Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.11.2021
Sonja's 65-ste kookboek, speech Rob Hoogland
Rob Hoogland kreeg tijdens het “The Art of Drinks” festival in de Amsterdamse Westergasfabriek zaterdag het eerste exemplaar van het kookboek “Succesvolle Seizoensrecepten” van Sonja van de Rhoer uit handen van de schrijfster zelf overhandigd. Rob had hierbij een aardig speechje voorbereid, dat we omwille van de juiste geschiedschrijving hieronder weergeven:
”Laat ik maar meteen van de gelegenheid gebruik maken om Sonja mijn excuses aan te bieden. Tussen u en mij, ik dacht, o jé, weer een kookboek, zijn er daar al niet heel erg verschrikkelijk veel van. Maar nu blijkt dat zo’n beetje de helft van alle kookboeken ter wereld door Sonja van de Rhoer zijn geschreven. Sorry Sonja, Sorry. Overdrijf ik? Ach een klein beetje slechts. ”Hoeveel heb je er nu op je naam staan?” vroeg ik Sonja argeloos ter voorbereiding op dit toespraakje.”Vijfenzestig”, antwoordde zij, ”maar het kunnen er ook zevenenzestig zijn”.
Grote goedheid. Daar sta je dan met je totaalproductie van vijf boeken in een tijdsbestek van een kwart eeuw. Ik vond mezelf heel wat, maar nu niet meer.
Sonja schrijft reeds vanaf 1977 boeken. Bijna 45 jaar nu. Voorwaar een grootse prestatie. Oké, er zijn schrijfsters met een grotere productie. Halverwege de jaren tachtig was het mij vergund voor De Telegraaf Nora Roberts te interviewen. Destijds en misschien wel nog steeds de best verkopende Bouquetreeks-schrijfster ter wereld. Haar uitgever bracht mij, na een door hem betaalde businessclass-vlucht naar New York, eerst onder in het superdeluxe Helmsley’s, een vijfsterrenhotel in 42nd Street, alwaar het mij gegund werd om twee dagen op zijn kosten te acclimatiseren. Daarna vervoerde hij mij per limo naar La Guardia Airport, waarvandaan ik per privéjet naar Dulles Airport bij Washington DC werd gevlogen. En jawel, ook daar stond andermaal een limousine voor mij klaar, waarin ik naar Nora’s prachtige villa in de bossen van Maryland werd gebracht Uiteraard woonde de schrijfster daar samen met de klusjesman die ooit haar keuken kwam verbouwen. Hij heette géén Boudewijn, by the way, maar Bruce Wilders. En zij is nog steeds met hem getrouwd, zoals Wikipedia mij van de week leerde. Hoe Bouquet-reeks wil je het hebben?
Ik vertel deze anekdote natuurlijk ook om Sonja’s nieuwe uitgever, Otto Wollring van Ezo Wolf, die toevallig ook mijn nieuwe uitgever is, erop te wijzen dat hij nog een lange weg te gaan heeft. Maar goed, ik wijk af. Ik wil er óók mee aangeven dat Nora Roberts liefst tweehonderd boeken op haar naam heeft staan, waarvan er wereldwijd nu 280 miljoen zijn verkocht. Dat haalt Sonja nog niet helemaal, geloof ik. Maar wat niet is, kan nog komen.
De recepten in dit boek, getiteld “Succesvolle Seizoensrecepten”, liegen er in ieder geval niet om. De een ziet er nog smakelijker uit dan de andere. Ik geef ze allemaal vijf sterren, al moet ik toegeven dat deze beoordeling kan zijn beïnvloed door het
feit dat ik momenteel al vier weken op streng dieet ben, veel groente en fruit, weinig koolhydratenen géén alcohol. En dat terwijl dit kookboek ook volstaat met fantastische wijntips. Er is negen kilo vanaf nu. Nog vijftien te gaan nu.
U zult begrijpen dat ik bij lezing van dit boek voortdurend zit te watertanden. Mijn hemel wat een heerlijk gerechten en wijnen. ”Als dochter van een limonadefabrikant en een groothandelaar in dranken met een eigen wijnkoop
zit wijn in mijn DNA”, vertelde Sonja mij laatst. ”Van kinds af aan ben ik opgevoed met wijn. Eerst sterk verdund, later kleine beetjes om het te leren proeven”. “Het glas heeft het steeltje niet voor niets: eerst kijken, ruiken, voorzichtig walsen en dan pas proeven, ik hoor het mijn vader nog zeggen. Vanaf mijn achttiende werd ik drie jaar achtereen naar een zomercursus van de Hochschule Geisenheim für Weinrebezüchtung gestuurd om vervolgens klanten in onze slijterij meer over Duitse wijnen te kunnen vertellen. Voor mij is een maaltijd zonder wijn niet compleet. Wijn maakt dat je meer aandacht aan je gerecht geeft”. Aldus Sonja.
Reken maar dat ik zoveel mogelijk zal proberen haar tips in dit boek op te volgen, zodra ik weer als getailleerde tuinslang door het leven ga. Ik kan mij best voorstellen dat sommigen van u denken: waarom moet uitgerekend die reactionaire
Rob Hoogland met z’n grote rechtse bek, die als zevenendertig jaar columns in De Telegraaf publiceert, het eerste exemplaar van “Succesvolle Seizoensrecepten”in ontvangst nemen, een boek dat geschreven is door iemand die bijna net zo lang een kookrubriek voor het uiterst genuanceerde dagblad Trouw verzorgde? De verschillen tussen die twee kranten zijn wel héél erg groot.
Welnu, zelfs dat is uit te leggen. Sonja en ik zijn allebei lid van de NVGJ, de Nederlandse Vereniging voor Golfspelende Journalisten, hoewel ik de laatste tijd geneigd ben er Nederlandse Vereniging voor Geriatrische Journalisten van te maken. Hetgeen uitaard niet op Sonja slaat. Toen ik jaren geleden bij die club vernam wat de voormalige docente Koken en Voeding bij de Stichting Huishoudkundige Voorlichting ten Plattelande ook op journalistiek gebied allemaal op haar naam had staan, kon ik uiteraard niet de verleiding weerstaan om te suggereren dat haar meisjesnaam Sonja Bak moest zijn, zodat je haar voluit Sonja van de Rhoer – Bak moest noemen.
Eens een lolbroek, altijd een lolbroek, moet u maar denken. Hoe dan ook, heb ik Sonja daarna leren kennen als een fanatieke golfster, die altijd haar mannetje staat. Ik neem voetstoots aan dat zij als schrijfster en kokkin hetzelfde fanatisme ten toon spreidt. Dit boek tot mij nemend, trof mij in elk geval haar enorme veelzijdigheid. Ik ben er trots op dat ik het eerste exemplaar in ontvangst mag nemen. Op zeker dat het een voornaam plekje in mijn keukenkast krijgt.
Als ik nu een hoed op had, nam ik hem voor Sonja af.
Rob Hoogland
Met trots kondigt de NVGJ aan dat Redexim de titelsponsor is van de Nations Cup 2025, het internationale golftoernooi voor golfjournalisten dat dit najaar plaatsvindt op Texel.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.