Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.08.2023
Twee jaar geleden speelden Louis en ik ook al een keer tegen elkaar, toen op zijn baan, het mooie Lauswolt. Een baan met voor mij teveel bomen, waar ik zenuwachtig van word en de ballen dus juist naar toe sla, en meestal erger nog: er tussen. Ik kreeg na afloop een telraam, omdat het verschil zo groot was, dat het nauwelijks met potlood en scorekaart bij te houden was. (En pas nu ik dit tik vraag ik mij af: waarom nam hij überhaupt een telraam mee naar de baan? Of is dat iets typisch Fries, zoiets als Skûtsjesilen, altijd een telraam mee naar de baan?)
Kortom: toen wij tijdens die onnavolgbare loting op De Gelpenberg in de verliezersronde aan elkaar werden gekoppeld, zei ik direct: nu Zeegersloot. Ik had daar dit jaar pas na 20 holes verloren van Willem Schouten, met een nog lagere handicap dan Louis. En zelfs gewonnen van Henri, al was het omdat hij per ongeluk een bal in zijn zak stopte, die hij beter eerst had kunnen holen. Louis deed niet moeilijk. Had er geregeld gespeeld met onder meer zijn goede vriend Leo van de Ruit (die sinds kort zo dicht bij de baan woont dat hij na zwaar tafelen in het clubhuis gewoon met de fiets aan de hand naar huis kan lopen).
We spraken af op woensdag 9 augustus, tijd 13.20 (hoefde hij niet te vroeg weg) en Leo zou later aanschuiven. Het weer was goed, een zwakke hoewel aanwakkerende wind, dun zonnetje, aangename temperatuur. Niets zou een prachtige partij in de weg staan. Nou ja, bijna niets. Na acht holes stond ik 5 down, drie keer gehalved, vijf keer verloren, ondanks de slagen die ik af en toe mee kreeg. Waar was mijn hoofd? Het was niet dat Louis zo goed speelde, meer dat ik probleemloos mijn spel op Lauswolt nabootste. Pas ik toen ik na hole 5 mijn driver definitief opborg, ging het iets beter.
Ondertussen was het trouwens best gezellig. Ik wist al dat Louis wat eerder was gekomen om nog even samen te zitten met een andere Leo van onze club, die ooit met hem in het Nederlands Midgetgolf team had gezeten. Louis vertelde op zijn Louis’ met humor en zelfspot, over zijn midgetgolf verleden, waarvoor hij half Europa doorreisde. Al loog hij een beetje dat hij daar tegenwoordig bij het putten niet zoveel baat bij had (wat eerst wel waar leek, maar later juist weer niet). Ik had geen idee: die Leo was zo goed dat hij een keer drie keer achttien punten achter elkaar scoorde. Dat betekent dus achttien midgetgolf holes in één keer uitholen, ondanks allerlei obstakels zoals netten, driehoeken, heuvels, rotondes, springschansen, bochten en vernauwingen in de baan.
Louis was ook niet slecht, speelde gemiddeld 21,5 of iets dergelijks. Ca drie keer een t eeputt op achttien holes, maar daar scheen je dus de cut niet mee te halen. Dat je bij Midget golf gewoon één club in de tas hebt — de putter — vermoedde ik wel, maar dat je tientallen ballen mee sjouwt — hard, harder, zacht, zachter, weet ik veel — om steeds de juiste bal te kunnen kiezen, om juist die hole aan te vallen — wist ik allemaal niet. Van Louis scheen dat trouwens een sterk punt te zijn, de juiste bal kiezen. Voor hem was midgetgolf grotendeels ook een denksport. Een denker onze Louis, wisten we al.
Op hole 9 kwam ik terug. Tot 4 down, vervolgens kreeg ik een beetje de slag te pakken en begon Louis opeens heel rare ballen te slaan, bijvoorbeeld in het water, een beetje zoals ik op Lauswolt tussen de bomen: 2 down na 14 holes. Er ging vandaag geen telraam nodig zijn, zoveel was wel duidelijk. Maar op hole 15 en 16, die we normaal gesproken hadden moeten halven als Louis zijn midgetgolf ervaring niet had aangesproken, ging het mis: twee keer achter elkaar een lange putt holen en het was 4&3. Wij schudden elkaar de hand, speelde de laatste holes relaxt uit, schudden nog maar een keer de hand en schoven daarna aan bij onze gezamenlijke vriend Leo van de Ruit, die al met een glas zat te wachten, waarbij we bovendien nog eens bediend werd door zijn altijd vrolijke dochter Robin.
We dronken wat, aten vis, vlees en een salade (één gerecht pp, niet allemaal) en Louis nog een riant toetje, en we hadden het ruim twee uur lang over de projecten van Leo, die hem nopen als een kluizenaar te leven (roeiboek, scheurkalender), over het WK voetbal en vooral hoe snel dat vrouwenvoetbal zich ontwikkelt, over wielrennen (MvdP), politiek (kiesdrempel) en vast nog veel
andere dingen.
Het golf was niet best, de dag er niet minder leuk om.
1 E RONDJE LIMBURG IN 2011 GROOT SUCCES ABDIJ ROLDUC VERRASSEND In 2010 belde Fred Sochacki naar Hans Terol “Vind je het een goed idee om volgend jaar naar Kerkrade te komen zodat ik jullie het e.e.a. kan uitleggen over een nieuwe golfbaan rondom de abdij Rolduc.” Over een dergelijk verzoek hoeft Terol nooit na te denken “Top idee! Zullen we samen een programma maken voor het eerste Rondje Limburg?” En zo geschiedde. Maar liefst 40 NVGJ-leden togen in mei 2011 naar Zuid Limburg om op drie verschillende banen te spelen en te overnachten in het klooster. De eerste dag werd ons gezelschap op kerkse gastvrijheid ontvangen. Sommigen vergaapten zich aan de indrukwekkende rondleiding, anderen vouwden hun handen uit eerbied of prevelden een gebedje en weer anderen moesten glimlachen. Fred Sochacki op zijn beurt sprak tijdens het diner zijn mede leden toe met een heldere uiteenzetting van zijn initiatief om 18 holes rondom de abdij aan te leggen. Dat idee dateert al van 2003, maar zegt Fred “Vanaf het begin hebben we weinig steun van de bevolking. Daarom duurt het zo lang. Zij is bang voor beschadiging van de omgeving.” Toch bleef hij knokken en zag zijn droom zeker uitkomen, want “het levert arbeidsplaatsen op en de opening staat over twee jaar gepland. Met de start van de eerste 9 holes is inmiddels begonnen en ik zou graag willen zien, dat Rolduc de homecourse van de NVGJ gaat worden. Voor de bestuurskamer is al ruimte ingericht.” Freds enthousiasme kende geen grenzen en hij bleef ons wijs maken, dat de baan er komt. Zes jaar lang bleven de leden bij hem zeuren “Komt er nog wat van?” Zijn droom spatte uiteen, toen de gemeente Kerkrade in 2017 de Golfbaanplannen niet in het betreffende bestemmingsplan opnam.
Het Kostertje, de fameuze troostprijs bij de NVGJ, is in een nieuw jasje gestoken. Jarenlang kwam het brouwsel via sponsor Heleen Sonnenberg van Weduwe Joustra. Er zijn nu nieuwe flesjes gefabriceerd voor het nakende seizoen 2025. Wat niet is veranderd is de tekst op de fles, die op een prachtige wijze de ellendige ronde van Henk Koster op onze homecourse De Texelse beschrijft.
Hans Terol kijkt vooruit op het komende wedstrijdseizoen: ,,Er komen nog hele mooie dingen aan.'' Al wordt het wel steeds moeilijker...
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité