Paehlig vs Van Daalen

Sta je zomaar in de halve finale matchplay tegen Martijn, waar ik mezelf in eerste instantie helemaal niet voor had opgegeven. Dit gebeurde pas na de oproep van onze voorzitter om toch vooral mee te doen, tijdens de ALV na afloop van de  van Breugelcup. Onderweg naar de Hoge Kleij, begint de spanning al op te bouwen, wonderlijk hoe dat werkt, ‘it’s all between the ears’, weet ik al jaren. Voel geen druk en speel punt voor punt  probeer ik mezelf wijs te maken. Dat komt, een paar dagen eerder had ik al een rondje met finalist Willem op Houtrak gespeeld. Altijd leuk, en nu een soort generale maar voor mij geen beste ronde.

Bij aankomst zat Martijn al op het terras met Lia Grooters, die ons hartelijk verwelkomde op haar homecourse en voorstelde na afloop gezamenlijk wat te eten. Ook baanmanager Marieke Verdouw heette ons vriendelijk welkom.

We beginnen, ik verloor de toss en mocht als eerste afslaan. Netjes midden fairway, Martijn trok er net even te hard aan en belandde links in de rough. De bal lag onmogelijk onder een struik dacht ik, maar bleek voor een links-hander eigenlijk best goed speelbaar. We halven de hole. Zo verliepen de eerste holes, steeds maar herstellen na een slechte drive of ijzer. Up en down, we ‘slaan’ ons er doorheen. Typisch rondje matchplay golf zou ik zeggen.
 
Langzamerhand volgen betere  drives van Martijn en beginnen mijn pitch en putts te lopen. Bij de turn staat het weer all square. Aan het begin van de tweede negen, ging het nog even gelijk op. Na een slechte drive op hole12 moet ik weg voor drie, dat gaf Martijn nog meer marge en zelfvertrouwen. Hij ging steeds beter spelen. Toch bleef het spannend. Maar op de 16e was het gedaan, 3 up 2 te gaan.  Martijn gefeliciteerd, op naar de finale tegen Willem. Maar eerst zondag nog even de Dam tot Dam lopen als voorbereiding.  
 
Op weg naar de 17e hole komt Lia in de buggy ons tegemoet, perfecte timing. Na afloop met z’n drieën gezellig napraten en heerlijke mosseltjes gegeten.