Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.10.2021
‘Iemand de das omdoen’, kent u die uitdrukking? Iemand de das omdoen, golf- en countryclub de Hooge Graven worstelt ermee… ‘Iemand de das omdoen’ is oorspronkelijk in de late middeleeuwen een aanduiding voor de strop of de galg, later krijgt de uitdrukking de betekenis ‘iemand of iets de nekslag geven’.
De Hooge Graven wordt namelijk aangevallen door een groep dassen, afkomstig uit twee dassenburchten vlakbij de baan.
Ze ruïneren de fairways, geholpen door kraaien die te pas — en vooral te onpas — naar engerlingen pikken op fairway en green. Vooral op de tweede negen is de schade fenomenaal en omdat je in dat woud van blauwe paaltjes moeizaam tot normaal spel komt, mag je op die holes plaatsen. Het is te hopen dat de Hooge Graven een liefst diervriendelijke oplossing vindt om dit probleem op te lossen en dat dit niet de nekslag betekent voor de kwaliteit van de Ommense fairways.
Ondanks deze ietwat bizarre omstandigheden lukt het Foeke Collet en mij om op deze droge (!) maandag 36 stablefords te scoren. Dat resultaat staat niet op zichzelf, want het heeft gevolgen voor de finalewedstrijd in Nunspeet. Zowel Foeke als ik stijgen naar een derde plaats in de A-categorie, respectievelijk de B-categorie en zullen hun zeven tegenstrevers op 1 november een poepie laten ruiken.
Drooglopen
De 32 NVGJ’ ers gaan met flink wat slagen mee de baan in (zo krijg ik met hcp 21,2 toch 28 slagen), en hebben overal in hun tas regenkleding gestopt. De regenverwachting is 83% maar die 17% kans op drooglopen hebben we toch mooi gepakt.
Bij de turn staat Jeanet ons op te wachten met een saucijzenbroodje, wij mogen haar zo noemen omdat zij haar naam op ooghoogte van Willem Schouten op haar trui heeft staan. Jeanet zal ons heel de dag met drank en spijs verzorgen, hulde voor de keuken en bar van de Hooge Graven.
In de A-categorie wordt Foeke dus eerste (36 stablefords), Anton Kuintjes tweede (34) en Fred Veldman derde (32). In de B-categorie mag ik me winnaar noemen (36 stablefords), Henri van der Steen wordt tweede (35) en Willem Buijteweg derde (33).
We kunnen de score van Hans Botman, luidkeels DERTIG, niet onvermeld laten. U mist hier notoire winnaars als Jolanda Swart en Martijn Paehlig. Onze voorzitter heeft last van wat in medische kringen als ‘FFF’ wordt gediagnosticeerd: Flinke Finale Fobie. Met de haven in zicht ga je de zeilen reven, zogezegd. In de laatste ronde zet Verstappen zijn motor uit en laat Hamilton passeren, dat beeld. Misschien is Martijns schamele stablefordtotaal op de Hooge Graven een wake-upcall voor hem.
Jolande heeft teleurstellend gescoord omdat ze te beduusd was van een grappig voorval in haar tankstation. Zoals bekend verkoopt Jolanda in haar tankstation volop golfballen. Omdat ze weer snel door haar voorraad heen was, liet ze 5000 z.g.a.n. lakeballs aanrukken. In die 5000 ballen trof ze zowaar een bal met het NVGJ-logo en met de ronde letters GL erop. Niet GroenLinks zoals Willem van den Elskamp immer vreest maar van ondergetekende. Waarschijnlijk opgevist uit de wateren van Spaarnwoude, homecours van Hans Terol, Hélene Wiesenhaan en mij. Laat de statistici maar uitpluizen hoe groot die kans is.
Promotie/degradatie?
In de B-categorie wordt Henri van der Steen dus nipt tweede. Henri wil zo snel mogelijk terug naar de A-categorie, waar hij door zijn fietsongeluk in 2020 uit degradeerde. Nu gaat het gerucht dat de scheidslijn tussen A en B, nu vastgelegd op handicap 16.9, omhoog gaat naar 19. Dan ontstaat er een redelijker verdeling van het aantal golfers in beide categorieën. Een afwijkende mening in dezen lanceerde Igor Bennik, recentelijk gepromoveerd naar de A-categorie. Igor pleit, vooral na zijn lage score op de Hooge Graven (want 13) voor het openstellen van een C-categorie.
Om nog wat olie op de golfgolven te gooien, nam ik tijdens mijn winnaarswoordje, de gelegenheid te baat om te pleiten voor een promotie/degradatieregeling. Wie winnaar wordt in de Order of Merit 2021 B-categorie (want Ruud Taal) promoveert naar de A-categorie. Daaruit degradeert de speler met het laagste jaarlijkse gemiddelde (want Igor Bennik). En dan is het het volgende jaar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. Zo geef je de Duca del Cosma Masters een extra dimensie en creëer je de situatie dat notoire veelvoudige winnaars kunnen doorgroeien naar een hoger podium. Daarnaast verlossen we de onderaanbungelaar in de A uit zijn lage lijden. Iets voor een snel besluit nog vóór 1 november of is zulks onderhevig aan formatie-achtige langdurige overwegingen?
Friettafel
Wat verder nog opgevallen is in Ommen: hoe kan het dat op de tafel met de laagste scores (iemand met 14 en buurman Igor dus 13) Jeanet en consorten de meeste bakken friet (in Noord-Nederland patat geheten) moesten brengen? De prijsuitreiking moest hierdoor worden uitgesteld, de winnaarsfoto moest zelfs door de vertraging binnen worden genomen omdat de fotograaf van dienst ook aan de ‘friettafel’ zat en de duisternis inmiddels zijn intrede had gemaakt.
De uitslag
De laatste wedstrijd op Hooge Graven voor de finale op Nunspeet stond in het teken van de eindstand in de Order of Merit. In de A-categorie won Foeke Collet, die opstoomde naar de tweede plaats en nu het leidende duo vormt met Marijke Brouwers. Ook Anton Kuijntjes en Fred Veldman plaatsten zich door goede resultaten. In de B sloeg Ger Laan genadeloos toe en werd derde in de OoM achter Ruud Taal en Anna van Lennep. De beste acht spelen op 1 november de finale.
A-categorie plhc stbf
1. Foeke Collet 13 36
2. Anton Kuijntjes 17 34
3. Fred Veldman 20 33
4. Bert van der Toorn 20 30
5. Martijn Paehlig 10 29
6. Eric Korver 18 28
7. Stef Swagers 2 26
8. Jolanda Swart (sponsor) 21 25
9. Helene Wiesenhaan 14 24
10. Igor Bennik 22 13
B-categorie
1. Ger Laan 28 36
2. Henri van der Steen 26 35
3. Willem Buijteweg 34 33
4. Elaine de Boer 29 32
5. Anja Vermaas (gast) 30 31
6. Hans Botman 36 30
7. Madelon Barenbrug 37 30
8. Ralph Blijlevens 24 29
9. Andy Houtkamp 24 28
10. Paul Boehlé 31 27
11. Taco Mulder 27 25
12. René Brouwer 29 25
13. Hannie Verhoeven 28 24
14. Willem van den Elskamp 33 24
15. Ragnar Niemeijer 36 24
16. Guus van Holland 37 20
17. Jan van Galen 26 14
18. Jur Raatjes 37 NR
Met trots kondigt de NVGJ aan dat Redexim de titelsponsor is van de Nations Cup 2025, het internationale golftoernooi voor golfjournalisten dat dit najaar plaatsvindt op Texel.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.