Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
19.05.2021
Buienradar voorspelde niet veel goeds, dus toen ik op de parkeerplaats van Golfclub Kralingen mijn golfspullen aan het uitladen was trok ik ook maar gelijk mijn regenkleding aan om mijn harnas niet te laten roesten. Naast mij stond mijn flightgenoot Ruud en we wisselden onze smoesjes uit die we zouden gebruiken om niet de regen in te hoeven. Maar we hebben ze niet toegepast en zijn er vol ingegaan.
Ik had hier nog nooit gespeeld en was verrast door de knusse entree en clubhuis. En wat werden we zeer hartelijk en gastvrij ontvangen! Alles zo lekker compact en dichtbij. Er zaten al wat deelnemers op het terras, maar waar was Willem? Het was hem toch gelukt om zich te verstoppen tussen de lunchpakketten, candybars, fruit en frisdranken.
Vandaag spelen we op de 9 holes baan van Kralingen en ik krijg 34 slagen mee?! Dan moet het wel een hele moeilijke baan zijn. Zoveel slagen heb ik al 10 jaar niet meer gekregen. Nu moet ik wel toegeven dat mijn handicap met het WHS systeem flink gestegen is. Van 21.8 naar 26.8 (zelfs 27.8 officieel volgens NGF) Vorig jaar wist ik echt niet meer hoe ik moest golfen en was alle gevoel ervoor kwijt. Met het gevolg dat de laatste 20 kaarten drama waren met zelf 10 kaarten niet boven de 20 stableford punten.
Nou ja, vandaag maar het beste ervan maken en vooral proberen te genieten tussen de buien door. Na de koffie met wat lekkers en een paar puttjes op de oefengreen zag ik samen met flightgenoot Eric Venghaus de eerste 2-bal vertrekken. Maar nog geen spoor van Ruud, die was nog even naar de driving range. De gezellige startster maakte zich niet al te druk en vertelde ons van alles over de baan en dat wij rondje 5A gingen lopen. Klokslag onze starttijd kwam Ruud heel ontspannen aanlopen en bracht gelijk de nodige rust mee die ik nodig bleek te hebben in mijn slag.
Gelijk al op de eerste hole voelde het goed en zat er een echte swing in mijn slag. Bij Ruud ging het ook best aardig. Ik trek me altijd op aan iemand met een rustige slag, bedankt Ruud. Maar we hadden wel medelijden met Eric, die de dag daarvoor, naar eigen zeggen, nog de sterren van de hemel stond te spelen. Vandaag belanden veel van zijn sterren in het water. Hij had zichtbaar en soms ook hoorbaar behoorlijke rugklachten, maar ondanks dat bleef hij heel gezellig en opgewekt, petje af.
Na hole 2 was er een hevig kabaal. Het bleek een familievete tussen kouwtjes en kraaien. Moeder kouw deed ongelooflijk haar best, maar kon niet voorkomen dat meneer kraai zich te goed deed aan het zojuist uit het nest geroofde jong. De greenkeeper moest eraan te pas komen om het al redelijk grote jong snel uit zijn lijden te verlossen. Tja, de natuur kan hard zijn….
Het hele gebeuren had gelukkig weinig effect op ons spel. Sterker nog, Eric begon ineens even te vlammen en maakte op de volgende hole, een par 3, een birdie!?
De paraplu en regenjassen hebben we even gebruikt, maar al snel konden die weer terug in en aan de golftassen, want de hoosbuien bleven uit. We konden zelfs nog even in polo lopen. Na 9 holes lag er een over heerlijke coronaproof verpakte wrap klaar. Met weer voldoende energie voor het 2e rondje. Bij sommige holes moest je even goed uitkijken welke T-box je moest gebruiken voor de eerste of de 2e negen, maar verder was het een verrassend leuke uitdagende baan.
Na 3 uur en 40 minuten waren wij al 2x rond en zat de eerste 2-bal flight al uitgebreid aan een pilsje. Het terras was wel open, maar slechts 2 mensen per tafeltje toegestaan. Opeens was ik de vrouw van Leo?!… Maar om de uitbater niet in de problemen te brengen hebben we ons min of meer aan de regels gehouden. En toch, zijn wij zo langzamerhand niet één grote familie?
Ondanks het vele water heb ik alles met één balletje kunnen doen, want de bal die op hole 7 in het riet verdween en een strafslag opleverde, kon ik gelukkig nog wel opvissen. Ook was het mijn eerste streeploze kaart sinds tijden. Een heerlijke opsteker en een mooie handicapverbetering tot gevolg. Want met 20 + 17 stableford was ik natuurlijk een superblije winnares. Ruud en Eric bedankt voor het heerlijke rondje en de gezelligheid. En Golfclub Kralingen bedankt voor de ontvangst. Van de zomer wil ik zomaar nog wel eens terugkomen wanneer alles een beetje is opgedroogd.
Mooie score dus, maar ja, het blijft golf natuurlijk, dus behaalde resultaten uit het verleden…..
Voorlopig geniet ik ervan en hoop jullie allemaal weer te zien bij de volgende wedstrijden.
Het was een mooie dag in Rotterdam, op de verrassend leuke baan van de golfclub Kralingen. Er werden stortregens voorspeld maar alles trok links of rechts langs en de NVGJ’ers hielden het nagenoeg droog. Het terras, voor het eerst weer weer open, bleef lang drukbevolkt, keurig met twee personen per tafeltje.
Olga Commandeur speelde met 37 punten iedereen van de baan en was niet niet alleen winnaar in B maar ook overall. In B werd deze keer toch beter gescoord dan in A. Paul Boehlé deed het met 34 punten goed en Hannie Verhoeven volgde met 33. In A scoorde Martijn Paehlig de meeste punten (31), gevolgd door Willem Schouten en Leo van de Ruit, beiden met 30.
A-categorie plhc stbf
1. Martijn Paehlig 11 31
2. Willem Schouten 12 30
3. Leo van de Ruit 18 30
4. Louis Westhof 13 29
5. Jolanda Swart (sponsor) 20 28
6. Helene Wiesenhaan 22 26
7. Pim Donkersloot 20 21
8. Charles Taylor 21 18
B-categorie
1. Olga Commandeur 34 37
2. Paul Boehlé 28 34
3. Hannie Verhoeven 34 33
4. Ruud Taal 29 32
5. Anna van Lennep 34 30
6. René Brouwer 25 27
7. Ger Laan 26 27
8. Ron Peereboom Voller 23 24
9. Willem van den Elskamp 32 23
10. Madelon Barenbrug 35 23
11. Eric Venghaus (sponsor) 23 22
12. William Wollring 26 21
13. Sonja van de Rhoer 25 19
14. Guus van Holland 35 16
15. Henk Koster 34 13
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!
Eén dag voor het jubileumfeest op onze homecourse De Texelse zit de sfeer al goed in! Een deel van de NVGJ'ers is al neergestreken op het eiland en uiteraard verpozen ze zich in het prachtige clubhuis. Uiteraard is onze secretaris Hans Terol, die enorm veel werk in de voorbereiding heeft verzet, ook van de partij. En verder zien we ook zijn rechterhand Madelon.
Vanuit Zaandam naar Hoog Soeren is precies 1 uur en 7 minuten volgens mijn routeplanner, maar omdat er allerlei werkzaamheden zijn en tunnels zijn afgesloten vertrek ik maar een uurtje eerder om op tijd te zijn. Overigens had ik nog nooit gehoord van “Hoog Soeren” een klein plaatsje op de Veluwe. Maar wat ik daar tegen kwam overtrof mijn verwachtingen “De Veluwse Golfclub” omringd door bossen van Kroonbomen het Loo. De 9 holes baan is aangelegd in 1957 en is best uitdagend en voor mij heerlijk om te spelen want er is geen water. Het ritje ernaartoe verliep eigenlijk best voorspoedig dus zat ik al op tijd op het mooie terras met een kopje koffie te genieten van de heerlijke stilte, alleen de vogeltjes en het geruis van de bomen waren de geluiden die ik hoorde, best even wennen voor en stadje als ik. Ik moest mijn matchplay wedstrijd spelen tegen Elaine de Boer en die melde zich precies op onze afgesproken tijd en dus konden we om 12 uur starten met onze wedstrijd. Om nu elke hole te beschrijven zie ik niet zo zitten maar we waren flink aan elkaar gewaagd en het bleef tot de laatste hole (hole 18) spannend. Elaine stond toen 1up dus we konden alleen nog gelijk komen of zij zou winnen. Helaas had ik op de laatste hole een beetje pech en heeft Elaine verdiend gewonnen! Wel heb ik een hele gezellige en heerlijke dag doorgebracht en genoten van deze kleine, maar erg leuke golfbaan en natuurlijk van Elaine die erg aangenaam gezelschap was op deze heerlijk zonnige dag.
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2024, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten. Inzendingen met alle denkbare journalistieke uitingen, denk aan tekst – al dan niet geïllustreerd met foto’s, geluid - radio - podcast, foto/fotoserie, video, tv of sociale media, zullen worden beoordeeld op de meest iconische en spraakmakende journalistieke verslaggeving over de golfsport in Nederland. Inzenden is mogelijk tot 15 oktober 2024. Een vijfkoppige jury, bestaande uit vertegenwoordigers van de vier betrokken organisaties, onder voorzitterschap van een door het bestuur van de NVGJ gevraagde voorzitter, zal uit de inzendingen een winnaar kiezen. De uitreiking van de Golfpersprijs 2024 vindt plaats tijdens het jaarlijkse slotdiner van de NVGJ op maandag 5 november 2024 op Golfbaan Het Rijk van Nunspeet. *) De deelnamevoorwaarden zijn terug te vinden op de website van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten www.nvgj.nl/reglement2024 Voor meer informatie: Madelon Barenbrug, jury-secretaris: mobiel 0651783957 of per e-mail madelon@lhjbarenbrug.nl Namens de organisatie van de Golfpersprijs, Abe Jan ter Beek, juryvoorzitter Namens de NGF