Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Hoe gek ben je als je bijna twee in de auto gaat zitten om een potje golf te spelen tegen/op een computer? Toch wel aardig mesjoche lijkt me. In elk geval kon ik het niet laten dinsdag in alle vroegte koers te zetten naar het hoofdkantoor van Duca del Cosma in Breukelen om in een flight met illustere NVGJ-ers als Leo van de Ruit, Martijn Paehlig en Gerald van Dalen het befaamde Pebble Beach af te breken. Want dat was natuurlijk de bedoeling.
Hoezo moeilijke baan? Al snel werd duidelijk dat we in het echt weinig kans zouden hebben gehad dit snode plan ten uitvoer te brengen, zelfs ‘op de computer’ hadden we weinig in te brengen. Op onze beoogde voorzitter Martijn na dan. Het verzamelde maar liefst 18 punten (vanaf zijn Hcp 7) vooral dankzij een fenomenale slothole 9, een deftige par 5, die hem birdie-gezind was. Met name zijn derde slag naar de green mocht er zijn. Longhitter Gerald hield in dit geweld hield aanvankelijk gelijke tred, maar toch liet hij het uiteindelijk liggen. Leo speelde steady en eigenlijk deed schrijver dezes dat ook wel, alleen rond de green werd het allemaal een beetje te lastig. Hier was jammer genoeg geen sprake van een goede wisselwerking met de computer. Het korte spel is in deze virtuele omgeving gewoon problematisch, zie maar eens voldoende snelheid mee te geven aan een balletje net buiten de green of vanuit de bunker. Of te ver of te kort, om moedeloos van te worden. Uiteraard kwam de Pacific bij meerdere spelers ook nog even in het spel.
Al met al werd het een gezellige golfsessie vooral dankzij de uitstekende verzorging door onze sponsor Duca del Cosma. Ruud Taal fungeerde als wedstrijdleider, maar moest helaas eerder weg omdat zijn Marianne in de lappenmand zit. Vanaf deze plaats van harte beterschap gewenst. Madelon nam de honneurs waar en bevestigde nog eens de stelling; ‘waar zouden we zijn zonder…’ Willem van den Elskamp (evenals Madelon op fraaie schoenen van Duca) was er ook als een van de initiators van dit vrolijke golfavontuur.
Mede namens mijn flightgenoten breng ik de dank over aan de organisatie. Martijn wens ik veel succes in de finale.
Fred Veldman
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.