vanmiddag hun clubs in het water gooien en onmiddellijk stoppen met golf. Elaine en Hannie stond het huilen ook nader dan het lachen. Nagelbijtend stonden ze na afloop van de finale ronde in de lobby van het clubhuis voor het scorebord te kijken hoe een van de Italiaanse officials de standen bijwerkte. ‘Zouden we dan toch nog?” De vraag stellen is hem beantwoorden, uiteraard zouden niet alsnog de dans ontspringen en de schrijver dezes de gang naar Canossa besparen. De gifbeker moet leeg. Ook die van Ger en René, want die bakten er ook niet veel van. Aardige jongens je kunt er een fijne borrel mee drinken en als het op dansen aankomt staat Ger vooraan, maar verder…. Ze laten het graag bij ons adagium ‘elkaar een leuke dag bezorgen’. Scoren met het mes russen de tanden in een landenwedstrijd hoort daar niet bij. Koning Willy moet niet denken dat ze zich voor hem gaan uitsloven.
Is er dan helemaal niets leuks te melden uit deze prachtige regio aan de boorden van het Gardameer? Jawel, Helene en Friso fungeerden als duo op de baan zeer naar behoren met degelijke scores en Pamela deed het met Fred zelfs nog ietsje beter. Maar de enige prijs die het NVGJ-team in de wacht wist te slepen was die voor de fantastische neary van Pamela op een par 3 over het water. De 0.57 cm was niet te toppen, de birdie had zomaar een hole in one kunnen zijn. Want laten we eerlijk zijn wat is nu 0,57 cm? De spelvorm over beide dagen was anders dan anders. De scramble op de eerste dag werd gevolgd door vierbal best bal, allebei strokeplay. Dit format zijn we bij de Nations Cuo nog niet eerder tegengekomen. Het was even wennen maar erg leuk om vaste duo’s de baan in te gaan.
Wat nog vermeldenswaard is, is dat Ger en René de eer te beurt viel om met Spaanse teamlid Jesus Pastor Camacho te spelen, jawel die ouwe rakker van Getafe, die in een grijs verleden in Nou Camp nog gespeeld heeft tegen Barcelona met Johan Cruyff en Johan Neeskens. Dezelfde Jesus draaide de eerste dag op de driving range als een volleerde golfleraar om Pamela heen om aan de hand van videootjes te laten zien hoe ze haar swing moest aanpassen. De Nederlandse mannen leurde hij geen blik waardig. Wat de Nations Cup verder bijzonder maakte was de deelname van maar liefst 11 landen. Om dan als laatste te eindigen moet je wel sterk in je schoenen staan. Gelukkig heeft het team de beste captain aller tijden. Waar zouden we zijn zonder Madelon? Ze mag dan wel gestopt zijn met golf en de clubs in het Gardameer hebben achtergelaten, de kans is groot dat ze nog wel op dat besluit terugkomt. Een fraaie trui van het topmerk Chervo, die de golfbaan zijn naam heeft gegeven, werd haar deel, met lieve dankwoorden uitgereikt door Helène.
Op de laatste avond met de weer veel te lang durende officiële prijsuitreiking liet ons team zich nog eens nadrukkelijk van de beste kant zien als stemmingmaker par excellence. Elke avond kregen de oranjeklanten de zaal mee, nooit eerder bij dit evenement werd er zo uitbundig gevierd. De muziekmakers kregen terecht open doekjes. En de grote man van de Italianen, de alleraardigste Paolo Pacciana, constateerde met veel voldoening dat Nederland weliswaar niet het beste maar zeker het gezelligste team heeft. De goede man heeft gelijk en na dat te hebben vastgesteld kan de slotsom niet anders zijn dan; de volgende keer zijn we er graag weer bij, we mogen gewoon niet ontbreken want anders is er voor de anderen geen flikker meer aan. De winnaars van de Nations Cup - natuurlijk weer de Duitsers - zijn het er ook helemaal mee eens.
Nog even voor de goede orde, onze captain maakte melding van het feit dat de European Masters for Golfplaying Journalists (EMGJ) 2024 wordt gespeeld op baan van Royal Obidos even ten noordoosten van Lissabon. Daar laten we weer onze tanden zien.
Het kan toch, ik ben te verslaan! Het was woensdagochtend half acht, en de serene rust van een nog droge Golfclub De Hoge Kleij lag over het perfect geprepareerde gras. De ideale omstandigheden voor een spannende matchplay. Zoals de traditie wil, werd hier de halve finale gespeeld, en mijn tegenstander was Frank Huiges. Om eerlijk te zijn, had iedereen zijn geld al op mij gezet. Maar om meteen met de deur in huis te vallen: ik heb verloren. Of beter gezegd, Frank heeft mij verslagen. De wedstrijd We begonnen de ronde nog droog, hoewel de lucht al dreigend grijs kleurde. Mijn strategie is altijd dezelfde: knal erin, win snel een paar holes, en houd dan stand. En zo geschiedde. Na zeven holes stond ik 5 up. Ik wist dat ik scherp moest blijven, want dit was de halve finale en Frank kreeg met zijn handicap van 18 maar liefst 14 slagen mee. Dat betekende dat ik maar vier holes had waar hij geen slag kreeg. Met een voorsprong van 4 up begon ik aan de laatste negen holes. Toen sloeg de bliksem in. Frank begon aan een ongekende reeks pars: op hole 10, 11 en 14, een birdie op 12, en nog een par op 15. Plotseling stond het gelijk. Ik speelde overigens niet eens zo slecht; +1 op de eerste negen en ook +1 op de tweede negen tot aan hole 15. Maar tegen Franks onstuitbare opmars viel niet te winnen. Met een par op 16 en nog een par op 17 was het plotseling voorbij. Ik stond erbij en keek ernaar. Niet verloren, meer overdonderd. Ik moet eerlijk zijn, ik kan niet winnen van een man die op bijna elke hole van de tweede negen parren maakt, terwijl hij daar een slag krijgt. Dan zou ik overal birdies moeten maken. Ik ben goed, maar zo goed, helaas, ook weer niet. Eerlijk is eerlijk Ik geef Frank alle hulde die hij verdient. Hij heeft fenomenaal gespeeld, hoewel ik nog steeds vind dat zijn handicap wel wat naar beneden mag ;_)). Nu het stof is neergedaald, steun ik mijn naamgenoot Peter in de finale. Succes mannen, en tot de volgende wedstrijd.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.