Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.07.2021
Nog altijd is er een forse instroom van nieuwe of herintredende golfers. De stijging begon tijdens de eerste lockdown en gaat tot op de dag van vandaag voort. De grote uitdaging is dan ook niet per se nieuwe spelers aan te trekken, maar deze nieuwe golfers te behouden. Aan het enthousiasme bij het begin kan dat in elk geval niet liggen, zo stelde ik vast na een uurtje in de nabijheid van wat absolute beginners te hebben rondgehangen.
‘Oh chill’, zegt de jonge vrouw als ze hoort dat ze haar tas wel even op kantoor mag leggen voor ze aan haar tweedaagse starterscursus begint. ‘Chill’ hoor ik niet vaak op een golfbaan, wel thuis, waar twee jongeren woonachtig zijn, maar op het terras van de golfbaan is het toch echt eerder ‘fijn’, ‘leuk joh’ en heel soms ‘relaxed’. Voor haar is het dus chill. Hoe oud zou ze zijn? Een jaar of 23 schat ik, hooguit, en daarmee een van de jongste deelnemers van het beginnersweekend dat zich op het terras van Golfbaan Waterland aan de tafel naast me aan het verzamelen is.
Maar héél veel jonger dan de rest van de groep van een man/vrouw of vijftien is ze ook weer niet, valt me op. Twee eind-vijftigers schuiven bij twee eind-twintigers aan met de mededeling ‘dat ze toch maar even aan tafel gaan zitten bij niet de allerjongsten van de groep om zich niet stokoud te voelen’, terwijl het jonge stel aan de andere kant van de tafel opmerkt dat zij op hun beurt juist bang waren alleen maar ‘oude mensen’ tegen te zullen komen. Waarmee in een paar zinnen twee constateringen konden worden gedaan: in de beeldvorming is golf nog altijd iets voor oudere mensen, in de praktijk zijn veel van de instromers stukken jonger dan ze lang waren.
Het was mooi om als een vlieg aan de muur mee te luisteren met de deelnemers die elkaar hooguit in tweetallen kenden, maar elkaar hier vonden in hun interesse voor de golfsport. Omdat ze ooit met een vriendje mee waren geweest naar de driving range en het nu ook wel eens wat serieuzer wilden proberen. Omdat ze jaren geleden een clinic hadden gedaan maar nu graag de baan in zouden gaan. Omdat ze een andere sport niet meer mochten beoefenen of al jaren niet gesport hadden.
‘Ik heb gehoord dat als je hebt gehockeyd je een grotere kans hebt dat je het snel oppikt’, hoorde ik iemand zeggen. Een ander: ‘Nou, een vriendin van mij zei juist dat het daardoor moeilijker werd omdat het een heel andere slag is’. Waarna een derde opmerkte dat ‘ervaring met elke sport waarbij een bal betrokken is je voordeel oplevert’. Zo had iedereen zijn eigen gevoel vooraf, net als iedereen zijn eigen zorgen leek te hebben. Dat liep uiteen van ‘ik heb totaal geen balgevoel’ tot ‘ik ben bang dat ik de regels nooit ga onthouden. Hoe zit het nou ook alweer met het markeren van je bal op de green als die in iemands speellijn ligt?’
Vragen waren er zat, vooral onderling. Eén vraag hoorde ik echter meerdere keren terugkomen, en dat was hoe het mogelijk was dat ze – veelal mensen die nog nooit een club in hun handen hadden gehad – na twee dagen allemaal voldoende golfer zouden zijn om de baan in te mogen. ‘Dat wordt nog een hele klus voor ze’, lachte de vrouw die net nog zei dat ze geen enkel balgevoel had.
Het was het moment dat ik mijn muurtje wilde verlaten, dat ik zoemend om hun hoofd wilde cirkelen om ze wat te vertellen. Dat golf leuk is, maar lastig. Dat je na één weekend misschien met een baanpermissie de (korte) baan op mag, maar dat dat je nog geen golfer maakt. Dat je regelmatig zal moeten spelen, oefenen en/of lessen om het ook na dit eerste weekend leuk te houden. De pro zei wel dat golf een prachtige sport is, soms ook ontzettend frustrerend, dat je jezelf tegen ging komen, maar dat het de moeite absoluut waard was. Wat hij alleen niet zei, was dat dit weekend nog maar het begin was van een (hopelijk) lange golfreis. Bij het welkomstpraatje had hij het over technische vaardigheden, regelkennis en etiquette, en ik kon alleen maar hopen dat ze dit zo belangrijke stukje informatie in de loop van hun kennismakingsweekend alsnog nog te horen zouden krijgen. Golf leer je niet in één weekend. Kennismaken, een basis leggen, enthousiasme kweken allemaal wel, maar als je langjarig plezier wil hebben van de sport gaat daar meer tijd overheen. Als je dat beseft dan is de kans dat het enthousiasme (veel) langer dan alleen dat weekend beklijft, stukken groter.
En dan wordt golf pas écht chill.
Op initiatief van onze zeer gewaardeerde sponsor Eric Venghaus wilde de NVGJ afgelopen zomer een Charity Event organiseren op de Haarlemmermeersche Golfclub. Het goede doel was de Stichting Sintvoorieder1, een organisatie die zich inzet om ook kinderen die leven in verborgen armoede een cadeautje met Sinterklaas te geven. Dat toernooi ging om organisatorische redenen niet door. Maar er is goed nieuws! Op 20 mei 2025 zal het evenement plaatsvinden op golfbaan De Hoge Dijk. Zij zijn super enthousiast en ontvangen ons graag tegen mooie condities. Wanneer de nieuwe flyer klaar is zal die ook op onze site te zien zijn. Afgelopen week stond er over de Stichting een mooi stuk in De Telegraaf. De oprichter van de Stichting, Esther Blom kreeg tijdens een gala-avond in Den Haag uit handen van burgemeester Van Zanen een welverdiend lintje. Het artikel gaat hierbij. De organisatie verheugt zich op een mooi toernooi met uiteindelijk een mooi bedrag voor de Stichting! De organisatie
Drie keer maakte ons helaas ontvallen lid Leo van de Ruit een Golfscheurkalender. Uitgeverij Edicola vroeg Anton Kuijntjes om die rol over te nemen. Ons gewaardeerde NVGJ-lid twijfelde, maar ging uiteindelijk aan de slag. Het resultaat ligt nu op de toonbank van diverse boekwinkels. Anton kreeg medewerking van een team van ervaren Golf Pro Teachers en redacteuren van het grootste golfmagazine van Nederland. Maar liefst 365 dagen vol waardevolle tips, inspirerende quotes, handige instructies, baanadvies, anekdotes en nog veel meer. Zo begin je iedere dag met nieuwe inzichten en inspiratie voor jouw spel. Een echte ‘hole-in-one’ voor iedereen die de sport in al zijn facetten wil ontdekken! Zo laat Edicola tenminste weten. De Golfscheurkalender is onder meer HIER te bestellen.
Het is nu nog een groen, groen knollenland, met regenplassen waarin eenden stoeien en bulldozers aarden wallen verschuiven. Maar na vele jaren politiek soebatten krijgt de nieuwe golfbaan The Fox in Venlo langzaam contouren. De 18-holes baan, in de schaduw van het markante witte kantoorgebouw langs de A73, ligt in het 220 hectare groengebied van het voormalige Floriadeterrein. Je loopt er letterlijk in een zee van ruimte. De golfcourse meet straks 6,5 kilometer en krijgt 72 slagen mee. Het project wordt uitgevoerd door Jacques Solberg en Arno van Tricht. De eerste deed een soortgelijke klus bij The Duke, de tweede bij de Dutch. Solberg: ‘Maastricht heeft de International, Heerlen heeft Hoenshuis, Sittard gaat naar Susteren, Roermond heeft De Herkenbosche en Weert Crossmoor. Venlo (105.000 inw) was de enige grote stad in Limburg zonder golfbaan. Dus het werd tijd.’ Deze week mocht ik er gelaarsd en gepluud, samen met een golfmaatje alvast een kijkje nemen. Conclusie: Een baan met zéér brede fairways, uitdagende waterplassen, afgewisseld met greens in mooie bosschages. Er moet nog veel gebeuren, zowel in de baan als bij het clubhuis (de voormalige Annahoeve), maar Solberg hoopt komende zomer de eerste gasten te kunnen ontvangen. O ja, en Hans Terol mag hem bellen zodat de NVGJ in het seizoen 2026 (als alle boompjes en planten op scheut zijn) zelf The Fox kan testen.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.