Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.10.2021
Het beloofde een onstuimig dagje te worden op de Pan. De weersvoorspellingen waren ronduit slecht en ik had mij op alles voorbereid. Regenhandschoenen, paraplu, een extra laag waterafstotende kleding en een regenkap voor mijn golftas. Kom maar op. Echter de weergoden hadden geen boodschap aan de voorspellingen en deden gewoon hun eigen ding. Het was droog, de wind viel mee en zelfs de zon begeleidde ons op de laatste 5 holes. Louis en ondergetekende besloten er een spannende wedstrijd van te maken. Daarmee verklap ik al dat het niet per se een goede wedstrijd was. Maar ach … daar gaat het niet om toch?
De fraaie aangelegde openingshole bleek al een voorbode voor het verloop van de wedstrijd. Met pijn en moeite (bal onder struik en een 3 putt) was ik toch in staat de hole te winnen van Louis die het kennelijk niet nodig vond om de bal gewoon via de fairway te spelen. De grootste voorsprong was na 3 holes (2 up). Maar Louis is een taaie tegenstander en beet zich vast in de wedstrijd. Na hole 8 was het opeens weer all square.
Omdat Louis al drie keer eerder een NVGJ matchplay finale speelde op de Pan was ik, ondanks mijn minimale voorsprong, toch wel een beetje onzeker. Als een goede scout liep ik achter akela Westhof aan, die immers feilloos de weg wist op de kruip door sluip door paden op die schitterende baan. Op hole 16 stond ik weer 2 up en Louis had de schone taak beide holes te winnen voor een playoff.
Opnieuw vond Louis het niet nodig de fairway te gebruiken op hole 17, maar lag desondanks met 3 slagen bij de vlag. De gedachte ‘het zal toch niet?’ was plots prominent bij mij aanwezig. Louis is een fantastische putter (en zijn korte spel mag er ook zijn overigens), maar wellicht was de spanning er de oorzaak van dat hij zijn putt om de hole te winnen rakelings langs de cup liet glijden. 2&1 winst dus.
Het biertje na afloop smaakte bijzonder goed, zeker ook omdat Louis een prachtige vent is met mooie verhalen. Louis dank voor deze memorabele dag op een van de mooiste banen van het land (wat mij betreft). En voor de Joop Flier trofee ga ik een mooi plaatsje zoeken..
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).