Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
24.10.2023
Voor de afgetrainde en zeer gemotiveerde Nederlandse delegatie van de Nations Cup op het Chervò Resort in Italië, is het prestigieuze internationale treffen (11 landen!) vooralsnog haperend van start gegaan. Dat begon al op zondagmiddag toen we het bericht kregen dat onze vlucht naar Bologna was gecanceld. Na enkele uren koortsachtig appen en bellen met KLM, wisten de meeste leden van het team gelukkig nog een stoel te bemachtigen in een vroege maandagmorgenvlucht naar Milaan. Fred vond een plekje op een vlucht vanuit Eindhoven naar Bergamo, Peter was eerder al met zijn Jaguar vertrokken en Pamela besloot naar Verona te vliegen.
En aan het eind van de maandagavond was het team onder aanvoering van onze onvermoeibare Madelon, compleet. En de vroege vogels hadden die middag zelfs al 9 holes van de vriendelijke parkbaan verkend. Gaandeweg de avond werd de weersvoorspelling voor dinsdag echter steeds somberder. En die voorspelling kwam uit: op de dag zelf zorgde een groot regengebied ervoor dat golf al snel onmogelijk werd. Peter en Hannie speelden in de vroege ochtend nog enkele holes maar moesten al snel constateren dat verder spelen onmogelijk was. Liefst 50 millimeter hemelwater viel in een tijdsbestek van enkele uren. Gelukkig is Chervò een gulzige baan, want toen de regen rond 13.00 ophield, waren fairways en greens een half uur later alweer redelijk bespeelbaar. En dus kon de Oranje-delegatie alsnog een flink aantal oefenholes lopen.
Het Chervò Golfresort opende in 2008 z’n poorten en dankt z’n naam aan het succesvolle sportkledingmerk Chervò, opgericht door de broers Peter en Manfred Earlaher. Zij zijn overigens zoals we hebben kunnen nagaan niet de hoofdeigenaar van het 110 hectare grote golfcomplex met honderden kamers, wellness, conferentiezaken, 27 holes (een ontwerp van architect Kurt Rossknecht) en een charmante par 3 baan. Er is destijds in ieder geval veel geld gestoken in de bouw, waarbij golf-elementen zelfs in de op maat gemaakte stoelbekleding terug te vinden zijn. Inmiddels is het wachten op een opfrisbeurt, de gebouwen zijn zo op het oog dringend aan een renovatie toe.
De baan is gelukkig prachtig: 27 holes meanderen breed en vriendelijk glooiend door het Italiaanse landschap. Daarbij is vooral de lengte voor veel spelers een probleem, zeker nu met natte fairways en weinig rol. Wie daar bij ons team geen last van lijkt te hebben is Helène, die ook vandaag haar drives iedere keer ruim over de 200 meter sloeg. Voor teamgenoot Friso betekent dat woensdag, als de spelers telkens met elkaars bal verder spelen, zijn afslagen eigenlijk overbodig zijn.
Een voorspelling voor de eerste wedstrijddag? In ieder geval wordt woensdag droog weer en zon verwacht. Het was daarnaast gisteren en vandaag opvallend te zien dat bij het NVGJ- team nagenoeg iedereen op handicapniveau speelt of beter: een voorwaarde voor succes. Maar natuurlijk is een oefenrondje onvergelijkbaar met de druk van een wedstrijd, maar we zijn gemotiveerd & geconcentreerd, iedereen is fit dus wie weet kan de NVGJ morgen verrassen!
De editie 2025 van de Jaski Open op Sluispolder, voor de tweede keer ook een major, is volgeboekt. Alle 49 plaatsen zijn bezet, evenals alle stoeltjes van de zeven buggy’s die we tot de beschikking hebben. Nieuwe aanmeldingen komen op de wachtlijst. In tegenstelling tot wat eerder is aangegeven, starten we niet om 12 uur maar gaan de eerste flights, op 1 en 10, om 11.31 de baan in. De laatste flights vertrekken om 12.20. Jaski is al vele jaren zo'n beetje de populairste wedstrijd in het seizoen: dankzij de royale sponsoring door Willy Hoogland heeft de wedstrijd een sublieme uitstraling. En nu er bonuspunten te verdienen zijn, van 80 aflopend naar 10 voor de eerste acht in beide categorieën, is de wedstrijd nog eens extra aantrekkelijk. Mocht je, om wat voor reden, toch niet mee kunnen doen, laat dat dan tijdig weten: dan kunnen we anderen blij maken.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.