Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.05.2020
Op mijn bureau ligt een golfbal. Nu is dát niet zo heel bijzonder – er liggen ook tees, scorekaarten en een verdwaalde pitchfork – maar de tekening op de bal is dat wel. Het grootste deel van de bal is blauw, de boven- en onderkant zijn wit en in bruin en groen zijn de continenten ingetekend op deze globe met dimples. Waar ik normaal gesproken de neiging heb om een golfbal altijd zo snel mogelijk en zo ver mogelijk weg te slaan, heb ik deze bal al talloze malen zuchtend in mijn hand gehad. Och, wat kijk ik er naar uit om de wereld weer te bereizen. Waar ben ik allemaal niet geweest? Waar zal ik allemaal nog heen gaan? En vooral ook, wanneer? Nog voor de zomer? Tijdens? Of nog later? Het zal toch niet…
Natuurlijk, golf is nu bij lange na niet het belangrijkst en misschien dat de wereld er straks heel anders uitziet, maar voor de liefhebber van golfreisjes is een blik op de wereldkaart altijd als de spreekwoordelijke stip op de horizon, nu misschien nog wel meer dan ooit. Het vooruitzicht van een geplande of gedroomde golfreis is iets om naar uit te kijken, naar toe te leven, je op te verheugen.
Waar zal die eerste reis straks heengaan?
Er staan wat dingen met potlood in de agenda, maar niets is op dit moment zeker. Er is vooral veel niet doorgegaan dit voorjaar en hoe het verder gaat? Landen die kort geleden nog bovenaan de lijst stonden, klinken even niet zo aantrekkelijk, maar dat kan over enkele maanden wel weer volledig omdraaien. Nú moet ik ook niet denken aan Italië of Spanje, maar als ik denk aan de prachtige banen die ik daar bezocht, besef ik maar al te goed dat het slechts een kwestie van tijd is voor ik weer die kant op wil. Wales, Schotland, Engeland, ze zijn nauwelijks herkenbaar op de rand van een dimple, maar wat zou ik ze graag van dichtbij bekijken. Net als de banen bij de buren. Duitsland, Frankrijk, België.
Ik pak de golfbal weer eens op en draai hem om zijn denkbeeldige as, weg van het stipje dat Europa feitelijk is op de kaart. Azië, Afrika of Amerika, ze nemen een zoveel voornamere plaats in op onze planeet en ook om te golfen zijn het uitstekende bestemmingen. De extreme gastvrijheid in Thailand, de pracht van Zuid-Afrikaanse banen langs wildparken en wijnranken, de overvloed aan golf in Florida en Californië. Het zijn en waren geen plekken waar je met grote regelmaat je tee in de grond steekt, maar elke golfer heeft wel één of meerdere van deze bestemmingen op zijn golfbucketlist staan.
Of blijven we voorlopig nog even in Nederland, beperken we ons tot de buurlanden, ook als alle banen weer open zijn en de maatregelen opgeheven of in elk geval versoepeld? Alhoewel ik sta te trappelen de golfwereld weer te ontdekken zou het me niets verbazen als de boekingen voor de komende maanden wat meer lokaal gericht zijn. Europa dichtbij, Duitsland, België, Nederland… uit en toch ook zo thuis.
(Deze bijdrage verscheen eerder op de site van Pin High(ext
Op initiatief van onze zeer gewaardeerde sponsor Eric Venghaus wilde de NVGJ afgelopen zomer een Charity Event organiseren op de Haarlemmermeersche Golfclub. Het goede doel was de Stichting Sintvoorieder1, een organisatie die zich inzet om ook kinderen die leven in verborgen armoede een cadeautje met Sinterklaas te geven. Dat toernooi ging om organisatorische redenen niet door. Maar er is goed nieuws! Op 20 mei 2025 zal het evenement plaatsvinden op golfbaan De Hoge Dijk. Zij zijn super enthousiast en ontvangen ons graag tegen mooie condities. Wanneer de nieuwe flyer klaar is zal die ook op onze site te zien zijn. Afgelopen week stond er over de Stichting een mooi stuk in De Telegraaf. De oprichter van de Stichting, Esther Blom kreeg tijdens een gala-avond in Den Haag uit handen van burgemeester Van Zanen een welverdiend lintje. Het artikel gaat hierbij. De organisatie verheugt zich op een mooi toernooi met uiteindelijk een mooi bedrag voor de Stichting! De organisatie
Drie keer maakte ons helaas ontvallen lid Leo van de Ruit een Golfscheurkalender. Uitgeverij Edicola vroeg Anton Kuijntjes om die rol over te nemen. Ons gewaardeerde NVGJ-lid twijfelde, maar ging uiteindelijk aan de slag. Het resultaat ligt nu op de toonbank van diverse boekwinkels. Anton kreeg medewerking van een team van ervaren Golf Pro Teachers en redacteuren van het grootste golfmagazine van Nederland. Maar liefst 365 dagen vol waardevolle tips, inspirerende quotes, handige instructies, baanadvies, anekdotes en nog veel meer. Zo begin je iedere dag met nieuwe inzichten en inspiratie voor jouw spel. Een echte ‘hole-in-one’ voor iedereen die de sport in al zijn facetten wil ontdekken! Zo laat Edicola tenminste weten. De Golfscheurkalender is onder meer HIER te bestellen.
Het is nu nog een groen, groen knollenland, met regenplassen waarin eenden stoeien en bulldozers aarden wallen verschuiven. Maar na vele jaren politiek soebatten krijgt de nieuwe golfbaan The Fox in Venlo langzaam contouren. De 18-holes baan, in de schaduw van het markante witte kantoorgebouw langs de A73, ligt in het 220 hectare groengebied van het voormalige Floriadeterrein. Je loopt er letterlijk in een zee van ruimte. De golfcourse meet straks 6,5 kilometer en krijgt 72 slagen mee. Het project wordt uitgevoerd door Jacques Solberg en Arno van Tricht. De eerste deed een soortgelijke klus bij The Duke, de tweede bij de Dutch. Solberg: ‘Maastricht heeft de International, Heerlen heeft Hoenshuis, Sittard gaat naar Susteren, Roermond heeft De Herkenbosche en Weert Crossmoor. Venlo (105.000 inw) was de enige grote stad in Limburg zonder golfbaan. Dus het werd tijd.’ Deze week mocht ik er gelaarsd en gepluud, samen met een golfmaatje alvast een kijkje nemen. Conclusie: Een baan met zéér brede fairways, uitdagende waterplassen, afgewisseld met greens in mooie bosschages. Er moet nog veel gebeuren, zowel in de baan als bij het clubhuis (de voormalige Annahoeve), maar Solberg hoopt komende zomer de eerste gasten te kunnen ontvangen. O ja, en Hans Terol mag hem bellen zodat de NVGJ in het seizoen 2026 (als alle boompjes en planten op scheut zijn) zelf The Fox kan testen.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.