Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
11.08.2022
Regthuys - het verslag
Alex vermaakt zich met zijn flightgenoten Marijke en Annette.
Na een ongelooflijk leuke dag op Regthuys rijden Henri van der Steen en ik huiswaarts. Voor mij zijn dat zo’n 180 autokilometers, voor Henri wat minder. En echt, net als twee weken geleden is het ook vandaag de moeite waard om zover te reizen. Bij het vertrek zien we aan de linkerzijde nog het vreemde kasteeltje van Winkel. Hier hoort een prachtig verhaal bij. Maar de geschiedenis van dit bouwsel laat ik graag over aan mijn chauffeur.
Komende winter vindt hij vast weer allerlei informatie op de diverse social mediaplatforms, waarover hij vervolgens schrijft. En wij, leden van de NVGJ, durven dat niet hardop te zeggen, wij smullen daarvan. En geloof het of niet, zijn verhalen worden voortaan getypt op het door mij onterecht gewonnen toetsenbord. Henri tikt namelijk al zo’n jaar op een van zijn computermannetje geleende toetsenbord. En waarom dan, zou je zeggen? Op zijn oude geliefde keyboard blijven de letters ‘w’, ‘e’ en ‘q’ hangen. En dat is toch lastig als je af en toe een stukje hele verhalen schrijft of zelfs boekrecensies voor het blad MAX.
Mijn ‘gewonnen’ keyboard of toetsenbord mét muis aan een snoertje, doneer ik bij het in zijn bolide stappen meteen aan Henri die helemaal blij is dat hij voortaan zonder hangende ‘w’, ‘e’ of ‘q’ kan typen. Eerder probeerde hij nog schrijver Crivain Francois te evenaren door een boek te schrijven zonder de hangende letters. Dat was een te grote uitdaging. De Franse schrijver schreef eerder een boek zonder een enkele letter ‘e’. Dat is echt een prestatie…. Wellicht wordt het winnaarsstukje van 3000 woorden komende dinsdag na de wedstrijd op Stippelberg op het nieuwe toetsenbord getypt? Zou leuk zijn!
Wat maakte dat het keyboard onterecht gewonnen is? Een klein foutje. Kan gebeuren…. De derde prijs, dit toestenbord, leek door mij te zijn gewonnen. Leo (van de Ruit) won een skateboard vanwege zijn ‘tweede’ plaats. Maar dit speeltje was eigenlijk voor Toussaint die de eerste plaats zou hebben maar uiteindelijk de tweede. Het klopte niet allemaal dit keer. Geen probleem: Toussaint houdt de ballen, Leo het skateboard; het toetsenbord mét muis gaat naar Henri die voor zijn vierde plek een fles wijn binnen wist te halen en Michiel ging met een fles sangria naar huis. Kan hij mooi opdrinken als hij volgende week na de wedstrijd op Stippelberg in het Fletcher hotel in Deurne overnacht.
Het begin van deze wedstrijddag
Om klokslag 11 parkeert Henri zijn elektrische auto – heel krapjes – op het parkeerterrein van Golf & Countryclub Regthuys. Links van ons, op het witte afscheidingsrandje, staat de dikke Volvo van Alex geparkeerd. Alex zit midden in een telefoongesprek als wij ‘ons beklag doen. Voordat Henri de auto ‘in’parkeert sta ik al buiten. Dat kan niet anders, want er is amper een halve meter tussen Henri’s auto en de rechts geparkeerde auto die ook op het randje staat. Om geen tijd te verspillen leg ik mijn tasje en batterij van de Motocaddy alvast op de grond en til mijn trolley uit de auto. Op datzelfde moment rijdt Alex achteruit om zijn auto wat schappelijker te parkeren. Heel lief.
Helaas rijdt zijn achterwiel over mijn tasje….. Ik schrik. Want in het tasje zit mijn telefoon, leesbril en verder wat onbelangrijke zaken. Wonder boven wonder is alleen mijn bril kapot. Mijn telefoon is nog heel. Opluchting volgt en Alex biedt zelfs nog aan een nieuwe bril te betalen. Wat echt niet nodig is, want het is een goedkoop brilletje en toe aan vernieuwing. Er ontbrak al een pootje. Zelf moet ik er eigenlijk ook erg om lachen. Niet zo handig om mijn tasje zo op de stenen te leggen!
Vandaag zijn we met een klein clubje, worden hartelijk ontvangen en krijgen ook nog een door baan manager Pieter beschikbaar gestelde Regthuysbal waarmee we een fles wijn kunnen verdienen. Voorwaarde, zo vertelt Ger Laan: met deze ene bal speel je alle 18 holes uit. Zelf speel ik graag met mijn eigen balletjes, maar vindt het zo’n leuk idee dat ik toch besluit met het geschonken balletje de baan in te gaan. Dat loopt voor mij goed af: niet alleen omdat ik met maar liefst 38 punten binnenkom (handicap weer verlaagd, nu naar 13.0), maar ook omdat niemand anders van onze club van het begin tot het einde dezelfde bal in de baan kan houden.
Ondanks de droogte in Nederland ziet de baan er groen uit. De greens zijn fantastisch. In combinatie met de lengte van de baan – ik lig bij een groot aantal par 4’s met twee slagen op de green – is deze baan voor mij een perfect te spelen baan. Met mijn flightgenoten Annette de Jong en Alex de Vries hoeven we nauwelijks te zoeken, we lopen lekker door en houden het heel gezellig. Alex heeft af en toe niet in de gaten dat hij bij de rode tee moet stoppen om ons te laten slaan wat resulteert in een paar blauwe plekken op mijn enkel. Maar ook dat mag de pret niet drukken. We spelen alle drie niet onverdienstelijk, verbazen ons af en toe wel over een verdwaalde golfer die tussen de eerdere flight en die van ons loopt. Dat maakt dat we af en toe moeten wachten. Maar ook dat mag de pret niet drukken.
Op het terras is het goed toeven, we worden door de aardige dames van de bediening verwend met o.a. een amuse en een hoofdgerecht (keuzen we zelfs uit vijf gerechten).
Toch nog even een tip voor het geval we in de toekomst weer op Regthuys mogen spelen: de kleedkamers zijn erg gehorig. Je verstaat letterlijk álles wat in de naastgelegen kleedkamer gezegd wordt!
Marijke Brouwers
Regthuys - de uitslag
Het waren ideale omstandigheden op Regthuys: schitterend weer en een baan in topconditie. Dat was in de scores terug te zien. Van de 23 deelnemers waren er 14 die 30 of meer stablefordpunten binnen brachten. Marijke Brouwers liet in de A-groep zien wie daar momenteel de lakens uitdeelt en in de B scoorde Toussaint Kluiters bijzonder goed. Eric Venghaus liet wederom een monsterscore noteren.
A-categorie plhc stbf
1. Eric Venghaus 13 39
2. Marijke Brouwers 14 38
3. Leo van de Ruit 14 36
4. Jolanda Swart 13 34
5. Alex de Vries 11 33
6. Léon Klein Schiphorst 15 30
7. Helene Wiesenhaan 14 29
8. Charles Taylor 16 23
B-categorie
1. Toussaint Kluiters 18 37
2. Henri van der Steen 15 35
3. Michiel van Kleef 26 35
4. Ger Laan 21 34
5. Hannie Verhoeven 21 34
6. Ruud Taal 24 32
7. Hans Botman 29 32
8. Andy Houtkamp 18 30
9. Peter Keijzer 24 29
10. Annette de Jong 18 28
11. René Brouwer 21 26
12. Lex Hiemstra 21 25
13. Roland Reinders 17 22
14. Paul Boehlé 25 21
15. William Wollring 26 NR
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.