Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
23.11.2020
Afgelopen vrijdag bereikte ons het bericht dat ons gewaardeerde oud-lid Aleid Kemper donderdag 26 november is overleden. Oud-voorzitter Leo van de Ruit had als secretaris de eerste jaren van de NVGJ veel contact met Aleid en schreef onderstaand In Memoriam. Het bestuur wenst haar nabestaanden en iedereen die Aleid goed kende sterkte met dit verlies.
Aleid Kemper: regeldeskundige en misdaadbestrijdster
Haar broze gezondheid maakte dat zij haar geliefde golf al jaren niet meer vaak in de buitenlucht beoefende. Maar zij bleef tot de laatste dagen van haar leven wel met golf in de weer. Zij volgde toernooien en spelers op tv en internet, maakte filmpjes, verzamelde boeken en attributen en hielp iedereen die hulp nodig had. Zij was dé deskundige van de golfregels.
Aleid Kemper is op 26 november na een kort ziekbed overleden. Zij werd 76 jaar.
Het Orakel van Zeist werd zij liefkozend door ons genoemd. Zij was lid van de NVGJ vanaf de oprichting. Aleid schreef artikelen in GolfJournaal. Eén nummer was destijds zowat geheel aan haar gewijd. Zij beschreef hoe zij bij de Royal & Ancient in St. Andrews examens had afgelegd voor golfreferee. Zij slaagde cum laude, want ze kende alle regels. Beter dan wie ook. Die kennis heeft zij in de achterliggende 25 jaar aan ons, en talloze anderen, overgedragen. Zij wist altijd de oplossing. Meer dan eens zijn boekjes met de – aangepaste of veranderde – golfregels uitgegeven door de Nederlandse Golf Federatie. Aleid Kemper schreef de Nederlandse teksten. Klip en klaar.
De eerste vijftien jaar in ons midden was Aleid Kemper een van onze beste speelsters, zoals zij ook al was bij de Utrechtse GC De Pan waar zij de nationale competitie speelde. Zij behoorde in 1998 tot ons team dat het eerste EMGJ (Efteling GC) wist te winnen. Drie keer veroverde zij de President’s Putter, in 1997 won zij de Order of Merit en tweemaal bleek zij niet te verslaan in de NVGJ Matchplay Competitie om de Joop van der Flier Schaal. Wie in die tijd Aleid Kemper lootte, moest van goeden huize komen om een ronde verder te komen. De loting verrichtte Aleid zelf. Uiteraard keurig volgens de regels met plaatsing voor de uitblinkers uit de voorgaande reeks. Aleid fungeerde jarenlang als wedstrijdleider Matchplay.
Onze Aleid heeft ook landelijk naam gemaakt als crimefighter. Zij heeft persoonlijk een misdaad opgelost. De politie hoefde niets anders meer te doen dan twee boeven te arresteren. Het kwam zo. In april 2005, middenin de NGF Competitie, werd er ingebroken in de karrenloods van De Pan. Van een 30-tal leden bleken de golfsets te zijn gestolen. De tas met stokken van Aleid was eveneens weg. Wat nu? Aleid besloot op Marktplaats te gaan zoeken naar gelijke stokken als die zij had. Gevraagd: golfclubs van merk zus en zo. Tot haar verbazing zag zij op Marktplaats: Aangeboden golfclubs van merk zus en zo. Haar eigen materiaal! Aleid is toen aan de slag gegaan. Met een hotmail-account onder schuilnaam is het tot een deal gekomen met de inbrekers. Naam, toenaam, woon- en verblijfplaats. De politie ingeschakeld, dieven gearresteerd en van dertig Pan-leden de stokken terug.
Aleid Kemper is niet meer. Henri van der Steen had vorige maand nog contact met haar over een partij golf op De Pan met Marijke Brouwers er ook bij. “Ik verheug me er op”, liet zij Henri weten.
Op 16 september speelden Pamela en ik onze matchplay wedstrijd in de verliezersronde. Pamela had de moeite genomen naar de Heelsumse af te reizen, waar ik haar voor deze middag had uitgenodigd. We waren allebei ruim op tijd om een koffietje te doen, wat in te slaan en te putten, een goede voorbereiding is het halve werk! Het weer viel mee, geen wind, niet veel zon, maar ook geen regen, lekkere temperatuur.
Langzamerhand kruipen we naar het einde van het seizoen 2024. Nu de wedstrijd op Regthuys op 7 oktober is opengesteld (HIER kun je inschrijven) resten ons daarna nog maar drie wedstrijden (Kleiburg, Dirkshorn en Hooge Graven) vóór de Masters op Nunspeet, waar de kampioenen bekend worden. Maar eert genieten van de gastvrijheid op Regthuys in Winkel!
Wat was het een gigantisch feest, onze tweedaagse op Texel. Wat hebben we enorm genoten. En wat was het fijn om deze paar dagen zo met elkaar door te brengen op onze geliefde homecourse in de deskundige handen van Anita en haar team. Gelukkig hebben we de foto's en de verhalen nog!
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!