Vandaag is rood, zong Marco Borsato eind jaren negentig, waarna hij in het refrein al het moois dat aan ‘RGB 255,0,0’ wordt toegeschreven bezingt. Net als de gewezen ideale schoonzoon lijkt de kleur echter gecanceld te worden. Vooral als deze de pech heeft gebruikt te zijn voor het maken van een broek. De rode broek als symbool van het oude golf, als iets om je tegen af te zetten op weg naar nieuwe beeldvorming. Wie had dat ooit kunnen bedenken? Ik niet, de Nederlandse Golf Federatie wel.

Onverwacht kwam zijn overlijden niet. De altijd goedlachse Charles was al langere tijd ernstig ziek en wist zich al een tijdje uitbehandeld. ‘Het is wat het is’, zei hij nog op Sluispolder waar hij voor het laatst op de startlijst stond. Met zijn overlijden slaat Charles Taylor een groot gat in de NVGJ.

Een oud-collega vroeg me ooit, waarschijnlijk omdat ik weer eens wat liep te neuriën of omdat de radio wat hard stond, of er wel eens een minuut voorbij ging dat ik niet naar muziek luisterde of een deuntje in mijn hoofd had. Het antwoord op die vraag was simpel. Nee. Nooit. Al heb ik lang niet altijd de keuze wélk wijsje er in mijn hoofd zit. Een op hol geslagen juxebox. Daar vergelijk ik mijn hoofd wel eens mee. Liedjes komen en gaan en vaak is er maar een half woord nodig om een nieuw plaatje in mijn hoofd te starten.

En ineens was de golfoorlog voorbij. Zomaar, op een dinsdagmiddag en als een donderslag bij heldere hemel kregen de Saudi’s wat ze wilden. Een nog steviger vinger in de golfpap op nagenoeg alle circuits wereldwijd. De aangekondigde fusie mag misschien het einde van LIV Golf inluiden, de rol van het Public Investment Fund van Saudi-Arabië wordt alleen maar groter.

Hij wist heel goed welke indruk hij op mensen kon maken. Als hij het ergens niet mee eens was dan hoorde je dat en als hij je niet moest deed hij ook geen enkele poging dat te verbloemen. ‘Het is toch zo?’ Ik hoor het hem zo zeggen. Daarnaast was er vooral ook binnen de vereniging (daarbuiten misschien zelfs wel!) geen mens die zo hartgrondig op alles en iedereen kon mopperen als Poppe de Boer. Zó hartgrondig zelfs dat het woord mopperen binnen de NVGJ vervangen werd door het woord popperen.