Mansoor - Van de Rhoer 2 up

Een dag na de zware NVGJ-wedstrijd op Waterland, vandaag mijn NVGJ-matchplay partij op dezelfde baan tegen Sonja van de Rhoer. Wat een genot…. Na de dag ook van de gemene knieval van Ruud Taal in een greppel op hole 12 (hole 13 was toepasselijker geweest…). Het was of ik die knie nog hoorde kraken toen ik Sonja nog even liet zien waar Ruud onderuit ging. Wonderbaarlijk en meer dan goed nieuws toen ik hem in de avond belde en hij mij vertelde: ”Goed Nieuws, niks gebroken of ander ongemak”. Sowieso beterschap Ruud!

 Vandaag een superdag. Stralende zon om te beginnen. Plus een werkelijk bomvol parkeerterrein. Volle baan dus, maar wij konden heerlijk doorlopen. Wat een verschil met de NVGJ-wedstrijd van gisteren. Geen wind en redelijke droge fairways vandaag. 

Wat een genot om hier te spelen. Ik blijf deze baan prachtig vinden. Heerlijk gevarieerde fairways. Superleuke Marshalls ook!; maar dit terzijde… (Voor alle duidelijkheid: Paul is zelf Marshall op  Waterland!. Hij steekt hier zichzelf dus een veertje achter zijn oor. Maar dat mag ook wel eens een keer als een soort van eerbetoon aan alle Marshalls, overal ter wereld!, red.).

Gisteren speelde ik al lekker. Vandaag kon ik dat gelukkig voortzetten. Begon meteen met een superdrive en een super tweede shot naar de green. Kwam er met een par vanaf. Niet verkeerd dus.

Sonja deed absoluut niet voor mij onder. Zij legde de lat zeer hoog. Met mooie rechte slagen en een beauty van een swing. Daarnaast was zij rondom en op de green superscherp en accuraat. De eerste holes waren duidelijk in mijn voordeel. Maar Sonja kwam langzaam langszij. Om vervolgens een 1-up voorsprong te pakken en vast te houden.   

Op de lange par 4 en par 5 knalde ik er lustig op los met lange drives. Hierdoor kon ik Sonja steeds bijbenen. Sonja bleef hopen op een foutje van mij. Dat gebeurde ook een paar keer vanuit een natte, harde bunker. Daarna waren de par drie holes, op één na, steevast voor Sonja.

Desalniettemin was en bleef het superspannend tot het eind. Pas op de laatste twee holes kon ik de beslissing forceren: 2-Up. Maar bovenal stuwden wij elkaar tot grote hoogte, met sportiviteit voorop. En zo heurt het ook! NVGJ-waardig zou ik zeggen.

Daarna nog genoten van de heerlijke vrijheid van een terras in de zon na al die maanden. Smakelijk alcolholvrij biertje en de bekende bitterballen. Nog even gebabbeld. Sonja liep echt superfit achttien holes lang door de baan. ”Wat is je geheim?”, vroeg ik. Antwoord: Naast zwemmen en iedere ochtend ”Nederland in Beweging” ook nog een Fit20 – Fit in 20 minuten – per week! Hulde Sonja. Zelf ben ik ook een sportfreak. Dus geniet ik van zulke verhalen. En natuurlij ook grandioos bedankt voor de leuke middag.

Zover ik begrijp, wacht mij nu die kwajongen van een Schouten uit 010. Ik verheug me er al op.