Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.10.2021
‘Iemand de das omdoen’, kent u die uitdrukking? Iemand de das omdoen, golf- en countryclub de Hooge Graven worstelt ermee… ‘Iemand de das omdoen’ is oorspronkelijk in de late middeleeuwen een aanduiding voor de strop of de galg, later krijgt de uitdrukking de betekenis ‘iemand of iets de nekslag geven’.
De Hooge Graven wordt namelijk aangevallen door een groep dassen, afkomstig uit twee dassenburchten vlakbij de baan.
Ze ruïneren de fairways, geholpen door kraaien die te pas — en vooral te onpas — naar engerlingen pikken op fairway en green. Vooral op de tweede negen is de schade fenomenaal en omdat je in dat woud van blauwe paaltjes moeizaam tot normaal spel komt, mag je op die holes plaatsen. Het is te hopen dat de Hooge Graven een liefst diervriendelijke oplossing vindt om dit probleem op te lossen en dat dit niet de nekslag betekent voor de kwaliteit van de Ommense fairways.
Ondanks deze ietwat bizarre omstandigheden lukt het Foeke Collet en mij om op deze droge (!) maandag 36 stablefords te scoren. Dat resultaat staat niet op zichzelf, want het heeft gevolgen voor de finalewedstrijd in Nunspeet. Zowel Foeke als ik stijgen naar een derde plaats in de A-categorie, respectievelijk de B-categorie en zullen hun zeven tegenstrevers op 1 november een poepie laten ruiken.
Drooglopen
De 32 NVGJ’ ers gaan met flink wat slagen mee de baan in (zo krijg ik met hcp 21,2 toch 28 slagen), en hebben overal in hun tas regenkleding gestopt. De regenverwachting is 83% maar die 17% kans op drooglopen hebben we toch mooi gepakt.
Bij de turn staat Jeanet ons op te wachten met een saucijzenbroodje, wij mogen haar zo noemen omdat zij haar naam op ooghoogte van Willem Schouten op haar trui heeft staan. Jeanet zal ons heel de dag met drank en spijs verzorgen, hulde voor de keuken en bar van de Hooge Graven.
In de A-categorie wordt Foeke dus eerste (36 stablefords), Anton Kuintjes tweede (34) en Fred Veldman derde (32). In de B-categorie mag ik me winnaar noemen (36 stablefords), Henri van der Steen wordt tweede (35) en Willem Buijteweg derde (33).
We kunnen de score van Hans Botman, luidkeels DERTIG, niet onvermeld laten. U mist hier notoire winnaars als Jolanda Swart en Martijn Paehlig. Onze voorzitter heeft last van wat in medische kringen als ‘FFF’ wordt gediagnosticeerd: Flinke Finale Fobie. Met de haven in zicht ga je de zeilen reven, zogezegd. In de laatste ronde zet Verstappen zijn motor uit en laat Hamilton passeren, dat beeld. Misschien is Martijns schamele stablefordtotaal op de Hooge Graven een wake-upcall voor hem.
Jolande heeft teleurstellend gescoord omdat ze te beduusd was van een grappig voorval in haar tankstation. Zoals bekend verkoopt Jolanda in haar tankstation volop golfballen. Omdat ze weer snel door haar voorraad heen was, liet ze 5000 z.g.a.n. lakeballs aanrukken. In die 5000 ballen trof ze zowaar een bal met het NVGJ-logo en met de ronde letters GL erop. Niet GroenLinks zoals Willem van den Elskamp immer vreest maar van ondergetekende. Waarschijnlijk opgevist uit de wateren van Spaarnwoude, homecours van Hans Terol, Hélene Wiesenhaan en mij. Laat de statistici maar uitpluizen hoe groot die kans is.
Promotie/degradatie?
In de B-categorie wordt Henri van der Steen dus nipt tweede. Henri wil zo snel mogelijk terug naar de A-categorie, waar hij door zijn fietsongeluk in 2020 uit degradeerde. Nu gaat het gerucht dat de scheidslijn tussen A en B, nu vastgelegd op handicap 16.9, omhoog gaat naar 19. Dan ontstaat er een redelijker verdeling van het aantal golfers in beide categorieën. Een afwijkende mening in dezen lanceerde Igor Bennik, recentelijk gepromoveerd naar de A-categorie. Igor pleit, vooral na zijn lage score op de Hooge Graven (want 13) voor het openstellen van een C-categorie.
Om nog wat olie op de golfgolven te gooien, nam ik tijdens mijn winnaarswoordje, de gelegenheid te baat om te pleiten voor een promotie/degradatieregeling. Wie winnaar wordt in de Order of Merit 2021 B-categorie (want Ruud Taal) promoveert naar de A-categorie. Daaruit degradeert de speler met het laagste jaarlijkse gemiddelde (want Igor Bennik). En dan is het het volgende jaar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. Zo geef je de Duca del Cosma Masters een extra dimensie en creëer je de situatie dat notoire veelvoudige winnaars kunnen doorgroeien naar een hoger podium. Daarnaast verlossen we de onderaanbungelaar in de A uit zijn lage lijden. Iets voor een snel besluit nog vóór 1 november of is zulks onderhevig aan formatie-achtige langdurige overwegingen?
Friettafel
Wat verder nog opgevallen is in Ommen: hoe kan het dat op de tafel met de laagste scores (iemand met 14 en buurman Igor dus 13) Jeanet en consorten de meeste bakken friet (in Noord-Nederland patat geheten) moesten brengen? De prijsuitreiking moest hierdoor worden uitgesteld, de winnaarsfoto moest zelfs door de vertraging binnen worden genomen omdat de fotograaf van dienst ook aan de ‘friettafel’ zat en de duisternis inmiddels zijn intrede had gemaakt.
De uitslag
De laatste wedstrijd op Hooge Graven voor de finale op Nunspeet stond in het teken van de eindstand in de Order of Merit. In de A-categorie won Foeke Collet, die opstoomde naar de tweede plaats en nu het leidende duo vormt met Marijke Brouwers. Ook Anton Kuijntjes en Fred Veldman plaatsten zich door goede resultaten. In de B sloeg Ger Laan genadeloos toe en werd derde in de OoM achter Ruud Taal en Anna van Lennep. De beste acht spelen op 1 november de finale.
A-categorie plhc stbf
1. Foeke Collet 13 36
2. Anton Kuijntjes 17 34
3. Fred Veldman 20 33
4. Bert van der Toorn 20 30
5. Martijn Paehlig 10 29
6. Eric Korver 18 28
7. Stef Swagers 2 26
8. Jolanda Swart (sponsor) 21 25
9. Helene Wiesenhaan 14 24
10. Igor Bennik 22 13
B-categorie
1. Ger Laan 28 36
2. Henri van der Steen 26 35
3. Willem Buijteweg 34 33
4. Elaine de Boer 29 32
5. Anja Vermaas (gast) 30 31
6. Hans Botman 36 30
7. Madelon Barenbrug 37 30
8. Ralph Blijlevens 24 29
9. Andy Houtkamp 24 28
10. Paul Boehlé 31 27
11. Taco Mulder 27 25
12. René Brouwer 29 25
13. Hannie Verhoeven 28 24
14. Willem van den Elskamp 33 24
15. Ragnar Niemeijer 36 24
16. Guus van Holland 37 20
17. Jan van Galen 26 14
18. Jur Raatjes 37 NR
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.