Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.11.2021
Of ik in een stukkie effe wilde uitleggen hoe ik aan die 40 punten was gekomen was het vriendelijke verzoek van Hans Botman. Nou daar komt t’ie dan: Twee weken voor 1 november sloeg ik geen deuk meer in een pakkie boter! Ach, dat overkomt ons allemaal wel eens. Niks aan het handje. Een paar dagen later was de situatie niet veel beter. Ik besloot bij elke slag tegen mezelf te zeggen: „hoofd boven de bal en armen niet intrekken” (één van mijn specialiteiten). Jammer, maar dat haalde niet veel uit! Hoe langer ik er over na ging denken des te beroerder ging ik slaan.
Een week voor 1 november was de situatie nog niet veel anders. Wilde nog net niet mijn stokken aan de wilgen hangen. Gelukkig was er geen wilg te bekennen maar toch! Echter op hole 1 op de prachtige Nunspeetse kwam ik er achter dat ik wel steeds „hoofd boven de bal en armen niet intrekken” had gezegd maar simpelweg mijn eigen advies niet had opgevolgd. Hoe stom kun je zijn! Bij elke slag herhaalde ik voor mezelf deze mantra. Dat ging geweldig! (Oké, op een paar uitzonderingen na.)
Nu is de Nunspeetse natuurlijk bij uitstek geschikt voor „ouwe wijven die met trutteklapjes rechtdoor op de green afstevenen” maar dit terzijde! Het is een smalle baan waar je vooral op de fairway moet blijven. Flightgenoot Ruud (Taal) had prachtige jaloersmakende slagen waarmee hij zijn bal of wel links dan wel rechts tussen de bomen joeg. Wel bijna altijd terug te vinden maar moeilijk om te spelen.
Nu heb ik de neiging om na 9 holes wel eens in te zakken maar niet op de Nunspeetse. De baan was zo verschrikkelijk mooi met al die herfstkleuren en de enorme regenval van de dag ervoor had niet of nauwelijks invloed gehad. Optimale omstandigheden dus en daar liep ik dus reuze gelukkig van te zijn. En zo kwam ik na 9 holes op 21 punten te staan en na 18 holes op 40! Zo, het geheim van de 40 punten ontrafeld.
Tijdens de prijsuitreiking overviel Willem (v.d.E) mij met de vraag of ik nu in de A-categorie wilde spelen vanaf hcp 17 (of zoiets). Ik ben altijd een B-tje geweest en voel me daar prima bij. Mijn laagste hcp ooit (zo’n 20 jaar geleden) was 18.2. Maar ja, als je 70 bent dan wordt het alleen maar slechter en niet beter!. Ook kon ik in die paar seconden bedenktijd totaal niet overzien wat dat concreet zou betekenen. Moest ik nu een dubbelleven gaan leiden? Op mijn thuisbaan de wedstrijden met mijn golf.nl(externe link)hcp? En op de NVGJ-wedstrijden met een niet zelf verdiende lage handicap? En hoe gaan de berekeningen dan? En zit ik dan niet weer in no-time in de B-categorie? Is er iemand die mij dit wil uitleggen? En wie is de bedenker van dit vermaledijde plan? (Ger L?) Natuurlijk wil ik graag in hcp omlaag maar of dit DE manier is weet ik niet.
Enfin, als het scoren niet was gelukt dan was het ook goed geweest want een leuke wedstrijd spelen op zo’n prachtige baan daar kun je domweg niet ongelukkig van worden.
De uitslag
Tijdens de Duca del Cosma Masters op het Rijk van Nunspeet werd de eerste wedstrijd gespeeld voor de Order of Merit 2022. Louis Westhof pakte de eerste zege in de A-categorie en in de B legde kampioen Anna van Lennep direct een stevige basis met haar 40 stablefordpunten voor de vierde titel op rij. Zij kreeg in Nunspeet het aanbod toe te treden tot de A-categorie, een aanbieding die zij overigens gedecideerd afsloeg.
LET OP: Pim Donkersloot staat nu in B, maar is met 16,8 A-speler (achtste).
1
WEST 1
L. Westhof (Louis)
M
11.0
13
37
2
LEUN 1
F. Leunge (Friso)
M
13.1
16
35
3
3512
Mulder (Karin)
V
14.6
19
32
3
BROU 2
M. Brouwers (Marijke)
V
14.1
19
32
5
3850
Swart (sponsor) (Jolanda)
V
15.8
21
31
6
VELD 2
F. Veldman (Fred)
M
15.9
19
30
7
COLL 1
F. Collet (Foeke)
M
10.0
12
29
8
RUIT 1
L. van de Ruit (Leo)
M
14.8
18
28
9
ONST 1
R. Onstein (Ruud)
M
13.6
16
26
10
KORV 1
E. Korver (Eric)
M
14.6
17
26
11
KUIJ 2
A Kuijntjes (Anton)
M
10.0
12
25
12
WIES 1
H. Wiesenhaan (Helene)
V
10.5
19
24
13
SCHO 1
W. Schouten (Willem)
M
8.8
10
23
14
TOOR 1
B. van der Toorn (Bert)
M
15.7
19
23
15
PAEH 1
M. Paehlig (Martijn)
M
7.7
9
22
16
SCHE 1
C. Scheen (Christian)
M
15.7
19
21
17
3439
Schippers (Roland-Jan)
M
0.0
0
20
18
UIJL 2
F.M.L. Uijlenbroek (Frank)
M
16.0
19
20
19
BENN 1
I. Bennik (Igor)
M
15.0
18
14
999
TERO 1
H. Terol (Hans)
M
16.9
20
NR
999
VERH 1
S. Verheij (Stefan)
M
15.9
19
NR
Uitslag netto stableford dames en heren van hcp 17.0 tot en met hcp 36.0
Volgorde
Lidcode
Naam
HCP
Pl.HCP
Score
Extra informatie
1
LENN 1
A. van Lennep (Anna)
V
27.6
35
40
2
KOST 1
H. Koster (Henk)
M
29.8
36
36
3
BOER 2
A.T.J.W. de Boer (Elaine)
V
22.9
29
34
4
KLEE 1
M van Kleef (Michiel)
M
23.8
28
33
4
BROU 1
R. Brouwer (René)
M
23.3
28
33
6
BUIT 1
R. Buitenhuis (Ron)
M
22.1
26
31
7
STEE 1
H. van der Steen (Henri)
M
19.4
23
30
7
HOUT 1
A. Houtkamp (Andy)
M
19.0
23
30
9
BEEK 1
C. van Beek (Carien)
V
20.2
26
30
10
DONK 1
P. Donkersloot (Pim)
M
17.0
20
29
11
ELSK 1
W. van den Elskamp (Willem)
M
26.7
32
29
12
MANS 1
P. Mansoor (Paul)
M
21.0
25
27
13
TAAL 1
R. Taal (Ruud)
M
25.8
31
27
14
GALE 1
J. van Galen (Jan)
M
20.8
25
26
15
BOTM 1
H. Botman (Hans)
M
28.7
34
26
16
NIEM 1
R. Niemeijer (Ragnar)
M
29.3
35
26
17
MASS 1
R Massaut (Ronald)
M
31.0
37
26
18
VERH 2
H Verhoeven (Hannie)
V
21.9
28
24
19
BOEH 1
P Boehle (Paul)
M
24.8
30
24
20
BARE 1
M. Barenbrug (Madelon)
V
29.4
37
24
21
LAAN 1
G. Laan (Ger)
M
22.1
26
23
22
BUIJ 1
W. Buijteweg (Willem)
M
27.0
32
20
23
MULD 1
T. Mulder (Taco)
M
22.0
26
16
24
GROO 1
L. Grooters (Lia)
V
35.8
45
13
25
3931
de Rijke (Alwin)
M
17.6
21
8
999
HIEM 1
L. Hiemstra (Lex)
M
22.7
27
NR
Spelen op Sonja haar eigen prachtige baan 'de Veluwse' is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Want hoewel Sonja in het dagelijks leven niet de uitstraling heeft van een koele kikker, verandert ze op de golfbaan in een ware ijsprinses. En als Sonja dan ook nog op haar thuisbaan speelt, lijkt niets haar te kunnen stoppen. Ik mag dan verder slaan, maar mijn ballen gaan regelmatig net de verkeerde kant op, terwijl die van Sonja keurig rechtdoor gaan. Haar precisie is om jaloers op te worden!
De Stamppot Cup op Dirkshorn was jarenlang de traditionele afsluiting van het seizoen en werd ná de Masters gespeeld. Deze zevende editie, die maandag 21 oktober op de rol staat, telt nog mee voor de Order of Merit 2024 en is de voorlaatste wedstrijd voor de Masters op 4 november op Nunspeet. De flightindeling is gemaakt en is HIER te zien. Wedstrijdleider René Brouwer meldt dat er 18 spelers meedoen, om 12 uur de eerste flight de baan in gaat, er geen lunchpakket is én het verboden is nu nog af te zeggen.
Een paar keer tijdens mijn halve finaletreffen tegen longhitter en algehele kanjer Hélène Wiesenhaan moest ik onwillekeurig denken aan een speech van een andere onovertroffen kanjer, Al Pacino. ‘This is a game of inches. We fight every day for that extra inch. We live and die by that inch”.
Waarom niet boven Coevorden, Delfzijl of Simpelveld? Nee, de plaatselijke bui(en) vielen precies boven Winkel en nog exacter: boven golfbaan Regthuys. Hoewel de ellende niet lang duurde, toch redelijk frustrerend. Op deze fraaie foto, waarop Karin Mulder van buiten de fairway verder moet, lijkt er nog niets aan de hand.
Bunker Blues, het Opus Magnum van Leo van de Ruit, werd na de Memorial op Zeegersloot verloot. Het door Leo gesigneerde en door Ruud Taal beschikbaar gestelde boek werd gewonnen door Hannie Verhoeven. Zij ging met Robin, de dochter van Leo en zijn vriendin Henny, eregasten tijden het diner, op de foto. Ruud Onstein en Ruud Taal hielden beiden een ontroerende toespraak waarin Leo centraal stond.
Een spannende strijd wilde het niet worden, onze halve finale in de B-ronde van de mr. Glow matchplay-competitie. Terwijl we ons daar juist op hadden verheugd. Hannie, 1e op de eerste dag Texel, en ik, 1e op de tweede dag eerder deze maand. Allebei in vorm en op scherp. Maar het pakte anders uit. Met hele slechte weersvoorspellingen togen we woensdagmiddag 25 september naar golfbaan Haverleij bij ’s Hertogenbosch, bekend terrein voor Hannie. De baan was vrijwel leeg. Ik even naar de DR, kijken of mijn ballen recht vertrokken. Hannie naar de putting-green, die vol vers zand lag. Dat bleek later overigens met de hele baan en alle greens het geval. Met een doorbrekende zon – die buien zijn nooit gevallen - sloegen we verwachtingsvol af. Na 3 holes stond ik echter al 2 down. Het euvel: twee keer in de grond slaan, waardoor de bal niet 100 meter verder op de green landde, maar 50 meter verder op de fairway. Het beter indraaien en met rechte arm slaan, lukte even niet. Terwijl Hannie, zoals altijd, haar ballen kaarsrecht en ver bleef slaan. Toch pakte ik nog 2 holes terug, speelden we er twee gelijk, en leek het even de wedstrijd te worden waar we op hoopten. Maar de twee holes erna ging t weer mis met als gevolg, met 2 down naar de volgende 9 op de rode lus. Daar weer eentje teruggepakt en paar holes gelijk. Toen de par 3 van hole 14. Je weet vaak in het moment waar je een wedstrijd verliest. En dat was hier. We lagen samen op de green, konden allebei prima een par maken. Ik miste helaas de (heel korte) putt, waar Hannie hem wel netjes maakte: 3 down. De hole daarna verprutste ik opnieuw met een misslag; daarmee was over en uit. Het leert mij weer dat wat bij golfen een goede vorm lijkt te zijn, plots onderbroken kan worden door een flinke off-day. En dat brengt de twijfel of je die slag, die je de afgelopen maanden te pakken leek te hebben, niet weer helemaal kwijt bent. ‘Dat Is golf’, zeggen golfvrienden dan. Vast waar, want bij tennis ken ik het niet. Hannie leek er in ieder geval weinig last van te hebben; super constant bleef ze goed spelen en zorgde dat haar putts vielen als het moest om de hole te winnen.. Een terechte winnaar. Nu je vorm nog even vasthouden Hannie! Tot in de finale van de B tegen Pamela of Sonja.