Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
31.05.2021
De NVGJ leden die van scorebord journalistiek houden worden door deze kop op het verkeerde been gezet. 6/4 Lijkt een grote overwinning, maar dat was het niet in de ontmoeting tussen Ruud Onstein en Ronald Massaut. Door mijn vakantie en voorbereidings sessie in Zuid Afrika kon deze 1e ronde wedstrijd pas op de laatste dag van mei worden gespeeld. Wedstrijdleider Willem had al zenuwachtig geïnformeerd bij Ronald waarom hij nog niks had gehoord.
Zonder het te weten hadden Ronald en ik op de mooiste dag van mei 2021 gewacht, om onze wedstrijd te spelen op Noordwijk. Ronald had nog nooit op deze bekende baan gespeeld en wilde dat wel eens meemaken. Precies zoals hij is, goed voorbereid, was hij al om 9.30 uur op de parkeerplaats van de Noordwijkse aanwezig, terwijl de afslagtijd op 11.00 uur was vastgesteld. Gelukkig had hij nog wat telefoontjes en andere zakelijke bezigheden te doen, waarmee de tijd gedood kon worden en hij zich ook kon concentreren op de komende wedstrijd.
Terwijl ik mijn zenuwen zat af te reageren in het Noordwijkse clubhuis, belde hij mij op om te vragen of ik al in de buurt was. Toen ik hem vertelde dat ik er al was, kon hij een glimlach niet onderdrukken. Enige ogenblikken later drukten wij elkaar de elleboog, vervulden de nodige formaliteiten met de caddiemaster en dronken een kop koffie op het Noordwijkse terras.
Ronald luchtte zijn hart: „Als je hier binnenkomt rijden sta je al met 1-0 achter” verzuchtte hij. „Het is intimiderend, die lange oprijlaan en dan die prachtige golfbaan die er zich voor je ogen ontvouwt”. Ik deed het er het zwijgen toe. Op naar de putting green om te wennen aan de bijzonder slechte greens van de Noordwijkse en vervolgens naar de 1e tee voor onze wedstrijd. Toevallig sloeg het Noordwijkse lid Michiel Teeling voor ons af. Hij speelde ook een matchplay wedstrijd, maar niet in de NVGJ competitie.
Ik had geen idee wat mij te wachten stond met betrekking tot de golfcapaciteiten van Ronald. Ik had nog nooit eerder met hem gespeeld. Ik moest wel 15 slagen aan hem geven, in verband met het handicap verschil. Ik vond het veel, maar dacht dat verschil is er niet voor niets. Na twee holes stond ik 1 down door gedegen spel van Ronald. Toen sloeg de stress toe, zoals hij het zelf verwoordde. Ik begreep dat niet goed. Hij speelde goed, onbevangen, mooie rustige swing en hij maakte bogeys en daar kon ik niet tegen op. Wat nou stress, die zou ik moeten hebben. De ‘inner game of golf’ zo bleek maar weer, is een bijzonder fenomeen. Ronald kreeg er last van en ik profiteerde. Ik kwam gelijk en kwam voor. Op de turn stond ik drie up.
De volgende holes tien en elf, zijn wel mooi, maar niet de makkelijkste van Noordwijk. Ik won tien en verloor elf door een wondermooie afslag van Ronald met als gevolg een bijna birdie. De volgende holes waren voor mij en betekenden de genadeklap voor Ronald. Noordwijk is een vermoeiende baan zelfs als je in een buggy zit. Als je niet gewend bent aan de liggingen die je op deze baan kunt tegenkomen, dan wordt het moeilijk.
Op de 10e hole, lag hij met zijn vierde klap zo ongelukkig dat ik hem moest helpen om zijn evenwicht te bewaren bij het innemen van zijn stand. „Ik ben helemaal gebroken”, stamelde hij na deze lastige fysieke exercitie. Ik kon het mij voorstellen. Op de 14 e hole was het klaar, maar Ronald wilde wel graag de hele baan spelen. „Ik ben toch niet voor niks naar Noordwijk gekomen, ik wil de hele beker leegdrinken.”Oké, Ronald gaan we doen”.
Na afloop onder heerlijke omstandigheden nagepraat en genoten van het prachtige uitzicht over de baan. Ronald, het was mij een genoegen, ik heb genoten van je commentaar op onze wedstrijd en je onderkoelde humor. „Als je tegen mij speelt, kan je je wel een foutje veroorloven hoor” was wel de leukste. Tot ziens bij de volgende NVGJ wedstrijd, want jij speelt ze allemaal.
Naschrift Ronald:
Ruud, dank je wel voor een geweldige dag op de schitterende baan van De Noordwijkse onder een hemels zonnetje en aanvankelijk geen zuchtje wind. Vakantiegevoel ten top. Inderdaad: Als je als gast komt aanrijden over de duinweg sta je eigenlijk al met 1-0 achter. Het werden een paar slagen meer. Maar wat een prachtige golfdag!
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).