Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
29.06.2023
Zoals het feit dat ik pas na heel veel soebatten, toch maar zwichtte voor de morele druk om op de homecourse van onze voorzitter te spelen. Spaarnwoude? Nee joh, is veel te druk. Houtrak? Geen plek. En het beste argument: Waterland is gratis want business lid. En dat gaf natuurlijk de doorslag bij mij.
Nee, ik ga ook niet lopen mekkeren dat de avond voorafgaand aan onze wedstrijd Martijn zich meldde met de mededeling dat er iets fout was gegaan met de indeling van de flight, want dat er toch twee andere spelers aan toegevoegd waren. “Geen probleem”, volgens Martijn, want we zouden gewoon na een paar holes die twee anderen voor laten gaan, of zelf voorgaan, maar het zou
goed komen. Nee, Je hoort mij niet zeuren over het feit dat direct bij aankomst dat plan direct de prullenbak in moest, omdat alle flights na ons propvol zaten. Maar, als we wilden, konden we ook direct starten. Niet ingespeeld, geen bal geraakt, nul putt en chip, helemaal niks, maar wel een goed plan! Toch?
Nee, Martijn was naar eigen zeggen niet in goeden doen. Hij had z’n verjaardag iets te zwaar gevierd, en dus sloeg hij de eerste zes holes drie parren, 1 bogey en een birdie. En toen stond het 5 up. Nee, ik ga me ook niet verschuilen achter het feit dat ik midden in een transitie zit naar een nieuwe grip en een nieuwe swing, om eindelijk eens van die hcp 25 af te komen.
Nee, ik weet ook dat het niet verstandig is om de dag voor een wedstrijd nog een intensieve les te volgen waarin alles weer eens op losse schroeven wordt gezet.
Nee, ik kan ook niet ontkennen dat er voor mij ook volop kansen zijn geweest, met name in de tweede helft toen bij Martijn het mooie er wel van af was. Nee, in plaats van me te verschuilen achter al die slappe smoezen kom ik er eerlijk voor uit: in de eerste negen speelde Martijn heel erg goed en bakte ik er niks van. In de tweede negen was het ook behelpen bij mijn opponent en krabbelde ik terug van 5 up naar 2 up, maar echt spannend werd het nooit.
Ja, het was een super gezellige dag, terechte winnaar en succes in de volgende ronde!
Michiel
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.
Het woord van vandaag : ENERGIE Energie: de zon en wind vertaalde dit naar paraplu's op onze golfkarren die vervolgens zeeeer regelmatig door de wind omgeblazen werden, te lachwekkend ( wat doen we verkeerd?) Energie: heb je ook nodig in je lijf om een goede golfswing te kunnen maken. Helaas Pamela had op een avontuurlijke vakantie simpel met een teen tussen de deur gezeten: net een paar dagen weer schoenen aan en aan de asperines om vandaag een beetje te kunnen lopen. Ik ben een beetje te fanatiek met golfen en met mijn hypermobiliteit geeft dat weer heupproblemen.( hup wat paracetamol erin) Je begrijpt het al de lamme en de blinde liepen, wel heel gezellig, rond op de mooie golfbaan van Landgoed Bergvliet. Over onze scores zullen we het dus maar niet hebben, ballen zoeken was een terugkerend onderdeel, dat zegt genoeg. Toch komt kwaliteit altijd boven drijven en dan kijk ik met bewondering naar een prachtige approach van Pamela naar de green. Op enig moment was de energie echt op en lonkte het terras dus de laatste holes hebben we niet meer uitgespeeld. Gezellig nog een hapje gegeten met wel genoeg "praat" energie om elkaar weer wat beter te leren kennen: we hebben elkaar echt ontmoet!