Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten

Order of merit

Categorie A

Order of merit

Categorie B

Order of merit

Sponsoren

Order of merit

Categorie A

Order of merit

Categorie B

Order of merit

Sponsoren

Westhof vs Brouwer 4&3

25.08.2023 René Brouwer René Brouwer

Twee jaar geleden speelden Louis en ik ook al een keer tegen elkaar, toen op zijn baan, het mooie Lauswolt. Een baan met voor mij teveel bomen, waar ik zenuwachtig van word en de ballen dus juist naar toe sla, en meestal erger nog: er tussen. Ik kreeg na afloop een telraam, omdat het verschil zo groot was, dat het nauwelijks met potlood en scorekaart bij te houden was. (En pas nu ik dit tik vraag ik mij af: waarom nam hij überhaupt een telraam mee naar de baan? Of is dat iets typisch Fries, zoiets als Skûtsjesilen, altijd een telraam mee naar de baan?)

 

Kortom: toen wij tijdens die onnavolgbare loting op De Gelpenberg in de verliezersronde aan elkaar werden gekoppeld, zei ik direct: nu Zeegersloot. Ik had daar dit jaar pas na 20 holes verloren van Willem Schouten, met een nog lagere handicap dan Louis. En zelfs gewonnen van Henri, al was het omdat hij per ongeluk een bal in zijn zak stopte, die hij beter eerst had kunnen holen. Louis deed niet moeilijk. Had er geregeld gespeeld met onder meer zijn goede vriend Leo van de Ruit (die sinds kort zo dicht bij de baan woont dat hij na zwaar tafelen in het clubhuis gewoon met de fiets aan de hand naar huis kan lopen).

We spraken af op woensdag 9 augustus, tijd 13.20 (hoefde hij niet te vroeg weg) en Leo zou later aanschuiven. Het weer was goed, een zwakke hoewel aanwakkerende wind, dun zonnetje, aangename temperatuur. Niets zou een prachtige partij in de weg staan. Nou ja, bijna niets. Na acht holes stond ik 5 down, drie keer gehalved, vijf keer verloren, ondanks de slagen die ik af en toe mee kreeg. Waar was mijn hoofd? Het was niet dat Louis zo goed speelde, meer dat ik probleemloos mijn spel op Lauswolt nabootste. Pas ik toen ik na hole 5 mijn driver definitief opborg, ging het iets beter.

Ondertussen was het trouwens best gezellig. Ik wist al dat Louis wat eerder was gekomen om nog even samen te zitten met een andere Leo van onze club, die ooit met hem in het Nederlands Midgetgolf team had gezeten. Louis vertelde op zijn Louis’ met humor en zelfspot, over zijn midgetgolf verleden, waarvoor hij half Europa doorreisde. Al loog hij een beetje dat hij daar tegenwoordig bij het putten niet zoveel baat bij had (wat eerst wel waar leek, maar later juist weer niet). Ik had geen idee: die Leo was zo goed dat hij een keer drie keer achttien punten achter elkaar scoorde. Dat betekent dus achttien midgetgolf holes in één keer uitholen, ondanks allerlei obstakels zoals netten, driehoeken, heuvels, rotondes, springschansen, bochten en vernauwingen in de baan.

Louis was ook niet slecht, speelde gemiddeld 21,5 of iets dergelijks. Ca drie keer een t eeputt op achttien holes, maar daar scheen je dus de cut niet mee te halen. Dat je bij Midget golf gewoon één club in de tas hebt — de putter — vermoedde ik wel, maar dat je tientallen ballen mee sjouwt — hard, harder, zacht, zachter, weet ik veel — om steeds de juiste bal te kunnen kiezen, om juist die hole aan te vallen — wist ik allemaal niet. Van Louis scheen dat trouwens een sterk punt te zijn, de juiste bal kiezen. Voor hem was midgetgolf grotendeels ook een denksport. Een denker onze Louis, wisten we al.

Op hole 9 kwam ik terug. Tot 4 down, vervolgens kreeg ik een beetje de slag te pakken en begon Louis opeens heel rare ballen te slaan, bijvoorbeeld in het water, een beetje zoals ik op Lauswolt tussen de bomen: 2 down na 14 holes. Er ging vandaag geen telraam nodig zijn, zoveel was wel duidelijk. Maar op hole 15 en 16, die we normaal gesproken hadden moeten halven als Louis zijn midgetgolf ervaring niet had aangesproken, ging het mis: twee keer achter elkaar een lange putt holen en het was 4&3. Wij schudden elkaar de hand, speelde de laatste holes relaxt uit, schudden nog maar een keer de hand en schoven daarna aan bij onze gezamenlijke vriend Leo van de Ruit, die al met een glas zat te wachten, waarbij we bovendien nog eens bediend werd door zijn altijd vrolijke dochter Robin.

We dronken wat, aten vis, vlees en een salade (één gerecht pp, niet allemaal) en Louis nog een riant toetje, en we hadden het ruim twee uur lang over de projecten van Leo, die hem nopen als een kluizenaar te leven (roeiboek, scheurkalender), over het WK voetbal en vooral hoe snel dat vrouwenvoetbal zich ontwikkelt, over wielrennen (MvdP), politiek (kiesdrempel) en vast nog veel

andere dingen.

Het golf was niet best, de dag er niet minder leuk om.

Nieuws Koen Suyk © Koen Suyk
Nieuws Roland Reinders © Roland Reinders
Nieuws Anita Hiemstra © Anita Hiemstra
Matchplay Hannie Verhoeven © Hannie Verhoeven
Matchplay Hélène Wiesenhaan © Hélène Wiesenhaan
Nieuws Koen Suyk © Koen Suyk