Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
05.10.2022
Het goede nieuws het eerst, de afvaardiging van de NVGJ op de EMGJ in Tsjechië staat na de eerste wedstrijddag op een keurige vijfde plaats. Teamcaptain Madelon is hiermee zeer in haar nopjes. ‘Dit hebben we al een tijdje niet meer meegemaakt. Het mag ook wel een keer. Voor het vertrek naar Tsjechië had ik al een goed gevoel bij dit team”, geniet ze na op het terras van hole 19.
De beste score van het Nederlandse team bracht Louis Westhof op het bord. Met driekwart verrekening zette onze Friese doorloper een keurige 31 punten op de kaart. Anton Kuijntjes (29), Friso Leunge (25), Helene Wiesenhaan (29), Henri van der Steen (24), Leo van de Ruit (24), Marijke Brouwers (24) en Pamela Sturhoofd (29) droegen bij aan het resultaat waarmee we voorlopig heel blij mogen zijn.
Het slechte nieuws; Pim Donkersloot had zijn dag niet. “Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt, ik werd steeds nerveuzer. Het liep van geen kant”, waren wat quotes die we uit zijn mond optekenden Zou er een Kostertje te vergeven zijn op de EMGJ, dan was die zeker voor Pim met z’n 11 punten geweest. Zijn resultaat en dat van de schrijver van dit stukkie (een magere 21) werden weggestreept. Bleven in totaal 210 punten over, goed dus voor een plaats bij de beste vijf.
Aan kop — hoe kan het anders — onze Duitse vrienden. Maar liefst 242 punten staan er op hun rekening. De Italianen die altijd goed voor de dag komen op de EMGJ staan tweede met 241 punten en de Oostenrijkers derde met 240 punten. Het kan dus nog alle kanten op. De Rode Duivels dragen de rode lantaarn en Zwitserland en Denemarken liggen respectievelijk 10 en 7 punten op ons achter.
Hoe vergaat het ons verder? Lekker mag ik wel zeggen, iedereen geniet, goed golf of niet, van de sfeer, de ambiance en een werkelijk prachtige golfaccommodatie. Als je denkt een redelijk beetje te kunnen golfen moet je eens naar het golfresort Konopiste afreizen om een lesje in nederigheid te krijgen. Wat dat betreft werkt deelname aan de EMGJ louterend. Een schitterende baan daar in de Tsjechische Bohemen, maar van een niveau dat wij polderjongens en -meisjes niet gewend zijn. Een kuitenbijter ook, aan het einde van de tweede oefendag stonden er — na 18 holes en een kasteelexcursie — maar liefst 17 kilometers op mijn klokje. Maar ook teveel slagen en bitter weinig stablefordpuntjes. Alle NVGJ-ers speelden onder de maat, het leek wel een beetje op Ajax op een Championsleague-avondje. Niet alleen de natte baan speelde moeilijk, de greens waren echt van wedstrijdniveau. stimp 10 a 11 toch op z’n minst, schat ik. Die greens, waar je eerst maar moest komen, zoals op de 8e par 3. Geen appeltje eitje die 220 meter kan ik verzekeren.
Na de eerste wedstrijddag was er al met al toch sprake van een ietwat opgewektere stemming. Een vijfde plaats in de tussenrangschikking is natuurlijk best een reden om het glas te heffen. Dat hebben we dan — ook bij het diner — zoals het hoort onder journalisten veelvuldig gedaan. Was er kritiek, waren er minpuntjes? Uiteraard! Wat leggen wij niet graag de vinger op de zere plek. Maar zes uur op de baan voor 18 holes? Dat is toch werkelijk te gek, vond ook Anton Kuijntjes, die dit aan den lijve ondervond. De grap van de EMGJ is verder dat het toernooi is bedoeld voor golfende journalisten. In de reglementen staat ook duidelijk vermeld dat alle deelnemers bij aankomst hun perskaart moeten tonen. In de praktijk wordt daar evenwel absoluut niet moeilijk over gedaan, van controle is geen sprake en er blijft iets hangen van ‘zijn dat werkelijk allemaal journalisten die die geweldige ballen kunnen slaan en prachtige scores binnenbrengen?’
Enfin de NVGJ is net als de EMGJ, ook daar doen we niet al te moeilijk, dus we moeten niet zeuren. En leuke dag, daar gaat het om. Toch? Maar als je dan ziet dat een Duitse collega (vergeet de verrekeningsfactor niet) met 39 stablefordpunten binnenkomt, dan mag je toch wel je wenkbrauwen fronsen. Wat verder overigens opvalt is dat de vrouwelijke inbreng op dit toernooi behoorlijk onder de maat is. Geen enkele vrouw in de teams van Oostenrijk, België en Denemarken en slechts een dame bij de Duitsers en de Tsjechen. Hier staat Team Nederland trots bovenaan met vier vrouwelijk golfers, en niet de eerste de beste.
Voor onze Tsjechische gastheren met Pavel voorop niets dan lof. Deze elfde EMGJ is er weer een om in te lijsten. Wat een heerlijk toernooi. Tijdens het diner woensdagavond werd meegedeeld dat de volgende EMGJ in 2024 in Portugal gaat plaatsvinden. Op de baan van Royal Obidos, een eindje boven Lissabon. De deelnemers aan de Nations Cup volgend jaar gaan eind oktober naar Italië, waar gespeeld wordt op een baan bij het Gardameer.
Nu eerst even de batterij opladen voor de tweede wedstrijdag op de Radecky Course. “We breken de baan af”, klinkt het strijdlustig uit de mond van Pim. Leo van de Ruit laat weten hoe dat gegaan is.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.
Het woord van vandaag : ENERGIE Energie: de zon en wind vertaalde dit naar paraplu's op onze golfkarren die vervolgens zeeeer regelmatig door de wind omgeblazen werden, te lachwekkend ( wat doen we verkeerd?) Energie: heb je ook nodig in je lijf om een goede golfswing te kunnen maken. Helaas Pamela had op een avontuurlijke vakantie simpel met een teen tussen de deur gezeten: net een paar dagen weer schoenen aan en aan de asperines om vandaag een beetje te kunnen lopen. Ik ben een beetje te fanatiek met golfen en met mijn hypermobiliteit geeft dat weer heupproblemen.( hup wat paracetamol erin) Je begrijpt het al de lamme en de blinde liepen, wel heel gezellig, rond op de mooie golfbaan van Landgoed Bergvliet. Over onze scores zullen we het dus maar niet hebben, ballen zoeken was een terugkerend onderdeel, dat zegt genoeg. Toch komt kwaliteit altijd boven drijven en dan kijk ik met bewondering naar een prachtige approach van Pamela naar de green. Op enig moment was de energie echt op en lonkte het terras dus de laatste holes hebben we niet meer uitgespeeld. Gezellig nog een hapje gegeten met wel genoeg "praat" energie om elkaar weer wat beter te leren kennen: we hebben elkaar echt ontmoet!