Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
05.10.2020
ndy Houtkamp
Hoofddorp en Dronten. In afstand niet eens zover bij elkaar vandaan. Toch is het leven op beide plekken best anders. Andy Houtkamp weet er alles van. In 2019 verruilden hij en zijn vrouw Milanda Noord-Holland voor Flevoland. “Dat dorpse gevoel, die rust en ruimte. Het voelt gewoon goed hier!”
Een nieuwe Drontenaar, zo mag je Andy Houtkamp nog wel noemen. Hoewel eigenlijk alle bewoners van het jonge Flevoland vrij ‘nieuw’ zijn, is Houtkamp werkelijk ‘verse aanwas’. Eind 2019 verhuisden hij en zijn vrouw van Hoofddorp naar Dronten. Amper anderhalf jaar verder voelen zij zich hier helemaal thuis. “Dat gevoel hadden we vrijwel meteen”, vertelt Houtkamp. “De nuchterheid en vriendelijkheid van de mensen, de rustige en open omgeving. Dit is onze plek.”
Verrassend veel groeten
Voordat Houtkamp zich middenin Flevoland nestelde, hadden hij en zijn vrouw ook andere potentiële woonplaatsen bezocht en bekeken. “Al onze kinderen hadden hun vleugels uitgeslagen. Daarom wilden we een ander huis, een plek voor ons tweeën”, vertelt Houtkamp. “Omdat de kinderen in en rond Hoofddorp wonen, wilden we een huis in een rustigere omgeving op maximaal anderhalf uur van daar. We reden naar het Friese Steggerda, Volkel in Brabant, Dedemsvaart Overijssel. Het was het allemaal niet voor ons. Tot we midden in die grote cirkel Dronten zagen liggen. Dat werd onze volgende stop.”
“DAAROM WILDEN WE EEN KLEINER HUIS, EEN PLEK VOOR ONS TWEEËN”
De eerste keer dat Andy en Milanda samen door Dronten liepen, werden ze gegroet door vrijwel iedereen die ze tegenkwamen. “Natuurlijk groetten we terug, mét enige verbazing”, vertelt Houtkamp. “Steeds keek ik snel even om en vroeg ik Milanda of zij die persoon kende. Nee, zij ook niet. Onze verbazing zegt iets over wat wij gewend waren in het randstedelijke Hoofddorp, maar het zegt vooral iets over de mensen in Dronten. Het bleek heel normaal te zijn dat je hier gedag zegt. Die bijna dorpse vriendelijkheid vonden we zó fijn. Op zo’n plek wilden we wel wonen.”
Al dat groen, al die ruimte
Terwijl ze rondkeken in Dronten stuitten ze op een nieuwbouwproject, vlak bij de golfbaan. Helemaal Houtkamps plek, want hij is een verwoed golfer. Een prachtige locatie dus, maar de huizen waren voor ons wat te groot, aldus Houtkamp. “We besloten verder te kijken en weer huiswaarts te gaan. Net toen we weg wilden rijden belde mijn zoon.
“TOEVAL BESTAAT NIET, DUS DIT HUIS WAS VOOR ONS BEDOELD."
’Pap, als je nog in Dronten bent moet je nú naar de Golf Residentie rijden. Daar staat jullie nieuwe thuis’. We waren het huis zelf online niet tegengekomen, dus het verraste ons. We reden er heen, zagen het huis en waren verkocht!”
Vrijstaand, vrij uitzicht, vele vierkante meters eigen grond. Het was liefde op het eerste gezicht. Een week later kochten Andy en zijn vrouw het huis én waren zij ineens eigenaar van een woning in Dronten. “Ja, zo snel kan het gaan. Toeval bestaat niet, dat is altijd al mijn instelling, dus dit huis was voor ons bedoeld. Bovendien ben ik verslaafd aan golf, dus deze kans konden we niet laten schieten”, aldus Houtkamp. “Het voelt hier op de Golf Residentie een beetje als een Amerikaans resort. De golfbaan cirkelt als het ware door de woonwijk heen. Al dat groen, al die ruimte. Dit vind je op niet veel andere plekken – misschien wel nergens in het land."
Sterk argument
De ruimte en de omgeving, het zijn twee van de vele plussen waar Houtkamp voor viel. En de ligging, vult hij aan: “Hier in Dronten ervaren we écht de ruimte. Rond ons huis, waar we ’s avonds samen een balletje slaan op de baan, en ook rondom Dronten kunnen we alle kanten op. Op onze e-bikes – we vonden ons er te jong voor, maar hebben ze tóch gekocht, blij mee nu! – fietsen we zo richting Elburg of Kampen. Soms alleen om daar lekker een hapje te eten en dan weer terug te fietsen. Het kan gewoon!”
Ook om een andere reden is de ligging een groot pluspunt. Houtkamp is journalist én commentator bij voetbalwedstrijden. Elk weekend rijdt hij ergens heen om een wedstrijd te verslaan. Van PEC Zwolle tot VVV-Venlo, van Ajax tot Feyenoord, alle kanten op. “We wonen nu midden in het land. Of ik nu naar FC Groningen of ADO Den Haag rijd, het is allemaal ongeveer een uur en een kwartiertje. Voor de verhuizing naar Dronten was het voor ons geen argument, maar achteraf is het een enorm goed argument gebleken.”
“OF IK NU NAAR FC GRONINGEN OF ADO DEN HAAG RIJD, HET IS ALLEMAAL ONGEVEER EEN UUR EN EEN KWARTIERTJE. ALLES VOELT DICHTBIJ.”
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.