Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Vier Honourable Gentlemen met een redelijk lage handicap, dat belooft wat voor de zesde partij van het NVGJ Virtuele Golfkampioenschap in de Duca Golf Experience op dinsdag 7 juli 2020. Van dit kwartet meldt Martijn Paehlig dat hij onlangs z’n handicap heeft verlaagd naar een alleszins fraaie 7,7. Voor de drie andere spelers, Gerald van Daalen, Leo van de Ruit en Fred Veldman, betekent die lage handicap van Martijn een extra motivatie. Want hoe mooi is het als je op Pebble Beach wint van een single-handicapper…
Vóór deze golfpartij in het hoofdkantoor van onze sponsor Duca del Cosma begint, wordt er eerst gefilosofeerd over het al dan niet doorgaan van het KLM Open 2020. ”Er hangt belangrijk nieuws in de lucht. Aan het eind van de dag weten we meer”, zo bouwt de hoofdredacteur van Golfer’s Magazine de spanning nog wat op. Staande de wedstrijd wordt hij gebeld door toernooi-directeur Daan Slooter. Maar ook dat telefoontje levert geen witte of zwarte rook op.
U snapt dat we ons bevinden in het hoofdkantoor van Duca del Cosma. Ook daar is iedereen superbenieuwd naar de witte of zwarte rook. Want als sponsor van het KLM Open hoopt Duca del Cosma op de Bernardus Golfbaan in Cromvoirt, de nieuwe locatie voor het KLM Open in 2020, 2021 en 2022, in het promodorp weer een grote stand te kunnen bemannen/bevrouwen. Waar honderden bezoekers kunnen worden verblijd met zo’n paar prachtige Duca del Cosma schoenen. Als u dit leest, is de kogel waarschijnlijk door de kerk. Update terwijl de inkt van dit stukje nog niet droog is: KLM Open 2020 afgelast.
”Heren, we gaan beginnen”. Mouwen oprollen, in de handen spugen, gaan met die banaan. Wie heeft er wel ‘ns op het échte Pebble Beach gespeeld?. Niemand. Ook blijkt niemand eerder virtueel de eerste negen van Pebble Beach te hebben bedwongen. Dus is het uitgangspunt voor iedereen gelijk: geen local knowledge.
Hole 1 verloopt zoals je van een flight met vier ervaren golfspelende journalisten mag verwachten. Met Leo als beste: hij maakt par, goed voor drie punten. Zijn drie flightgenoten bogeyen de beginhole, wat goed is voor twee punten de man.
Op hole 2 haalt Gerald imponerend uit met een drive van 220 meter. Daar kunnen de andere drie niet aan tippen; Martijn houdt zijn kruit nog even droog. Wel wordt er weer lustig gescoord. Leo en Martijn maken par, goed voor drie punten voor Leo en twee voor Martijn. Fred voegt één punt toe aan zijn totaal . Op hole 3 laat Martijn zien dat zijn single-handicap terecht is. Zijn drive haalt 224 meter. Naar later blijkt, is dit de langste drive van de dag, ofschoon Martijn zichzelf op hole negen bijna evenaart met een drive van 220 meter. Gerald haalt uit met een shot van 202 meter. Op deze par vier doet Gerald vooral met zijn tweede slag heel goede zaken: vijf meter van de pin.
Als de machine iedereen heeft uitgeholed, gaan Leo en Gerald samen aan kop met acht punten. Martijn staat op vijf, Fred op drie. Met 24 punten gezamenlijk voor de hele flight na drie holes hebben we een totaalscore voor de vier deelnemers, zoals in de Duca Experience nog niet eerder is vertoond. Hole 4 laat geen verrassingen zien. Er worden nuttige punten gescoord. Zoals iedereen ook op hole vijf wel één of twee punten aan zijn totaal toevoegt. Op de par 5 zesde hole begint iedereen met een keurige drive, die op de fairway komt. Anders gezegd: na de eerste slag op hole zes is er nog geen waterbal(let). Wat tijdens dit toernooi tot nu toe uitzonderlijk is.
Evenwel, nu laten de spelers het bij hun tweede of derde slag afweten. Fred raakt met zijn derde slag een rood paaltje. Waarna de bal zover terugkaatst, dat Fred voor de zekerheid besluit te bukken…. Ondanks zijn drive van 215 meter zakt Gerald weg bij de volgende slagen op deze hole. Hij mag een nul noteren. Martijn speelt hole zes tactisch en mag één punt bijschrijven. Fred blijft op zeven steken, Leo op 10.
Er zijn nog drie holes te gaan. Allereerst de korte par drie met de lager liggende green. Er wordt gerekend. Martijn heeft tien punten. Stel dat hij op de komende drie holes steeds twee punten pakt, dan wordt hij de nieuwe ”leader in the clubhouse”. Datzelfde scenario geldt voor Gerald. Martijn heeft de eer; slaat over de green in de bunker. Fred slaat af over de green, bal belandt in de bunker; Leo geeft de bal een ferme klap, bal eindigt in het zand. Gerald heeft gezien hoe het niet moet en eindigt als enige op de green, op 5,9 meter van de vlag. Hij maakt par, goed voor twee punten. Ook Fred maakt par. Leo en Martijn noteren een bogey: punt voor de moeite.
Nog steeds is de spanning te snijden. Op naar hole acht. Martijn drijft 209 meter en legt zijn tweede slag pin-high op luttele meters van de green. Leo krijgt de lachers op z’n hand met de quote van de dag: ”Wat heb je weinig slagen, Martijn. Heb je geen zin of zo?”. Gerald heeft meer slagen nodig om de green te halen. Maar legt zijn approach op 2,1 meter van de hole. Score hole acht: Martijn plus drie naar 14, Gerald plus twee naar 15; Fred plus één naar 10; Leo plus nul dankzij een waterballet. Hij blijft op 11.
Martijn en Gerald hebben op hole negen dus beiden nog kans om naar de toppositie van het leaderboard te gaan. Gerald staat nu reeds ex-aequo met Olga, Andy en Ruud. Gerald doet zijn uiterste best om aan kop te blijven. Met een afslag van 210 meter en de tweede slag keurig recht richting green levert de bogie twee dikverdiende punten op. Gerald’s totaal: 17 stablefords. Martijn lijkt ontketend: een drive van 220 meter: zijn op één na langste drive van de partij. Met zijn
tweede slag valt hij de vlag aan. En ja hoor, met een birdie als resultaat. Op de slothole verslaat onze vice-president Gerald met één punt. Zijn totaal: 18 punten over negen Pebble Beach holes. Complimenten. Martijn Paehlig is dus de nieuwe koploper in deze competitie.
wvde
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.