Seve - tien jaar later

Het lijkt wat al te gemakkelijk soms, de hedendaagse trend om eerder gepubliceerde stukken opnieuw te plaatsen. Waar een artikel vroeger na twee dagen in de kattenbak lag en hooguit met wat geluk een knipselmap haalde, worden sommige stukken nu keer op keer gerecycled. Vaak is dat geen probleem — dat bericht over het tekenseizoen komt elk jaar terug en wat kan je er voor nieuws over vertellen - soms is het storend — ‘hé, nieuws…oh dat heb ik al gelezen’ - maar er zijn ook momenten dat het niet meer dan logisch is. Omdat het, zoals in dit geval, tien jaar na het overlijden van Seve, nog altijd een niet te bevatten gemis is. Seve Ballesteros is alweer een decennium dood. De woorden die ik bij die gelegenheid op deze plek schreef, mogen wat mij betreft best nog een keer gelezen worden. 

Zaterdagmorgen 7 mei 2011 stond de golfwereld ineens stil.

Hoewel het na een bericht op zijn website een dag eerder niet als een verrassing kwam, was de schok over het verlies van een van de groten uit het Europese golf voelbaar tot in elke uithoek van de golfwereld.

In Spanje, waar toevalligerwijze het Spaans Open aan de gang was, stapten zijn vrienden Olazabal en Jiménez vrijdag al met tranen in hun ogen van de baan, niet in staat een woord uit te brengen over het schijnbaar onvermijdelijke.

Seve was aan de verliezende hand in zijn strijd om te blijven leven.

De tijd dat de Spanjaard opkwam, de tijd dat hij op zijn best was, heb ik niet actief en als golfer meegemaakt, maar bij sommige sporters is dat ook niet nodig om geraakt te worden door hun talent, hun passie, hun klasse.

Seve was zo’n sporter.

De interviews, de filmpjes, de foto’s, ze stralen allemaal kracht, doorzettingsvermogen en ongelofelijk veel passie uit. Wat Woods eind jaren negentig in Amerika deed, deed Ballesteros bijna twintig jaar daarvoor al in Europa. Vrijwel in zijn eentje maakte hij golf sexy, een sport om vol overgave van te genieten, uitbundig en gepassioneerd.

De meest charismatische golfer die Europa ooit heeft gehad stond bekend om zijn vermogen uit onmogelijke situaties te ontsnappen — ook als niemand dit nog voor mogelijk hield — maar uit de greep van deze ziekte was geen uitweg te vinden. Bijna 2,5 jaar nadat hij voor het eerst werd geopereerd aan wat nu een fatale hersentumor blijkt te zijn geweest, moest hij de strijd staken.

Seve is dood maar hij zal alleen maar groter worden.

Zoals dat hoort bij echte legendes.

Severiano Ballesteros 9 april 1957 – 7 mei 2011