Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.07.2022
Old Course Loenen - het verslag
‘Home of Golf since 1297’
Op dinsdag 5 juli verzamelden zo’n 36 NVGJ leden zich op de Old Course in Loenen voor wat weer een prachtige wedstrijddag zou worden. De zon straalde, af en toe een wolkje, beetje wind, prachtig golfweer. De 9 holes baan is pas 15 jaar oud, maar oogt mooi en volgroeid.Het prachtige clubhuis en dito terras nodigen uit tot een heerlijke kop koffie. Hier zou golf zijn ‘uitgevonden’ in 1297, 725 jaar geleden, zie voor het verhaal hierover elders op de site ‘Golf, een Moordspel’.
Het eerste wat opviel aan de wedstrijdtafel waren de speciaal voor deze gelegenheid (door Ruud Taal) gemaakte scorekaarten, mét ons logo, een complete lay-out van de baan en de mededeling dat er in 2023 een uitbreiding naar 12 holes te verwachten is.Eenmaal in de baan kom je behoorlijk wat hindernissen tegen, veel bunkers en veel water. De lange par 5 7e/16e loopt langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Het is een bijzonder gezicht om grote vrachtschepen boven je langs te zien glijden zonder dat je water ziet. Wij leerden tijdens het diner dat de baan op zachte veengrond ligt en dat de greens in de loop de tijd wel een meter zijn gezakt.
Een paar dingen die opvielen:
Martijn en Jeroen namen vroeg in de ochtend hun wekelijkse podcast op. Martijn moest daarna spoorslags weg, een brandje blussen in de personele bezetting bij Golfers Magazine. Gelukkig kon hij weer aanschuiven bij het diner, gestoken in een mooi zomers jasje.
Lia Grooters is (bijna) helemaal terug, chapeau! Alle 18 holes meegedaan, fantastisch om te zien hoe goed het met haar gaat! Ze wilde ook direct goed geïnformeerd aan de slag. Op de par 5 zevende vroeg zij direct aan haar flightgenoten wat de pinpositie was, let wel, met nog een kleine 400 meter te gaan! Er gaat niets boven een goede voorbereiding!
Tijdens het diner zagen de dames er weer opgedoft en afgestoft uit, zoals te doen gebruikelijk. Ook de (meeste) heren hadden moeite gedaan. (Jeroen, Leonard en Ronald, doen jullie volgende keer ook weer mee?) De jasjes waren aan maar, het moet gezegd, alleen Ger Laan had zich een stroppertje omgeknoopt, hulde!
Peter Keijzer had in de ochtenduren nog een zakelijke afspraak en had gemeld dat hij later zou zijn. Hij kon gelukkig nog net bij zijn flight aansluiten, maar dat betekende wel een verkleedpartij in de auto. Zo hoort dat, een beetje moeite doen om met een NVGJ-wedstrijd mee te kunnen doen, dat wordt gewaardeerd!
Voor het diner en de prijsuitreiking verhuisden wij naar binnen. Onze sponsor Duca del Cosma had zeer genereus maar liefst 4 paar schoenen en 6 handschoentjes beschikbaar gesteld, die middels een voucher konden worden besteld. Twee paar schoenen voor de winnaars in A en B, 4 handschoentjes voor twee maal een longest drive en twee maal een neary. De rest ging in de verloting. Hier moet vermeld worden dat Jolanda Swart grossierde in handschoentjes, zowel voor de longest drive (dames) als een neary ontving zij zo’n kleinood, mooi gespeeld! Sponsor Alwin de Rijke won de eerste prijs in A en Madelon Barenbrug in B. De beetje chaotische prijsuitreiking kende ook nog een klein dieptepuntje. In de haast (de barbecue ging uitgeserveerd worden) werd de nummer 2 in A volledig over het hoofd gezien en bleef zijn prijs op de prijzentafel staan. Helaas was Leo van de Ruit al vertrokken toen we daar achter kwamen. Inmiddels is hij door meerdere wedstrijdcommissieleden gebeld met excuses. Hij krijgt zijn prijs bij onze volgende wedstrijd. Jammer natuurlijk dat hij nu niet op de foto staat met alle prijswinnaars. Sorry, Leo!
Hierna kon chef-kok Nicky Cooke een uitleg geven over de procedure tijdens het diner. Hij heeft een slagersachtergrond met als specialiteit barbecue. Het vlees komt van Slagerij De Kroes, een begrip in Hilversum. Wij kregen dus een barbecue aangeboden, maar wel een de-luxe variant, die ook nog eens aan tafel werd uitgeserveerd. Als vooraf was er een saladebuffet met tweekleuren brood, smeersels als aïoli, pesto en tomatentapenade. Nicky zag ons aanvallen en waarschuwde ‘Eet niet te veel brood, er komt nog veel meer!’ Vervolgens kregen wij twee kipspiesjes yakitori (op Japanse wijze), een heerlijk mini-hamburgertje met gesmolten mozzarella en rode uitjes, een mals lamskarbonaadje en tot slot een voortreffelijk stukje zalm met een kruidenkorstje. Nee, ze weten wat lekker is daar in Loenen in Brasserie Cooke’d!
Rest mij nog mijn flightgenoten te bedanken, Marcel Maijer, Jan van Galen en Alex de Vries. Na een dramatisch begin (niet ingeslagen en drukke wedstrijdtafel) keerde het tij en begon ik puntjes te verzamelen. Natuurlijk steeds aangemoedigd en ondersteund door de mannen. Het was fijn Alex weer eens te zien. Hopelijk komt hij nu wat vaker bij onze wedstrijden. Ook Marcel was er weer, na Herkenbosch. Hij kende een sterk begin, een matig middenstuk en een strak en goed einde, goed hersteld! Het zat Jan niet mee met het putten deze keer. Ze wilden niet vallen, maar wel steeds héél dichtbij. Bij die ‘bijna’ puttjes zeiden Alex en/of Marcel steeds “die is goed” of “pak maar op”. Maar, we spelen stableford, dus uitholen! Oké, punt gemaakt. Toen kwam echter onze laatste hole, de par 3 14e. Ik lig naast de green, putt naar de vlag en lig er een metertje naast. Met de derde slag lig ik 2 centimeter naast de vlag. Marcel: ‘die is goed, pak maar op’. En ik, sukkel, pak inderdaad de bal op! Ha, nou heb ik je, riep Marcel uit! Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Heb ik 17 holes lang gehamerd op uitholen, ga ikzelf op de 18e in de fout! Oeps!
Het was een prachtige wedstrijddag, op naar de volgende!
Madelon Barenbrug
Old Course Loenen - de uitslag
Altijd mooi om een outsider een wedstrijd te zien winnen: Alwin de Rijke lukte dat op de Old Course Loenen in de A-categorie. Hij bracht 38 stablefordpunten binnen. In de B-categorie sloeg Madelon Barenbrug toe (37), op de voet gevolgd door Sonja van de Rhoer.
A-categorie Plhc stbf
1. Alwin de Rijke 18 38
2. Leo van de Ruit 13 31
3. Léon Klein Schiphorst 16 31
4. Jeroen van Leeuwen 14 30
5. Anton Kuijntjes 9 29
6. Pim Donkersloot 16 29
7. Leonard van Nunen 18 28
8. Jolanda Swart 11 27
9. Alex de Vries 12 27
10. Marcel Maijer 12 26
11. Gerald van Daalen 12 21
12. Hans Terol 18 21
13. Fred Sochacki 12 15
14. Koen Suyk 15 0
16. Martijn Paehlig 7 NR
B-categorie
1. Madelon Barenbrug 31 37
2. Sonja van de Rhoer 25 35
3. Kees Pijnappels 18 33
4. Elaine de Boer 24 33
5. Ruud Taal 25 33
6. Ger Laan 24 32
7. Cor Groeneweg 30 32
8. René Brouwer 22 31
9. Paul Boehlé 26 31
10. Eric Venghaus 14 30
11. John Dekker 26 30
12. Jan van Galen 26 30
13. Lia Grooters 39 30
14. Peter Keijzer 23 26
15. Hannes van de Stadt 24 21
16. Ronald Speijer 18 20
17. Lucy Prijs 29 19
18. Ragnar Niemeijer 28 16
19. William Wollring 27 8
20. Guus van Holland 30 NR
21. Erik Dercksen 26 NR
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.