Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.07.2021
Nog altijd is er een forse instroom van nieuwe of herintredende golfers. De stijging begon tijdens de eerste lockdown en gaat tot op de dag van vandaag voort. De grote uitdaging is dan ook niet per se nieuwe spelers aan te trekken, maar deze nieuwe golfers te behouden. Aan het enthousiasme bij het begin kan dat in elk geval niet liggen, zo stelde ik vast na een uurtje in de nabijheid van wat absolute beginners te hebben rondgehangen.
‘Oh chill’, zegt de jonge vrouw als ze hoort dat ze haar tas wel even op kantoor mag leggen voor ze aan haar tweedaagse starterscursus begint. ‘Chill’ hoor ik niet vaak op een golfbaan, wel thuis, waar twee jongeren woonachtig zijn, maar op het terras van de golfbaan is het toch echt eerder ‘fijn’, ‘leuk joh’ en heel soms ‘relaxed’. Voor haar is het dus chill. Hoe oud zou ze zijn? Een jaar of 23 schat ik, hooguit, en daarmee een van de jongste deelnemers van het beginnersweekend dat zich op het terras van Golfbaan Waterland aan de tafel naast me aan het verzamelen is.
Maar héél veel jonger dan de rest van de groep van een man/vrouw of vijftien is ze ook weer niet, valt me op. Twee eind-vijftigers schuiven bij twee eind-twintigers aan met de mededeling ‘dat ze toch maar even aan tafel gaan zitten bij niet de allerjongsten van de groep om zich niet stokoud te voelen’, terwijl het jonge stel aan de andere kant van de tafel opmerkt dat zij op hun beurt juist bang waren alleen maar ‘oude mensen’ tegen te zullen komen. Waarmee in een paar zinnen twee constateringen konden worden gedaan: in de beeldvorming is golf nog altijd iets voor oudere mensen, in de praktijk zijn veel van de instromers stukken jonger dan ze lang waren.
Het was mooi om als een vlieg aan de muur mee te luisteren met de deelnemers die elkaar hooguit in tweetallen kenden, maar elkaar hier vonden in hun interesse voor de golfsport. Omdat ze ooit met een vriendje mee waren geweest naar de driving range en het nu ook wel eens wat serieuzer wilden proberen. Omdat ze jaren geleden een clinic hadden gedaan maar nu graag de baan in zouden gaan. Omdat ze een andere sport niet meer mochten beoefenen of al jaren niet gesport hadden.
‘Ik heb gehoord dat als je hebt gehockeyd je een grotere kans hebt dat je het snel oppikt’, hoorde ik iemand zeggen. Een ander: ‘Nou, een vriendin van mij zei juist dat het daardoor moeilijker werd omdat het een heel andere slag is’. Waarna een derde opmerkte dat ‘ervaring met elke sport waarbij een bal betrokken is je voordeel oplevert’. Zo had iedereen zijn eigen gevoel vooraf, net als iedereen zijn eigen zorgen leek te hebben. Dat liep uiteen van ‘ik heb totaal geen balgevoel’ tot ‘ik ben bang dat ik de regels nooit ga onthouden. Hoe zit het nou ook alweer met het markeren van je bal op de green als die in iemands speellijn ligt?’
Vragen waren er zat, vooral onderling. Eén vraag hoorde ik echter meerdere keren terugkomen, en dat was hoe het mogelijk was dat ze – veelal mensen die nog nooit een club in hun handen hadden gehad – na twee dagen allemaal voldoende golfer zouden zijn om de baan in te mogen. ‘Dat wordt nog een hele klus voor ze’, lachte de vrouw die net nog zei dat ze geen enkel balgevoel had.
Het was het moment dat ik mijn muurtje wilde verlaten, dat ik zoemend om hun hoofd wilde cirkelen om ze wat te vertellen. Dat golf leuk is, maar lastig. Dat je na één weekend misschien met een baanpermissie de (korte) baan op mag, maar dat dat je nog geen golfer maakt. Dat je regelmatig zal moeten spelen, oefenen en/of lessen om het ook na dit eerste weekend leuk te houden. De pro zei wel dat golf een prachtige sport is, soms ook ontzettend frustrerend, dat je jezelf tegen ging komen, maar dat het de moeite absoluut waard was. Wat hij alleen niet zei, was dat dit weekend nog maar het begin was van een (hopelijk) lange golfreis. Bij het welkomstpraatje had hij het over technische vaardigheden, regelkennis en etiquette, en ik kon alleen maar hopen dat ze dit zo belangrijke stukje informatie in de loop van hun kennismakingsweekend alsnog nog te horen zouden krijgen. Golf leer je niet in één weekend. Kennismaken, een basis leggen, enthousiasme kweken allemaal wel, maar als je langjarig plezier wil hebben van de sport gaat daar meer tijd overheen. Als je dat beseft dan is de kans dat het enthousiasme (veel) langer dan alleen dat weekend beklijft, stukken groter.
En dan wordt golf pas écht chill.
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.