Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
23.02.2022
De top bereiken is moeilijk, daar blijven nog veel moeilijker. Het is een van de (vele) cliché’s uit de sport. Maar zoals dat gaat met dooddoeners als deze: het is een waarheid als een koe. Enerzijds vanwege de druk om sportief bij de besten te blijven horen anderzijds vanwege het glibberige pad waar zelfoverschatting zomaar een struikelblok kan vormen. Bewees Phil Mickelson door met een ongenadige klap van zijn voetstuk te vallen. Van held naar outcast…het kan snel gaan en veel is er niet voor nodig.
Oké, dat laatste is niet helemaal waar natuurlijk. Je moet er wel echt wat voor doen. Vraag het maar aan mannen als Marc Overmars en Lil’ Kleine, die onlangs in opspraak raakten en daar nog lang voor op de blaren moeten zitten. Als ze eerst na hadden gedacht voor ze tot hun daden over waren gegaan, hadden bedacht dat het misschien niet het allerhandigst was foto’s van hun jongeheer te appen of het hoofd van hun vriendin tussen de deur van een auto te klemmen, hadden ze zelf ook tot de conclusie kunnen komen dat ze misschien toch…
Zal Mickelson nu ook zo zitten? Had ik nu maar niet? Of heeft lefty nog altijd het idee dat hij Figjam is? Figjam? Figjam was de bijnaam die hij lang had onder collega’s, waarbij Figjam een afkorting was voor ‘Fuck, I’m Good! Just ask me!’ Waar het ook over ging, met wie Phil ook was, hij wist altijd alles beter. Het nam mensen voor hem in, het joeg mensen tegen hem in het harnas en vaak hád hij ook gelijk. Een wijsneus, goed met woorden, overtuigend.
Boven alles was (is) hij echter vooral een geweldige golfer, eentje die fans met het grootste gemak aan zich weet te binden. Omdat hij altijd en overal oog voor ze heeft, omdat hij een mooi gevoel voor humor heeft en dat op social media goed in weet te zetten, en omdat hij net zo spectaculair kan winnen als kan verliezen. Omdat zijn loopbaan goeddeels samenviel met die van Tiger Woods, haalde hij nooit de nummer 1 positie van de wereld, maar zijn palmares is desondanks indrukwekkend. Een eeuwigheid in de top van de wereldranglijst, 45 zeges op de PGA Tour, 57 overwinningen in totaal, en natuurlijk ook nog zes Majors, waarbij vooral de laatste zege in grote mate bijdroeg aan zijn populariteit. Op de leeftijd van 51 jaar werd hij afgelopen seizoen de oudste winnaar van een Major ooit, waarmee zijn faam nog wat meer eeuwigheidswaarde kreeg.
Hij had het daarbij kunnen laten. Meesurfen op de golfen van het enthousiasme dat hij losmaakte, nog een paar wedstrijden winnen op de PGA Tour, een beetje uitbuiken op de Champions Tour, en voor altijd mateloos populair blijven. Zelfs de volgers die hem lang Plastic Phil noemden, erkenden dat hij toch wel een leuke gast was. Om over de ‘trots’ van lefties op hun ambassadeur nog maar te zwijgen.
Ergens onderweg nam Figjam de regie echter wat al te stevig in handen en besloot ‘the smartest man in the room’ (niet zijn woorden, maar een omschrijving gebaseerd op een aan hem toegeschreven gedraging: de onbedwingbare neiging om altijd en overal te laten zien hoe slim hij wel niet is) de PGA Tour onder vuur te nemen. Eerst door het circuit te beschuldigen van dictatoriaal wanbeleid, daarna door open kaart te spelen over zijn motivatie om met de Saudi’s in zee te gaan bij het vormen van een nieuw circuit. De onder meer door hem gebruikte woorden aan het adres van de Tour (‘ongekende gierigheid’) en aan het adres van de Saudi’s (‘scary motherfuckers’) werden hem niet in dank afgenomen. Collega’s noemden ze zonder omhaal dom en egoistisch, en toen Phil er zich met een ‘mijn woorden zijn door de media uit hun verband gehaald en waren off the record’ uit probeerde te redden in een halfslachtig excuus, ging het snel bergafwaarts met zijn populariteit. In elk geval onder collega’s en sponsors dan toch. De een na de andere neemt afstand van hem, te beginnen met zijn grootste sponsor KPMG. Hoe hij er bij het publiek opstaat zal voorlopig onduidelijk blijven, omdat hij (in zijn eigen woorden) tijd nodig heeft om tot zichzelf te komen en daardoor voorlopig niet speelt. Al is het veel waarschijnlijker dat de Tour hem geschorst heeft wegens het in ernstig diskrediet brengen van het circuit.
Van de slimste man in de kamer, naar de eenzaamste man in de kamer. Niemand wil momenteel iets te maken hebben met Mickelson. ‘Hé ben jij een lefty? Net als..?’ Misschien hét moment om rechtshandig golf toch eens een kans te geven.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.
'Unforced errors’ in de polder Op woensdag 16 april mocht ik aantreden tegen Andy Houtkamp op zijn thuisbaan Dronten (zijn homecourse, maar in dit geval wel heel letterlijk want Andy woont aan de baan). We waren beiden nog moe van de afgelopen sportzondag met de Formule 1 in Bahrein, de marathon van Rotterdam én die van Parijs, de wielerklassieker Parijs-Roubaix en als ultieme finale de Masters in Augusta. Een latertje dus. Onder toeziend oog van Milanda Koopman, vrouw van maar nog belangrijker: gewaardeerd sponsor van de NVGJ, gingen we zonder al te veel voorbereidingen de baan in. Ik kreeg door mijn veel hogere handicap 6 slagen extra en die gingen we later terugzien. Het wedstrijdverloop is voor diegene die er niet bij was, niet erg interessant, maar dat ik op hole 1 na slag 1 mijn bal in het grasveld niet kon vinden was een ‘major setback’ (met name voor mijn humeur). Desondanks stond ik bij de turn 2 up. Speelde ik dan veel beter dan Andy? Welnee, maar ik maakte nauwelijks fouten terwijl Andy, die sowieso aanvallender speelt, een stuk of wat ballen net in de struiken sloeg en daarmee punten verloor. Dat zijn, in tennistermen, ‘unforced errors’. Ik heb die term nooit begrepen want fouten zijn toch altijd ‘onnodig’? Nou ja, uiteindelijk was het na hole 14 voor mij 6 up, 4 to go. En die 6 punten was precies het verschil na handicapverrekening….trek zelf uw conclusie. Bij de nazit met Milanda en Andy nog gefilosofeerd over de vraag waarom het lijkt alsof ‘charity’ toernooien tegenwoordig minder makkelijk bezocht lijken en natuurlijk wat sterke verhalen opgedist over de vele buitenlandse sport en marketing-tripjes van ons beiden (en over markante mensen uit ons verleden, zoals de handige ritselaar Harry de Haas, de bordenkoning van Amstelveen). De Golfresidentie Dronten wordt overigens het toneel van de Open NK voor journalisten in juni en voor die tijd komt er nog een interview met Milanda de sponsor van die wedstrijd. En uiteraard ga ik ook dan weer proberen van Andy te winnen….met of zonder onnodige fouten!
Op het programma stond de matchplay wedstrijd tussen Harald Taylor en Jan van Galen op de Amsteldijkse Golfbaan. Geen harde wind of regen, no excuses derhalve op een slechte openingsscore. Ziehier, Jan kwam als een hazewindhond uit de startblokken en stond binnen no time 2 up. De Amsteldijkse lag er schitterend bij op deze qua weer, rustige dag. Dus de mouwen even opgestroopt en in de handjes gekwat, resulterend in een kleine wederopstanding van Taylor en een gelijke stand na 9 holes. De tweede 9 begonnen spannend, er werd nek aan nek maar fair gestreden. Na een sterke tussensprint was het echter op de 15-de hole 3 up met 3 te gaan voor Taylor. Nadat Jan de 16-de hole in winst had omgezet en de eindsprint had ingezet, werd het opnieuw spannend. Op de 17-de had Jan de kans om opnieuw de hole te winnen. Echter z'n putt raakte de rand van de hole, maar viel er niet in. End of game, 2 up, one to go voor Taylor. Uiteraard toch nog even de 18de gespeeld. De druk was er duidelijk af bij Jan, want hij sloeg daar een birdie. Chapeau Jan, karakter!
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.
Op de NVGJ-website schitteren voortaan sterren bij de leden – symbool voor hun gewonnen Orders of Merit. En jawel, Henri van der Steen voert het klassement aan met zeven sterren. Bayern München zou jaloers zijn. Ook Anna van Lennep – Bakker schittert met vier Zeeuwse sterren. Sternenparade? Absoluut.