Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.07.2021
Nog altijd is er een forse instroom van nieuwe of herintredende golfers. De stijging begon tijdens de eerste lockdown en gaat tot op de dag van vandaag voort. De grote uitdaging is dan ook niet per se nieuwe spelers aan te trekken, maar deze nieuwe golfers te behouden. Aan het enthousiasme bij het begin kan dat in elk geval niet liggen, zo stelde ik vast na een uurtje in de nabijheid van wat absolute beginners te hebben rondgehangen.
‘Oh chill’, zegt de jonge vrouw als ze hoort dat ze haar tas wel even op kantoor mag leggen voor ze aan haar tweedaagse starterscursus begint. ‘Chill’ hoor ik niet vaak op een golfbaan, wel thuis, waar twee jongeren woonachtig zijn, maar op het terras van de golfbaan is het toch echt eerder ‘fijn’, ‘leuk joh’ en heel soms ‘relaxed’. Voor haar is het dus chill. Hoe oud zou ze zijn? Een jaar of 23 schat ik, hooguit, en daarmee een van de jongste deelnemers van het beginnersweekend dat zich op het terras van Golfbaan Waterland aan de tafel naast me aan het verzamelen is.
Maar héél veel jonger dan de rest van de groep van een man/vrouw of vijftien is ze ook weer niet, valt me op. Twee eind-vijftigers schuiven bij twee eind-twintigers aan met de mededeling ‘dat ze toch maar even aan tafel gaan zitten bij niet de allerjongsten van de groep om zich niet stokoud te voelen’, terwijl het jonge stel aan de andere kant van de tafel opmerkt dat zij op hun beurt juist bang waren alleen maar ‘oude mensen’ tegen te zullen komen. Waarmee in een paar zinnen twee constateringen konden worden gedaan: in de beeldvorming is golf nog altijd iets voor oudere mensen, in de praktijk zijn veel van de instromers stukken jonger dan ze lang waren.
Het was mooi om als een vlieg aan de muur mee te luisteren met de deelnemers die elkaar hooguit in tweetallen kenden, maar elkaar hier vonden in hun interesse voor de golfsport. Omdat ze ooit met een vriendje mee waren geweest naar de driving range en het nu ook wel eens wat serieuzer wilden proberen. Omdat ze jaren geleden een clinic hadden gedaan maar nu graag de baan in zouden gaan. Omdat ze een andere sport niet meer mochten beoefenen of al jaren niet gesport hadden.
‘Ik heb gehoord dat als je hebt gehockeyd je een grotere kans hebt dat je het snel oppikt’, hoorde ik iemand zeggen. Een ander: ‘Nou, een vriendin van mij zei juist dat het daardoor moeilijker werd omdat het een heel andere slag is’. Waarna een derde opmerkte dat ‘ervaring met elke sport waarbij een bal betrokken is je voordeel oplevert’. Zo had iedereen zijn eigen gevoel vooraf, net als iedereen zijn eigen zorgen leek te hebben. Dat liep uiteen van ‘ik heb totaal geen balgevoel’ tot ‘ik ben bang dat ik de regels nooit ga onthouden. Hoe zit het nou ook alweer met het markeren van je bal op de green als die in iemands speellijn ligt?’
Vragen waren er zat, vooral onderling. Eén vraag hoorde ik echter meerdere keren terugkomen, en dat was hoe het mogelijk was dat ze – veelal mensen die nog nooit een club in hun handen hadden gehad – na twee dagen allemaal voldoende golfer zouden zijn om de baan in te mogen. ‘Dat wordt nog een hele klus voor ze’, lachte de vrouw die net nog zei dat ze geen enkel balgevoel had.
Het was het moment dat ik mijn muurtje wilde verlaten, dat ik zoemend om hun hoofd wilde cirkelen om ze wat te vertellen. Dat golf leuk is, maar lastig. Dat je na één weekend misschien met een baanpermissie de (korte) baan op mag, maar dat dat je nog geen golfer maakt. Dat je regelmatig zal moeten spelen, oefenen en/of lessen om het ook na dit eerste weekend leuk te houden. De pro zei wel dat golf een prachtige sport is, soms ook ontzettend frustrerend, dat je jezelf tegen ging komen, maar dat het de moeite absoluut waard was. Wat hij alleen niet zei, was dat dit weekend nog maar het begin was van een (hopelijk) lange golfreis. Bij het welkomstpraatje had hij het over technische vaardigheden, regelkennis en etiquette, en ik kon alleen maar hopen dat ze dit zo belangrijke stukje informatie in de loop van hun kennismakingsweekend alsnog nog te horen zouden krijgen. Golf leer je niet in één weekend. Kennismaken, een basis leggen, enthousiasme kweken allemaal wel, maar als je langjarig plezier wil hebben van de sport gaat daar meer tijd overheen. Als je dat beseft dan is de kans dat het enthousiasme (veel) langer dan alleen dat weekend beklijft, stukken groter.
En dan wordt golf pas écht chill.
De interland Deutschland – Niederlande geht nicht door. Slechts sieben deelnemers aan Nederlandse zijde. Das ist natürlich nicht genug om de eer van Oranje te verdedigen op de fairways van onze oosterburen.
1 juli 2025, een heerlijke dag voor een rondje golf. Officieel Tax Free Day, de eerste dag van het jaar dat je voor jezelf werkt en niet meer voor de fiscus. En ook de eerste dag van het jaar dat het echt lekker warm is, zelfs de warmste dag sinds de meting hiervan ooit in Nederland werd ingesteld. Het zorgde ervoor dat een groot aantal mensen die doorgaans op dinsdag op de Sallandsche Golfclub De Hoek in Diepenveen spelen , er voor kozen thuis achter de gordijnen te blijven zitten in plaats van te genieten van de pracht van een golfbaan in een heerlijk juli-zonnetje. Een bijna lege baan tot gevolg.
De editie 2025 van de Jaski Open op Sluispolder, voor de tweede keer ook een major, is volgeboekt. Alle 49 plaatsen zijn bezet, evenals alle stoeltjes van de zeven buggy’s die we tot de beschikking hebben. Nieuwe aanmeldingen komen op de wachtlijst. In tegenstelling tot wat eerder is aangegeven, starten we niet om 12 uur maar gaan de eerste flights, op 1 en 10, om 11.31 de baan in. De laatste flights vertrekken om 12.20. Jaski is al vele jaren zo'n beetje de populairste wedstrijd in het seizoen: dankzij de royale sponsoring door Willy Hoogland heeft de wedstrijd een sublieme uitstraling. En nu er bonuspunten te verdienen zijn, van 80 aflopend naar 10 voor de eerste acht in beide categorieën, is de wedstrijd nog eens extra aantrekkelijk. Mocht je, om wat voor reden, toch niet mee kunnen doen, laat dat dan tijdig weten: dan kunnen we anderen blij maken.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.