Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
12.07.2020
Door mijn werk als fotograaf voor o.a. Haarlems Dagblad kwam ik in de zeventiger jaren regelmatig op De Kennemer Golf&Country Club, waar in die tijd vaak het Dutch Open werd gehouden en ik foto’s moest maken. Ik wist nog niet zoveel van golf want ik was een honkballer, maar de mooiste golfwedstrijd uit die tijd was het Dutch Open, waar na de reguliere 72 holes een play off gespeeld moest worden.
Het waren barre omstandigheden en in de stromende regen en windkracht 10 werd
Olazabal de heroïsche winnaar. Op de Kennemer leerde ik Jim Buchanan kennen, de pro van de club. Toen mijn zoon Maurice stopte met honkballen zocht hij een nieuwe sport en golf leek hem wel wat. Ik bracht hem in contact met Buchanan, hij mocht langskomen en hij bleek talent te hebben. Zelf was ik nog niet zover, ik honkbalde nog in het seniorenteam van Kinheim waarin ook een aantal oud
internationals speelden. We speelden met ons team zelfs mee in de World Series Senior Baseball in Phoenix, USA.
Een aantal van mijn teamgenoten speelden golf en dat deden ze in Phoenix op de vrije dagen ook. Ik ging mee om te kijken en daar werd mijn belangstelling voor het spelletje geboren. Van mijn zoon kreeg ik voor mijn verjaardag een aantal lessen bij Jim Buchanan. Talent was er niet echt, maar door veel oefenen begon het ergens op te lijken. Ondertussen was ik lid geworden van de Waterlandse Golfclub, een lastige en moeilijke baan. Een gewoon rondje kostte vaak heel veel ballen
omdat de fairways, een constructiefoutje, allemaal afliepen naar de alom aanwezige sloten op de baan. Trots was ik toen ik ondanks deze extra hindernissen wel mijn GVB haalde.
Na een paar jaar en honderden ballen lichter, stapte ik over naar Spaarnwoude. Als lid van de sponsorclub maakten we leuke buitenlandse reizen. Een aantal leden van Spaarnwoude kwam met het idee een nieuwe club op te richten, het werd ze te
druk op Spaarnwoude. Die nieuwe club was Houtrak en ik verhuisde mee. Fred Postma, journalist bij het Haarlems Dagblad liet mij vervolgens kennis maken met een aantal golfende journalisten en kort hierna werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar Hardelot. Na het eerste rondje werd onder het genot van vele alcoholische versnaperingen een vergadering gehouden. Onder leiding van Robbie
van Erven Dorens werd de N V G J opgericht en hij wees Charles Taylor als voorzitter aan. Een historische gebeurtenis en ik was er bij.
Het was het begin van een mooie tijd. Het aantal wedstrijden in die tijd was lang niet zoveel als heden ten dage, maar oh wat was het gezellig. Gewone en Surprise reizen naar het buitenland waren hoogtepunten net als de EMGJ’s. Een aantal jaren sponsorde ik de jaarlijkse wedstrijd op de Houtrak met een beker en een klein
brombeertje als hoofdprijs. Ik hoop echt dat we dit jaar nog een wedstrijd kunnen spelen, want een golfseizoen zonder NVGJ wedstrijden is voor mij een verloren golfjaar.
Ik geef het stokje graag door aan oud voorzitter Pieter Landman.
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.