Van Leeuwen vs Keijzer 19de hole

Op dinsdag 25 augustus 1987 was ik erbij, het allereerste optreden in Nederland van Madonna in de Kuip. Het water kwam met bakken uit de lucht. Door alle opgestoken paraplu’s hadden wij slechts af en toe een flard beeld van de in een bijzonder sexy gestoken pakje, behoorlijk vals zingende Madonna. Het boeide allemaal niet, ik was erbij en had genoten.

Datzelfde gevoel bekroop mij toen Peter aanlegde voor zijn approach shot op de 18e van The International. Peter stond 1 up na 17 holes, had twee prachtige ballen op de par5 18e en hield een relatief simpel schot over naar de green van zo’n 80 meter. Aan de linkerkant was water, maar dat was niet echt in het spel. 
The International staat al jaren op mijn bucketlist. Toen de loting van de Matchplay bekend was, kon ik alleen maar vurig hopen dat Peter Keijzer van Hannes van de Stadt zou winnen omdat ik wist dat Peter lid was op de International. Dit was de kans.
 
En zo geschiedde. Ik was al twee keer te gast geweest op deze majestueuze club in verband met de KLM open in 2019. Ik kende de baan een beetje van het meelopen met Sergio Garcia op de laatste dag van het toernooi. Wat een plaatje van een baan. Nu mocht ik daar dus zelf spelen. De eerste holes was ik ‘into the groove’ stond na 5 holes 4 up. Daarna kwam de vechter in Peter naar boven en na 12 holes was het weer gelijk. Knap. Een waanzinnige up-en-down van Peter op de par3 17e bezegelde wat mij betreft de wedstrijd. 1 down met nog 1 hole te spelen. Een relatief makkelijke par5. Dat is tegen een steady spelende Keijzer een bijna onmogelijke opgave.
 
Na zijn twee prima ballen op die slothole legde ik mij neer bij een nederlaag. Natuurlijk wil ik winnen, maar eigenlijk boeide mij dat niet meer zo op dat moment, er kwam een rust over mij en het enige wat ik dacht: ik was op erbij op The International en heb genoten.  Peter legde aan voor zijn approach die de wedstrijd op slot zou gooien. Ik genoot nog even van het zonnetje en had uitzicht op het prachtige grote terras van The International. Het water links van de fairway was niet echt in het spel.  Daar dacht de bal anders over. Stuiterend over de stenen en kopje onder de plomp in. Ik was even in de war. Gebeurde dit echt? All square na 18 holes.
 
Na de eerste playoff-hole was het gedaan. Ondergetekende toch door naar de tweede ronde. Dat laatste boeit eigenlijk niet, ik was erbij en heb enorm genoten. Dank Peter het was bijzonder.
 
Jeroen van Leeuwen