Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.03.2022
Hoe je het ook wendt of keert: de wereld heeft wel eens betere tijden gekend. Het klimaat, corona en nu weer een oorlog aan de rand van het continent…het is om mismoedig van te worden. Een veelgekozen ‘oplossing’ is om de nieuwsconsumptie fors terug te brengen, en hoewel die prima werkt, weet ik een methode die nog beter werkt. Ga op golfreis.
Uit. Ik heb ze allemaal uitgezet. Als fervent nieuwsjunkie – nee, echt niet alleen maar golfnieuws – komen de wereldgebeurtenissen via tal van kanalen tot me. Een ochtend- én een middagkrant? Check. Pushberichten van nieuwssites en persbureaus uit verschillende landen? Natuurlijk. Om over de herhaalde gang langs de pagina’s 101, 601 en 801 nog maar te zwijgen. (Geen idee wat dit is? Sorry… boomertalk). Maar ineens, ineens kon ik het niet meer hebben. Een dag nadat de heer P vanuit M liet weten ‘de nucleaire strijdkrachten op scherp te zetten’ zei een stemmetje dat het misschien ook wel eens goed geweest was met dat alles willen weten. Alles nú willen weten.
Ik herkende dat stemmetje. Ik hoorde hem ook toen de koude oorlog enkele decennia geleden nog eenmaal oplaaide. Sterker, ik kon me nog maar al te goed voor de geest halen dat dat stemmetje me nauwelijks twee jaar geleden ook al bestraffend toesprak. ‘Je hoet echt niet alles te weten over dat virus. Een beetje volgen is echt goed genoeg hoor.’ Precies zoals het gaat als het aan tafel wéér over de klimaatveranderingen gaat. Ik weet dat het erg is. Ik weet dat we moeten doen wat we kunnen. Maar het er elke dag, bij iedere gelegenheid over hebben trek ik simpelweg niet. En dus heb ik inmiddels geen pusberichten meer op de mijn telefoon, ligt datzelfde toestel veel vaker dan voorheen werkeloos op mijn bureau (best lekker eigenlijk…) en zit ik op een nieuwsdieet van driemaal daags naar 101.
Alleen… er aan ontkomen doe je niet. Waar je ook gaat, gezichten staan op bezorgd, gesprekken gaan binnen twee seconden over deze of gene naderende ramp en hoe de zon ook zijn best doet, de donkere wolken zijn nooit ver weg. En opnieuw: ik weet dat het erg is. Ik weet dat we moeten doen wat we kunnen. Maar het er elke dag, bij iedere gelegenheid over hebben…
Er is echter een plek waar alle ellende van de wereld niet lijkt te bestaan. Omdat je telefoon diep onder in de tas zit. Omdat je bezig bent met andere dingen. Omdat de omgeving en de bezigheden je dwingen met die andere dingen bezig te zijn.
De golfbaan.
De afgelopen weken mocht ik, dankzij het opheffen van de meeste covid-restricties, weer een aantal keer op reis. Zowel op Emporda in Spanje als op Costa Navarino in Griekenland beperkte het leed van de wereld zich tot een gesprek na afloop van de ronde op het terras. Dat kon het stemmetje in mijn hoofd prima hebben. Al sprak hij er wel streng achteraan: ‘Consumeer je nieuws met mate, denk niet alleen aan het leed van de wereld maar ook aan jezelf. Anders moet je weer op reis hoor!’
(Deze column is eerder ook gepubliceerd op de website van Pin High)
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.