Schouten vs Mansoor 2&1

Amsterdammers zijn sowieso een ietwat dubieuze menssoort. Ze denken dat ze het enige plekje in ons land bewonen dat ertoe doet en steken dat dan ook niet onder stoelen of banken. Erger nog is dat ze slechts bij hoge uitzondering te verleiden hun dierbare habitat – een soort vijf eeuwen geleden ingedut openluchtmuseum - te verlaten. In geval van die Mansoor kwam hij zelfs bij mijn bruiloft pas uren nadat de voltrekking was voltooid, aankakken. Toen het eten en drinken begon stond hij ineens vooraan. U begrijpt, met dat sujet was nog een appeltje te schillen.

Genoeg gekheid nu. Amsterdammers zijn natuurlijk vreselijk maar Paul is wel een hele goede vriend. Bij die vriendschap hoort de nodige humor en sarcasme. Vandaar deze met ironie volgestopte eerste alinea’s en het nodige borstgeklop vooraf aan onze wedstrijd. Paul was enorm in vorm, verzekerde hij. Ik ging er vast en zeker aan geloven. Uiteraard, zuigertje als ik -heel soms- ben, liet ik mij ook niet geheel onbetuigd. 

Gek genoeg wilde Paul wilde toch liever op Houtrak spelen dan op zijn eigen Waterland. Daar achtte hij zich namelijk kansrijker. Dus werd het Houtrak. En het moet gezegd, hij begon voortvarend. Hij won meteen de eerste hole en stond vrij snel twee up. Dat bleef lang zo. Moet imponerende drives en goed spel hield hij zich - voor een Amsterdammer – uitstekend staande. 

Bij het begin van de tweede negen werden de rollen omgedraaid maar naar wat geklooi van mijn kant stonden we voor de afslag van de prachtige par 3 dertiende weer gelijk. Het spel was waarlijk op de wagen. Helaas voor Paul, echt de meest sympathieke tegenstander die je kan treffen, ging er daarna het een en ander mis bij hem. En tot mijn eigen verbazing ging er van mijn kant een putt van een meter of zes in op zeventien. Het was voorbij. 

Paul wel teleurgesteld maar had drie klappen later wel een putt voor birdie op de par vijf achttiende. Dat typeert hem. Altijd vol gas naar het volgende hoogtepunt. Een eigenschap die ik graag van hem meeneem in de rest van het toernooi. Zo leuk als met die ‘achterlijke Amsterdammer’ zal het niet elke keer zijn. Maar we gaan een poging wagen.