Schouten vs De Jong 5&4

Nou ben ik meestal nogal beneveld bij de borrel, dus voor mij heeft zo’n ontmoeting op het ereveld van de matchplay extra waarde. En ook tegen Annette bleek dat weer een groot genoegen.
Ons strijdperk zou de Zaanse Golfclub moeten worden. En laat dat nou de plek zijn waar ik ooit begin jaren negentig voor het eerst een golfclub heb opgepakt. Veelbelovend was ik toen nog, jonge verslaggever van de plaatselijke courant die met twee maten eens ging ontdekken wat daar nou zo leuk aan was, dat suffige en elitaire golfen. Op de drivingrange die allang is vervangen voor de tweede negen begonnen we te meppen onder leiding van leraar Greg Dean. We waren meteen verkocht. Dean gaf ons voor een zacht prijsje één half setje met wat clubs, en de rest is geschiedenis.
 
Met wat meer klasse en in plaats van de deelset vier eigen clubs voor linkshandigen aangeschaft, had ik ongetwijfeld inmiddels op de European Tour gespeeld. Maar de NVGJ is natuurlijk ook een prachtpodium. Dat het geen makkelijk dagje zou worden was meteen duidelijk. Annette had al verschillende grote vissen verslonden op de matchplay baan en ze begon ook voortvarend. Ik sloeg meteen een waterbal en stond subiet achter.  Annette is een goed golfer en vooral een onbevreesde. Waar sommige dames in onze vereniging vooral voor recht en veilig gaan, knalt de Zaanse zestiger er flink hard op los. My kind of woman dus.
 
Dat heeft wel zo zijn nadelen. Want de Zaanse is notoir smal, zeker in het begin, en ik was niet de enige die een bal in de plomp dumpte. Maar dat mag voor Annette de pret niet drukken. Ze ging er elke keer weer voor en daardoor bleef op de eerste negen ook lang stuivertje wisselen aan kop. Eigenlijk ging t mis voor Annette toen de ‘nieuwe holes’ van de Zaanse aan de beurt kwamen. Die had ik ooit maar één keer gespeeld, maar liggen mijn spel gewoon een stuk beter. Ik kwam op drie up en had ook de nodige mazzel. Ik sloeg op hole dertien, een heerlijke par vier met water op 180 meter van de afslag, uiteraard overmoedig in de plomp. Annette kreeg ook nog een slag, dus dat leek kat in het bakkie voor haar. Totaal onverwachts ook voor mij chipte ik even later echter de bal in de hole en maakte toch nog par. Annette was sportief genoeg om mee te juichen, maar beet zich vervolgens stuk op een lange putt. Een hole later waren we klaar.
 
Annette was teleurgesteld, vooral over haar eigen putten, maar dat maakte de nazit er niet minder feestelijk op. Het clubhuis van de Zaanse heeft namelijk heerlijke skuumkoppe en een uitstekend sateetje voor een nette prijs. Ook wat dat betreft smaakte onze ontmoeting naar meer. Ik ga zeker nog een keer terug om de mooie baan met Annette nog een keer te spelen. 
 
Willem