Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
26.02.2021
Dat stokje heb ik in het verleden wel eens soepeler overgenomen, maar na enige vertraging toch ontvangen John, dank je wel. Overigens draag jij dezelfde achternaam als mijn ex-echtgenoot Jaap, de man die mij voor het eerst met golf in aanraking heeft gebracht. Ik was een jaar of 24 en als topsportster vond ik het maar een “ouwe lullen” sport.
Op mijn 26e moest ik helaas door een knieblessure de topsport vaarwel zeggen en het wat rustiger aan doen. Hij zag zijn kans schoon om mij naar de golfbaan te verleiden door op mijn kraambed van ons tweede kindje mij een halve damesgolfset cadeau te doen. Lief bedoeld, maar wat een timing! Alsof je met twee kleintjes tijd om te golfen zou hebben. Die halve set heb ik een jaar geleden, na zijn overlijden, in zijn berging gevonden en ongebruikt naar de kringloop gebracht.
Toch ben ik uiteindelijk vreselijk besmet geraakt met het 2e golf virus. 18 jaar geleden ontmoette ik mijn huidige echtgenoot, Frank Maanders. Hij was toen net een jaar aan het golfen en daar heel enthousiast over. Om gezellig met hem mee te kunnen doen heb ik in Zandvoort zo’n weekend cursus “leernugolf” gedaan. Inderdaad, vrijdag, zaterdag en zondag oefenen en maandag theorie en praktijk examen gedaan en het GVB was binnen. Maar golfen kon ik toen nog niet, wist me alleen min of meer te gedragen in de baan. Regelexamen, om te mogen “marken” was toen nog apart en heb ik later gehaald. Het was het begin van vele competitieve rondjes op golfbanen door heel Nederland en daarbuiten. Het leuke van golf is dat je ondanks niveauverschil toch kunt winnen van je medespeler(s) door die handicapverrekening.
Ik weet en ervaar nu dat golf echt alles in zich heeft: het is het meest uitdagende, meest intrigerende maar ook het meest frustrerende spelletje dat er is! Maar ik heb ook ontdekt dat ik er geen natuurtalent voor heb. Vorig jaar wilde ik mijn tas nog aan de wilgen hangen, met de alle clubs erin. Ik wist echt niet meer hoe het moest. Een golfpro hield mij toen een spiegel voor met de vraag of ik de Olympische Spelen ooit had gehaald met alleen maar wedstrijden, of dat ik daarnaast ook nog getraind had. …. Tja, als ik beter wil gaan golfen zal ik toch echt les moeten nemen en oefenen en niet alleen rondjes lopen….
Regelmatig word ik uitgenodigd om deel te nemen aan fundraising golftoernooien. Leuk voor de gezellige dag, een beetje golfen en het netwerken en zo kan ik ook een steentje bijdragen voor het goede doel. Mijn veiling item, “vitaliteit workshop voor uw bedrijf”, levert vaak een mooi bedrag op.
Tijdens zo’n toernooi in 2016 op Sluispolder werd ik benaderd door Hans Terol (geloof ik) met de vraag of ik er misschien iets voor voelde om lid te worden van de NVGJ. Ik kon me daar toen nog niets bij voorstellen, maar hield het wel in gedachte. Hilda van Doorn, met wie ik ook weleens in een toernooitje van “oud”(en dan bedoel ik echt oud)atleten, heb gegolfd, stelde mij later diezelfde vraag. In 2017 ben ik lid geworden en vanaf het begin heb ik het erg naar mijn zin. Een aantal leden bleek ik al heel lang te kennen. O.a. Rob Hoogland en Rob van den Dobbelsteen, zij waren één van de eersten die mij op 16 jarige leeftijd ooit hadden geïnterviewd. Ik mis Rob vd D. Hij was er altijd bij de NVGJ wedstrijden en noemde mij steevast “Ol”!
Ik doe niet heel vaak mee, maar weet nog dat ik de allereerste keer bij, de B-categorie. gelijk had gewonnen. Zeer ongepast bleek achteraf, maar ja, dat doet dit kluppie met me. In mijn golfend golfspel brengen jullie mij naar grote hoogten af en toe. Ik mis jullie en hoop dat we gauw weer samen door de baan mogen en na afloop een heerlijk glaasje wijn met elkaar mogen drinken.
O ja, ook Christian Scheen ken ik al heel lang (1984). We hebben samen nog meegewerkt aan de ochtendgymnastiek op de radio. Nee, niet als Ab Goubitz en Arie Snoek, maar wel presenteerde ik de oefeningen en was Christian de centrale presentator van NOS Sportief. Christian, het estafette stokje is voor jou!
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
De nieuwe wedstrijdleider Paul Boehlé en René hebben een voorlopige startlijst opgemaakt (HIER te zien) voor onze wedstrijd in Wilnis om de 17e Barenbrug RPR Cup. Met 43 spelers weer zeer druk bezocht, met starttijden tussen 12 en 13 uur. We starten op 1 en 10. Geen lunchpakket. Bericht van baanmanager Brian: 'De maximale doorlooptijd is echt 2 uur en 10 minuten. Maar dit moet zeker met 3 ballen goed te doen zijn.' Ter geruststelling: dat is de doorlooptijd voor 9 holes. De wedstrijd wordt gesponsord door Barenbrug en er zijn relatief veel extra gasten.
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.