Er is nog geen vlokje sneeuw gevallen, de temperatuur is aangenaam hoog, het gros van de banen heeft de borden ‘zomergreens’ en ‘qualifying’ nog aan de gevel hangen, en toch kijk ik al reikhalzend uit naar de eerste ronde in korte mouwen. Aftellen naar de lente.

Het is wel erg vroeg om al naar het volgende seizoen te verlangen. De laatste vuurwerkresten spoelen net van de stoep en de kerstboom is nog maar nauwelijks leeggehaald. Maar ik kan het niet tegenhouden. Het verlangen is sterker dan ik.

Het is het weer dat je naar meer doet verlangen, dat moet het zijn. Net twee weken geleden speelde ik op een zonovergoten International in sweater een prachtig rondje, en nog afgelopen maandag deed het blauw op De Dommel bijna pijn aan de ogen.

Het is half januari, hartje winter, met het golfweer is niets mis, en toch blader ik zuchtend door de brochures. De dagen lengen alweer, maar het gaat mij absoluut niet snel genoeg. Net zoals de pepernoten elk jaar vroeger in de schappen lijken te liggen, verlang ik eerder naar dat eerste voorzichtige uurtje op het terras, met zon die alweer iets van warmte uitstraalt.

Zou het komen door Blue Monday? De volgens onderzoekers meest depressieve dag van het jaar is bijna daar. De dag dat het warme decembergevoel is weggezakt, de meeste goede voornemens gesneuveld zijn, en de winter nog zo lang (b)lijkt te duren, wakkert die het verlangen aan?

Is het de overdaad aan radio- en tv-commercials die – parallel lopend aan de vakantiebeurs — vertellen dat we nu toch echt moeten boeken voor de zomervakantie? Wat velen dan ook meteen doen. Zeker wie vastzit aan schoolvakanties komt voor tal van de bestemmingen nog voor eind januari voor een volgeboekt hotel te staan. Een half jaar aftellen naar twee weken aansluiten in het hoogseizoen. Het levert zacht gezegd dubbele gevoelens op.

Of is het toch heel simpel het gebrek aan warme zon op de huid, het interen op de voorraad vitamine D?

Wat het, tot slot, ook kan zijn,  zijn de werkzaamheden die horen bij deze maand. Januari is de tijd van het plannen van de reisverhalen voor Golfers Magazine. Al die mooie bestemmingen met al die mooie verhalen stemmen vrolijk, maar tegelijkertijd droevig. Want, potverdrie, wat zal ik er toch vooral veel níet kunnen bezoeken.

Wat mij betreft mag de kwakkelwinter heel snel voorbij zijn, want oh wat verlang ik naar een mooi voorjaar. Dat het niet koud is, dat de sneeuw wegblijft, dat de zon veelvuldig schijnt, het is prima, maar de vrees voor een plos opduikend winterspook is nog lang niet geweken.

Nog krap anderhalve maand, dan begint de meteorologische lente alweer. Laat de sneeuw en het ijs dit jaar maar zitten en laat het snel maart worden. Die bordjes zomergreen en qualifying mogen best een keer een heel jaar aan de gevel blijven hangen wat mij betreft.