Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
11.08.2022
Regthuys - het verslag
Alex vermaakt zich met zijn flightgenoten Marijke en Annette.
Na een ongelooflijk leuke dag op Regthuys rijden Henri van der Steen en ik huiswaarts. Voor mij zijn dat zo’n 180 autokilometers, voor Henri wat minder. En echt, net als twee weken geleden is het ook vandaag de moeite waard om zover te reizen. Bij het vertrek zien we aan de linkerzijde nog het vreemde kasteeltje van Winkel. Hier hoort een prachtig verhaal bij. Maar de geschiedenis van dit bouwsel laat ik graag over aan mijn chauffeur.
Komende winter vindt hij vast weer allerlei informatie op de diverse social mediaplatforms, waarover hij vervolgens schrijft. En wij, leden van de NVGJ, durven dat niet hardop te zeggen, wij smullen daarvan. En geloof het of niet, zijn verhalen worden voortaan getypt op het door mij onterecht gewonnen toetsenbord. Henri tikt namelijk al zo’n jaar op een van zijn computermannetje geleende toetsenbord. En waarom dan, zou je zeggen? Op zijn oude geliefde keyboard blijven de letters ‘w’, ‘e’ en ‘q’ hangen. En dat is toch lastig als je af en toe een stukje hele verhalen schrijft of zelfs boekrecensies voor het blad MAX.
Mijn ‘gewonnen’ keyboard of toetsenbord mét muis aan een snoertje, doneer ik bij het in zijn bolide stappen meteen aan Henri die helemaal blij is dat hij voortaan zonder hangende ‘w’, ‘e’ of ‘q’ kan typen. Eerder probeerde hij nog schrijver Crivain Francois te evenaren door een boek te schrijven zonder de hangende letters. Dat was een te grote uitdaging. De Franse schrijver schreef eerder een boek zonder een enkele letter ‘e’. Dat is echt een prestatie…. Wellicht wordt het winnaarsstukje van 3000 woorden komende dinsdag na de wedstrijd op Stippelberg op het nieuwe toetsenbord getypt? Zou leuk zijn!
Wat maakte dat het keyboard onterecht gewonnen is? Een klein foutje. Kan gebeuren…. De derde prijs, dit toestenbord, leek door mij te zijn gewonnen. Leo (van de Ruit) won een skateboard vanwege zijn ‘tweede’ plaats. Maar dit speeltje was eigenlijk voor Toussaint die de eerste plaats zou hebben maar uiteindelijk de tweede. Het klopte niet allemaal dit keer. Geen probleem: Toussaint houdt de ballen, Leo het skateboard; het toetsenbord mét muis gaat naar Henri die voor zijn vierde plek een fles wijn binnen wist te halen en Michiel ging met een fles sangria naar huis. Kan hij mooi opdrinken als hij volgende week na de wedstrijd op Stippelberg in het Fletcher hotel in Deurne overnacht.
Het begin van deze wedstrijddag
Om klokslag 11 parkeert Henri zijn elektrische auto – heel krapjes – op het parkeerterrein van Golf & Countryclub Regthuys. Links van ons, op het witte afscheidingsrandje, staat de dikke Volvo van Alex geparkeerd. Alex zit midden in een telefoongesprek als wij ‘ons beklag doen. Voordat Henri de auto ‘in’parkeert sta ik al buiten. Dat kan niet anders, want er is amper een halve meter tussen Henri’s auto en de rechts geparkeerde auto die ook op het randje staat. Om geen tijd te verspillen leg ik mijn tasje en batterij van de Motocaddy alvast op de grond en til mijn trolley uit de auto. Op datzelfde moment rijdt Alex achteruit om zijn auto wat schappelijker te parkeren. Heel lief.
Helaas rijdt zijn achterwiel over mijn tasje….. Ik schrik. Want in het tasje zit mijn telefoon, leesbril en verder wat onbelangrijke zaken. Wonder boven wonder is alleen mijn bril kapot. Mijn telefoon is nog heel. Opluchting volgt en Alex biedt zelfs nog aan een nieuwe bril te betalen. Wat echt niet nodig is, want het is een goedkoop brilletje en toe aan vernieuwing. Er ontbrak al een pootje. Zelf moet ik er eigenlijk ook erg om lachen. Niet zo handig om mijn tasje zo op de stenen te leggen!
Vandaag zijn we met een klein clubje, worden hartelijk ontvangen en krijgen ook nog een door baan manager Pieter beschikbaar gestelde Regthuysbal waarmee we een fles wijn kunnen verdienen. Voorwaarde, zo vertelt Ger Laan: met deze ene bal speel je alle 18 holes uit. Zelf speel ik graag met mijn eigen balletjes, maar vindt het zo’n leuk idee dat ik toch besluit met het geschonken balletje de baan in te gaan. Dat loopt voor mij goed af: niet alleen omdat ik met maar liefst 38 punten binnenkom (handicap weer verlaagd, nu naar 13.0), maar ook omdat niemand anders van onze club van het begin tot het einde dezelfde bal in de baan kan houden.
Ondanks de droogte in Nederland ziet de baan er groen uit. De greens zijn fantastisch. In combinatie met de lengte van de baan – ik lig bij een groot aantal par 4’s met twee slagen op de green – is deze baan voor mij een perfect te spelen baan. Met mijn flightgenoten Annette de Jong en Alex de Vries hoeven we nauwelijks te zoeken, we lopen lekker door en houden het heel gezellig. Alex heeft af en toe niet in de gaten dat hij bij de rode tee moet stoppen om ons te laten slaan wat resulteert in een paar blauwe plekken op mijn enkel. Maar ook dat mag de pret niet drukken. We spelen alle drie niet onverdienstelijk, verbazen ons af en toe wel over een verdwaalde golfer die tussen de eerdere flight en die van ons loopt. Dat maakt dat we af en toe moeten wachten. Maar ook dat mag de pret niet drukken.
Op het terras is het goed toeven, we worden door de aardige dames van de bediening verwend met o.a. een amuse en een hoofdgerecht (keuzen we zelfs uit vijf gerechten).
Toch nog even een tip voor het geval we in de toekomst weer op Regthuys mogen spelen: de kleedkamers zijn erg gehorig. Je verstaat letterlijk álles wat in de naastgelegen kleedkamer gezegd wordt!
Marijke Brouwers
Regthuys - de uitslag
Het waren ideale omstandigheden op Regthuys: schitterend weer en een baan in topconditie. Dat was in de scores terug te zien. Van de 23 deelnemers waren er 14 die 30 of meer stablefordpunten binnen brachten. Marijke Brouwers liet in de A-groep zien wie daar momenteel de lakens uitdeelt en in de B scoorde Toussaint Kluiters bijzonder goed. Eric Venghaus liet wederom een monsterscore noteren.
A-categorie plhc stbf
1. Eric Venghaus 13 39
2. Marijke Brouwers 14 38
3. Leo van de Ruit 14 36
4. Jolanda Swart 13 34
5. Alex de Vries 11 33
6. Léon Klein Schiphorst 15 30
7. Helene Wiesenhaan 14 29
8. Charles Taylor 16 23
B-categorie
1. Toussaint Kluiters 18 37
2. Henri van der Steen 15 35
3. Michiel van Kleef 26 35
4. Ger Laan 21 34
5. Hannie Verhoeven 21 34
6. Ruud Taal 24 32
7. Hans Botman 29 32
8. Andy Houtkamp 18 30
9. Peter Keijzer 24 29
10. Annette de Jong 18 28
11. René Brouwer 21 26
12. Lex Hiemstra 21 25
13. Roland Reinders 17 22
14. Paul Boehlé 25 21
15. William Wollring 26 NR
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.