Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.05.2022
Het reserveringssysteem van De Zaanse stuurde me een automatisch gegenereerde mail met een uitnodiging om te golfen met Annette de Jong; starttijd 10.24 uur, aantal holes 9! Verbazing van mijn kant. In principe spelen we in onze matchplay competitie een volle ronde. Intimidatie van mijn tegenstander, of is er een vergissing in het spel? Zo makkelijk ben je niet van me af, berichtte ik met een lachebekje terug. Achteraf moet ik bekennen dat ze bijna genoeg had aan die halve kaart; bij de turn stond het 6 up en twee holes later moest ik haar deemoedig de hand schudden. De strijd was gestreden.
Annette meldde zich vorig jaar als lid bij onze vereniging, na een ontmoeting met Hélène Wiesenhaan. Ze is dan wel geen ‘echte’ golf spelende journalist, maar door haar baan bij de commerciële afdeling van de tijdschriftengroep van de Telegraaf is ze jarenlang opgetrokken met de schrijvende collega’s, en dan hoor je er toch ook een beetje bij. Rob Hoogland, Charles Tayler, Madelon Barenbrug. Ze kent ze allemaal uit het werk. Dus verhalen genoeg.
Ik zou Annette de Jong tekort doen door te schrijven dat ik mijn dag niet had. Ze is een zeer constante speler en liep zelfs onder haar handicap van 17 slagen. Vast als een huis en alles rechtdoor. Dat ondanks de stormachtige wind, die altijd waait in het Noord-Hollandse polderland. Annette houdt van het wedstrijdelement (‘Ik speel het beste onder druk’) en laat zich onderweg met sterke verhalen niet van de wijs brengen. Ze blijft optimaal gefocust en dat is niet mijn sterkste eigenschap.
Na afloop in het clubhuis aan het bier bekijken we de artistic impressions die er hangen van de toekomstplannen voor de baan; naast golf moeten er straks ook evenementen kunnen worden georganiseerd. Er komen een nieuw restaurant en een hotelvoorziening op de plek waar nu hole 1 ligt. Annette moet het allemaal nog maar zien. Plannen zijn snel bedacht, zegt ze met Zaanse nuchterheid. Wat haar betreft blijft alles zoals het is.
Annette heeft serieuze voornemens zich meer te laten zie bij de NVGJ-wedstrijden. Te beginnen op 16 mei in Almere. Misschien komt Hans Woudstra wel mee. Ons gewaardeerde oud-lid en vaste bespeler van De Zaanse drinkt na onze wedstrijd een biertje mee. Het gaat hem goed, maar vorige maand is na een kort ziekbed tot zijn grote verdriet zijn vrouw overleden. Annette heeft Hans aangemoedigd zich weer bij ons gezelschap aan te sluiten. Hij mag met haar meerijden. Hans is meer dan welkom, lijkt mij.
Het kan toch, ik ben te verslaan! Het was woensdagochtend half acht, en de serene rust van een nog droge Golfclub De Hoge Kleij lag over het perfect geprepareerde gras. De ideale omstandigheden voor een spannende matchplay. Zoals de traditie wil, werd hier de halve finale gespeeld, en mijn tegenstander was Frank Huiges. Om eerlijk te zijn, had iedereen zijn geld al op mij gezet. Maar om meteen met de deur in huis te vallen: ik heb verloren. Of beter gezegd, Frank heeft mij verslagen. De wedstrijd We begonnen de ronde nog droog, hoewel de lucht al dreigend grijs kleurde. Mijn strategie is altijd dezelfde: knal erin, win snel een paar holes, en houd dan stand. En zo geschiedde. Na zeven holes stond ik 5 up. Ik wist dat ik scherp moest blijven, want dit was de halve finale en Frank kreeg met zijn handicap van 18 maar liefst 14 slagen mee. Dat betekende dat ik maar vier holes had waar hij geen slag kreeg. Met een voorsprong van 4 up begon ik aan de laatste negen holes. Toen sloeg de bliksem in. Frank begon aan een ongekende reeks pars: op hole 10, 11 en 14, een birdie op 12, en nog een par op 15. Plotseling stond het gelijk. Ik speelde overigens niet eens zo slecht; +1 op de eerste negen en ook +1 op de tweede negen tot aan hole 15. Maar tegen Franks onstuitbare opmars viel niet te winnen. Met een par op 16 en nog een par op 17 was het plotseling voorbij. Ik stond erbij en keek ernaar. Niet verloren, meer overdonderd. Ik moet eerlijk zijn, ik kan niet winnen van een man die op bijna elke hole van de tweede negen parren maakt, terwijl hij daar een slag krijgt. Dan zou ik overal birdies moeten maken. Ik ben goed, maar zo goed, helaas, ook weer niet. Eerlijk is eerlijk Ik geef Frank alle hulde die hij verdient. Hij heeft fenomenaal gespeeld, hoewel ik nog steeds vind dat zijn handicap wel wat naar beneden mag ;_)). Nu het stof is neergedaald, steun ik mijn naamgenoot Peter in de finale. Succes mannen, en tot de volgende wedstrijd.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.