Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2021
Nations Cup 2021: 'de kop is er af'
Werelddierendag, HLF11 lokale tijd, 26 graden in de schaduw: de elfmans/vrouws delegatie van de NVGJ stelt zich in slagorde op op de tee-box van hole één van de Lopesan Meloneras Golf voor de groepsfoto. Zo’n foto die ergens in de toekomst bestudeerd gaat worden, met opmerkingen als “Hé kijk: hij of zij was er toen in 2021 ook bij bij de wedstrijd voor de Nations Cup op Gran Canaria”.
Eindelijk mogen we los, is de overheersende gedachte bij het NVGJ-team. Want wat is er veel aan voorafgegaan voor het zover is, dat de golfpolo’s en de golfschoenen mogen worden aangetrokken om tijdens de Nations Cup 2021 de golfhandschoen op te nemen tegen de golfspelende journalisten uit de acht andere deelnemende landen.
Vooral non-playing captain Madelon moet hierbij in het zonnetje worden gezet. Enerzijds voerde ze wekenlang regelmatig overleg met de organisatie over waar, wanneer en hoe het internationale Nations Cup 2021 toernooi gestalte zou krijgen. Anderzijds was ze druk doende om binnen de NVGJ-gelederen een team op de been te krijgen. Enkele ervaren Nations Cup gangers, zoals Sonja, Fred, Leo en Willem hadden zich al snel aangemeld. Rookies als Hélene, Ger, Louis en Christiaan sloten zich aan.
Na het trainingskamp op de Veluwse Golf Club werd besloten dat ook Karin Mulder, de partner van Christiaan, en Boudewijn van de Rhoer, de partner van Sonja, deel uitmaken van de NVGJ-delegatie, die — goed geluimd — voor volk en vaderland gaat proberen dit keer eindelijk eens weg te blijven uit de onderste regionen van het eindklassement. Er gingen zelfs stemmen op dat ”we” dit keer maar eens moeten proberen in het linker rijtje te eindigen. Kijk, dat is de spirit.
Flinke investering
Vóór het team op Gran Canaria aan de slag kan, moeten eerst nog de nodige hobbels worden overwonnen. Vliegtickets regelen is tegenwoordig een fluitje van een cent. Maar dan komt het: reizigers naar Spanje – en dus ook naar Gran Canaria – moeten een Spaanse gezondheidsverklaring, de SpTH, invullen en downloaden op hun mobielen telefoon. Een geprinte versie meenemen mag ook.
Ik zal u de details van dit gepruts besparen. Maar gemiddeld waren we daar allemaal veel tijd en stresshormonen aan kwijt. Waar bijkomt dat je de definitieve verklaring, dat je geen corona hebt, maximaal 48 uur vóór vertrek mag invullen. Als dat invullen dan niet soepel gaat, is een bezoek aan de computerspecialist (Ik beschrijf even mijn geval) de enige oplossing. Waarbij ik dan mocht constateren dat de knappe kop bij het Gooisch Computerhuis er ook de nodige moeite mee heeft.
Verder vergt de deelname aan de Nations Cup van alle deelnemers een flinke investering. Vliegtickets noemde ik al. En het vervoer van de golftas is natuurlijk niet gratis. Hotelkosten het zevendaags verblijf met logies en ontbijt in het overigens van alle luxe voorziene Lopesan Villa del Conde Resort & Thalasso: 745 euro. Voor vier dagen golf spelen bij het toernooi mag iedere deelnemer 200 euro greenfee overmaken aan de organisatie. Zodat, terwijl er namens de NVGJ nog geen golfbal door de lucht heeft gevlogen, ieder deelnemer p.p. al minstens zo’n 1250 euro heeft uitgegeven.
Compleet raadsel
Op Texel werd door iemand gesuggereerd dat de NVGJ een contributie-verhoging zou doorvoeren om zodoende de deelnamekosten van de Nations Cup te kunnen vergoeden. Dit is pure flauwekul, nonsens, lulkoek, fake-nieuws. Voor alle duidelijkheid: de NVGJ draagt geen cent bij. Alle kosten komen voor rekening van de Nations Cup deelnemers zelf. Dat is altijd zo geweest. En zal ook altijd zo blijven. Waarom iemand, die nog nooit met de Nations Cup heeft meegespeeld en ook dit jaar helemaal niets heeft meegekregen van de Nations Cup perikelen, dit soort onzin vertelt, is mij een compleet raadsel. Zo’n misplaatste grap over een contributieverhoging is verder natuurlijk van de zotte.
Twee banen
Enkele Nations Cup gangers arriveren al op vrijdag in Maspalomas. Anderen komen op zaterdag en zondag aan. In de loop van het weekend raakt de gehele NVGJ-delegatie gaandeweg compleet. Om de team-spirit te verhogen wordt de gezamenlijke welkomstborrel besloten met een peptalk van Madelon. Vooral de door de organisatie verstrekte informatie over de spelvormen, vindt gretig aftrek. Nations Cup 2021 wordt gespeeld op twee banen: Lopesan Meloneras Golf (woensdag) en donderdag op de uit 1891 stammende Real Golfclub de Las Palmas, in het heuvelachtige, kraterrijke achterland van de hoofdstad van Gran Canaria. (Real niet uitspreken uit riel, maar als réal, dus koninklijk).
Op woensdag spelen we op Lopesan Meloneras Golf volgens de Spaanse variant van scramble-á-deux. Op donderdag op de Koninklijke volgens four-ball betterball. Non-playing team-captain Madelon maakt de pairings bekend: Hélene en Louis; Karin en Fred; Christiaan en Boudewijn; Sonja en Leo; Ger en Willem.
Twee gezichten
Laatstgenoemd tweetal was al op vrijdag aangekomen op Gran Canaria. Na vooruitbetaling van de greenfees mogen ze op zondag vast een oefenronde spelen op Lopesan Meloneras Golf. Deze prachtig aangelegde baan aan de rand van Maspalomas heeft twee gezichten. Bij de eerste negen heb je het gevoel dat je in een soort palmen-oase loopt. Maar liefst 3100 palmbomen omlijsten de negen inland-holes. Gezien de ondergrond van de baan: sahara-zand (”klapzand”, maar dan nog fijner) en gedroogde lava, is het een mirakel dat er zo’n mooie groene oase is ontstaan. Alle fairways zijn op een enkele kale plek na prachtig groen, tussen de vele palmbomen vind je doorgaans vrij gemakkelijk je bal terug. Op de greens loop je op een soort pluisachtig gras. Niet snel, maar wel mooi gelijkmatig groen en zo kort mogelijk gemaaid. Kortom, een genot om te spelen en een lust voor het oog.
Bij de tweede negen is sprake van pur-sang links-golf in zijn oervorm. Als je bijvoorbeeld De Domburgsche een links-baan noemt, dan is Meloneras een links-baan in het kwadraat. Op zeven van de negen holes van de tweede negen komt aan de rand van de oceaan volop de westelijke oceaan-wind in her spel. Vooral op hole 14, waar de heren een schrikbarend diep ravijn mogen proberen te overbruggen met een balvlucht van minstens 160 meter, vormt – om het maar eens flauw te zeggen -: een uitdaging.
Moeder Natuur
Bij de Koninklijke van Las Palmas is eer sprake van een pure inland-baan. Enigszins verscholen in het achterland van de eiland-hoofstad ligt daar het dit jaar precies 130 jaar bestaande 18 holes tellende parelsnoer aan de robe van Moeder Natuur. Dat de buschauffeur over een bochtige bergweg zonder krassen en builen de parkeerplaats weet te bereiken is een wonder.
Vanaf het terras van het karaktervolle clubhuis kijk je uit over de holes negen en achttien. Likkebaardend lekker genieten golfspelers hier dus al 130 jaar van. En nu mogen wij er vandaag (dinsdag) vast een oefenronde spelen. Op biljartlaken-achtige greens en fairways die vaak geheel uit gras bestaan en op enkele andere holes vanaf de tee grote stukken lava-achtige hindernissen kennen, waar je je stokken liever niet aan waagt.
Uiteraard neary’s
Bij de oefenronde van de NVGJ-delegatie op Meloneras was er uiteraard op elke par drie hole een neary uitgezet. Want geen NVGJ-wedstrijd zonder neary’s op de par drie holes! Omwille van een juiste geschiedschrijving de uitslag: Hole drie, een water-hole met 150 meter carry om droog de overkant te halen: niemand; Hole 5: Ger; Hole 7: Madelon; Hole 12: ex-aequo (!): Hélene en Sonja, Hole 15: Madelon.
Na de twee oefendagen op Meloneras en de Koninklijke van Las Palmas sprak iemand de woorden: ”De kop is eraf. Nu gaan we voor het eggie”. Zo is het maar net. Dus dit epistel wordt ongetwijfeld vervolgd.
Willem van de Elskamp
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.