Cees van Drongelen overleden

”Opa vertel eens…”. 

Lief, eerlijk, erudiet, charmant, levensgenieter, zelfstandig en tamelijk eigenwijs

 Cornelis Pieter (Cees) van Drongelen, ”onze wandelende encyclopedie is uitgelezen”

Delft, 22 oktober 1936 – Soest, 20 mei 2021

Bron: De Gooi- en Eemlander, zaterdag 22 mei 2021.

Cees (rechtsonder) als non-playing captain van het NVGJ-team tijdens het EMGJ in Marbella (2009).

Toch even schrikken als je dit leest. Natuurlijk was in wijde NVGJ-kring wel bekend dat Cees’ fysieke toestand al geruime tijd niet meer was zoals in zijn gloriejaren, toen hij met ”Tussen Kunst & Kitsch” het kijkcijferkanon van de AVRO was. 

Toen de NVGJ een paar jaren geleden op zijn home-course ”De Hoge Kleij” in Leusden speelde, kwam hij – fragiel, maar nog steeds praatjes voor tien  — rond borreltijd nog even gezellig buurten. 

In mijn beleving was Cees al sinds de NVGJ-oertijd lid van onze vrolijke vereniging. Geen ”founding father”, maar dat scheelde weinig. Cees was zo’n omroepman, die altijd veel rumoer, veel gezelligheid om zich heen had. Bij een etentje kon je maar beter dicht bij hem in de buurt gaan zitten, want de smakelijke, snaakse anekdotes waren niet van de lucht. Mutatis mutandis idem dito ’s avonds aan de bar.  

Dat hij humor had en wel van verhalen met een vette knipoog hield, kwam in 1992 tot uiting in een boekje vol limericks. Titel: ”Een golvende Goeroe uit Bombay”… Zijn vijfregelige puntdichten behandelden op lollige wijze de lotgevallen van liefhebbers van de edele golfsport. Toespelingen op een andere leuke lichamelijke activiteit (knipoog, knipoog) werden bepaald niet geschuwd. 

Zo’n 15 jaar geleden had de Aleid-loting voor onze Matchplay-competitie mij aan Cees gekoppeld. We speelden op mijn toenmalige home-course Harderwold, destijds nog een negen holes par 3/par4 bosbaan. Cees ging niet door naar de volgende ronde. Dat weerhield hem er niet van om na afloop van ons potje golf, onder het genot was enkele vochtige versnaperingen, de aanwezigen in het clubhuis op wat smakelijk verhalen te trakteren. 

Ook in de roemruchte geschiedenissen van de NVGJ-deelname aan de EMGJ-wedstrijden speelde Cees een rol. Zowel voor het EMGJ IV (2007 in Bari) als het EMGJ V (2009 in Marbella) had Cees zich nadrukkelijk beschikbaar gesteld als non-playing captain. 

Citaat uit het NVGJ-jubileumblad 1994 – 2019: 

”In 2007 nodigden onze Italiaanse collega’s de golfjournalisten aller landen uit om naar Bari te komen. Kledingsponsor Ton Enthoven stak de acht mannen, onder wie non-playing captain Cees van Drongelen, en één vrouw, Christel van Bergen Walraven, van de NVGJ-delegatie in een puike outfit: lichtblauwe polo met het destijdse NVGJ-logo en een beige patalon. Aan het kostuum lag het niet…

Prestatief miste ons team het podium. Toch kon non-playing captain Cees van Drongelen het niet laten om op de slotavond, waarbij allesbehalve een dranktekort was, even het podium te bestijgen. Voor het winnende team (dat was Italië, ‘local knowledge’ of course…) was een prachtige kristallen Swarovski bokaal geregeld. Cees wilde, in kennelijke staat, die kostbare trofee wel ‘ns even van dichtbij bekijken. Hij nam de bokaal in de hand en hield het ding omhoog. Waarna hij een soort van ging kantelen. Grote paniek, maar ook hilariteit. Iedereen dacht dat hij het bling-bling geval uit zijn handen zou laten vallen. Op onverklaarbare wijze lukte het Cees de bokaal ongeschonden weer terug te zetten”. 

Ook in 2009 (EMGJ V in Marbella) was Cees non-playing captain van de NVGJ-delegatie. Als enige van de équipe had Cees een oranje-polo met een borstzak. Dat was geen toeval. Want waar moest hij anders zijn onafscheidelijke pakje sigaretten laten? Bij het bijna handgemeen tussen de teamcaptains van Frankrijk en Italië over wie er uiteindelijk de hoofdprijs kreeg toebedeeld, hield Cees zich wijselijk afzijdig. Bij terugkomst bij de groep gooide hij zijn armen in de lucht: ”Er is geen touw aan vast te knopen”. 

En nu, mei 2021, is onze non-playing captain Cees van Drongelen definitief gestopt met golf spelen. 

Cees bedankt voor alles wat je voor onze vereniging hebt betekend. 

Vooral voor de vele vrolijke noten. 

Goeie reis naar de eeuwige golfbanen. 

Zet af en toe gerust een Mulligan in als denkt dat het nodig is. 

wvde    

Reacties

Cees

Ai, dit doet pijn! Toen ik in 1984 er bij de TROS werd uitgesmeten en bij de Avro terecht kwam, kwam Cees bij mij thuis een glaasje whiskey drinken en vertellen dat het allemaal klootzakken waren. Toen ik hem ooit vroeg waarom hij nog zo'n hoge handicap had terwijl hij al zo lang golfde zei hij in alle eerlijkheid: ” ja maar Anna, ik kan het gewoon niet”.

cees

Heerlijke herinneringen aan Cees, vooral tijdens de voorbereidingen van de EMGJ in Italië. Oefenen op zijn geliefde Soestduinen, evalueren na zijn voorgestelde 'keiharde' training', bij elkaar zitten in zijn gezellige kamer, lekker Aziatisch eten en hoe we de reis naar Itaië ondernemen. Maar vooral om die aartsrivaal Duitsland te verslaan . En dat lukte. Duitsland 5, Nederland 4. Heb  nog lange tijd met hem telefonisch contact gehad. Altijd lachen. Maar golf was over. „Mag ik nog wel lid blijven om onze mooie NVGJ te kunnen blijven volgen?” Natuurlijk Cees. Helaas is  op 20 mei een eind gekomen aan zijn wens. Ik zal je nooit vergeten, Cees. Onze telefoongesprekken waren een feest. Altijd lachen. Die herinnering koester ik. RIP.