Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
05.10.2020
ndy Houtkamp
Hoofddorp en Dronten. In afstand niet eens zover bij elkaar vandaan. Toch is het leven op beide plekken best anders. Andy Houtkamp weet er alles van. In 2019 verruilden hij en zijn vrouw Milanda Noord-Holland voor Flevoland. “Dat dorpse gevoel, die rust en ruimte. Het voelt gewoon goed hier!”
Een nieuwe Drontenaar, zo mag je Andy Houtkamp nog wel noemen. Hoewel eigenlijk alle bewoners van het jonge Flevoland vrij ‘nieuw’ zijn, is Houtkamp werkelijk ‘verse aanwas’. Eind 2019 verhuisden hij en zijn vrouw van Hoofddorp naar Dronten. Amper anderhalf jaar verder voelen zij zich hier helemaal thuis. “Dat gevoel hadden we vrijwel meteen”, vertelt Houtkamp. “De nuchterheid en vriendelijkheid van de mensen, de rustige en open omgeving. Dit is onze plek.”
Verrassend veel groeten
Voordat Houtkamp zich middenin Flevoland nestelde, hadden hij en zijn vrouw ook andere potentiële woonplaatsen bezocht en bekeken. “Al onze kinderen hadden hun vleugels uitgeslagen. Daarom wilden we een ander huis, een plek voor ons tweeën”, vertelt Houtkamp. “Omdat de kinderen in en rond Hoofddorp wonen, wilden we een huis in een rustigere omgeving op maximaal anderhalf uur van daar. We reden naar het Friese Steggerda, Volkel in Brabant, Dedemsvaart Overijssel. Het was het allemaal niet voor ons. Tot we midden in die grote cirkel Dronten zagen liggen. Dat werd onze volgende stop.”
“DAAROM WILDEN WE EEN KLEINER HUIS, EEN PLEK VOOR ONS TWEEËN”
De eerste keer dat Andy en Milanda samen door Dronten liepen, werden ze gegroet door vrijwel iedereen die ze tegenkwamen. “Natuurlijk groetten we terug, mét enige verbazing”, vertelt Houtkamp. “Steeds keek ik snel even om en vroeg ik Milanda of zij die persoon kende. Nee, zij ook niet. Onze verbazing zegt iets over wat wij gewend waren in het randstedelijke Hoofddorp, maar het zegt vooral iets over de mensen in Dronten. Het bleek heel normaal te zijn dat je hier gedag zegt. Die bijna dorpse vriendelijkheid vonden we zó fijn. Op zo’n plek wilden we wel wonen.”
Al dat groen, al die ruimte
Terwijl ze rondkeken in Dronten stuitten ze op een nieuwbouwproject, vlak bij de golfbaan. Helemaal Houtkamps plek, want hij is een verwoed golfer. Een prachtige locatie dus, maar de huizen waren voor ons wat te groot, aldus Houtkamp. “We besloten verder te kijken en weer huiswaarts te gaan. Net toen we weg wilden rijden belde mijn zoon.
“TOEVAL BESTAAT NIET, DUS DIT HUIS WAS VOOR ONS BEDOELD."
’Pap, als je nog in Dronten bent moet je nú naar de Golf Residentie rijden. Daar staat jullie nieuwe thuis’. We waren het huis zelf online niet tegengekomen, dus het verraste ons. We reden er heen, zagen het huis en waren verkocht!”
Vrijstaand, vrij uitzicht, vele vierkante meters eigen grond. Het was liefde op het eerste gezicht. Een week later kochten Andy en zijn vrouw het huis én waren zij ineens eigenaar van een woning in Dronten. “Ja, zo snel kan het gaan. Toeval bestaat niet, dat is altijd al mijn instelling, dus dit huis was voor ons bedoeld. Bovendien ben ik verslaafd aan golf, dus deze kans konden we niet laten schieten”, aldus Houtkamp. “Het voelt hier op de Golf Residentie een beetje als een Amerikaans resort. De golfbaan cirkelt als het ware door de woonwijk heen. Al dat groen, al die ruimte. Dit vind je op niet veel andere plekken – misschien wel nergens in het land."
Sterk argument
De ruimte en de omgeving, het zijn twee van de vele plussen waar Houtkamp voor viel. En de ligging, vult hij aan: “Hier in Dronten ervaren we écht de ruimte. Rond ons huis, waar we ’s avonds samen een balletje slaan op de baan, en ook rondom Dronten kunnen we alle kanten op. Op onze e-bikes – we vonden ons er te jong voor, maar hebben ze tóch gekocht, blij mee nu! – fietsen we zo richting Elburg of Kampen. Soms alleen om daar lekker een hapje te eten en dan weer terug te fietsen. Het kan gewoon!”
Ook om een andere reden is de ligging een groot pluspunt. Houtkamp is journalist én commentator bij voetbalwedstrijden. Elk weekend rijdt hij ergens heen om een wedstrijd te verslaan. Van PEC Zwolle tot VVV-Venlo, van Ajax tot Feyenoord, alle kanten op. “We wonen nu midden in het land. Of ik nu naar FC Groningen of ADO Den Haag rijd, het is allemaal ongeveer een uur en een kwartiertje. Voor de verhuizing naar Dronten was het voor ons geen argument, maar achteraf is het een enorm goed argument gebleken.”
“OF IK NU NAAR FC GRONINGEN OF ADO DEN HAAG RIJD, HET IS ALLEMAAL ONGEVEER EEN UUR EN EEN KWARTIERTJE. ALLES VOELT DICHTBIJ.”
Met trots kondigt de NVGJ aan dat Redexim de titelsponsor is van de Nations Cup 2025, het internationale golftoernooi voor golfjournalisten dat dit najaar plaatsvindt op Texel.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.