Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Blijkbaar zitten de betere golfers van ons NVGJ Virtuele Golfkampioenschap in de Duca Golf Experience in de laatste flights. Want voor de neutrale toeschouwers viel er bij de flights zes en zeven veel te genieten. In flight zes verbeterden Gerald (17 punten) en Martijn (18 punten) de beste scores tot dan toe (15 punten). Ook in flight zeven, bestaande uit Sonja van de Rhoer, Willem Buijteweg, Taco Mulder en Ron Peereboom Voller trakteren de deelnemers het publiek op fraaie staaltjes topgolf.
Op hole 1 laten Taco en Willem meteen maar vast een par noteren. Hebben is hebben. Goed voor drie punten p.p. Sonja blijft met twee punten goed in het spoor, Ron denkt kennelijk ”Het eerste gewin is kattengespin”, en houdt het bij één stablefordpunt. Op hole twee, de 441 meter lange par vijf, begint Ron warm te draaien. Zijn drive haalt bijna 200 meter. Met zijn derde slag ligt hij in de fringe. Vervolgens brengt hij een par op het scorebord, goed voor drie punten. Taco komt met een bogey van deze hole, goed voor twee punten. Sonja en Willem voegen één punt toe aan hun totaal.
Ron heeft de eer op de par vier derde hole. Hij gooit er een vorstelijk drive van 212 meter tegenaan. Door een beetje geharrewar onderweg op deze hole heeft Ron zes slagen nodig om uit te holen, goed voor één punt (totaal 5). Taco, Willem en Sonja maken elk een mooie bogey. Hierdoor zien ze hun score met twee punten toenemen. Zo komt Sonja op vijf, Willem op zes en Taco op zeven. Taco slaagt er op hole vier niet in zijn score te verbeteren. Daarentegen doen Sonja en Ron (drive dit
keer 206 meter) goede zaken. Zijn bogeyen deze hole, wat twee punten oplevert. Willem blijft, ondanks dat hij op deze hole twee keer in de zandbak belandt, standvastig doorgaan. Met één punt als beloning.
Als de spelers hole vier verlaten, laat de scoreboardstatistiek iets bijzonders zien: alle vier flightgenoten staan op zeven punten. Wat nog niet eerder is voorgekomen tijdens deze virtuele competitie in het hoofdkantoor van onze sponsor Duca del Cosma. Hole vijf is een zo op het oog eenvoudige par drie. Toch lukt het Ron en Willem niet tot score te komen. Sonja en Taco daarentegen spreken hun onmiskenbare golftalenten aan: parretje voor alle twee. Dat betekent twee keer drie punten, waardoor ze op tien stablefords komen.
Met nog vier holes voor de boeg, kunnen we vaststellen dat er ook vandaag weer hoge scores haalbaar zijn. Dan moeten de spelers om te beginnen op de par vijf zesde hole gedegen slagwerk afleveren. Zulks is Sonja en Taco wel toevertrouwd. Met voor beiden een bogey voegen ze drie punten toe aan hun totaalscore. Ron weet dat hij nu of nooit een inhaalrace moet starten. Op een drive van 207 meter laat hij een tweede slag van 182 meter volgen. Echter, zijn derde slag vliegt over de green en belandt in het water van de Pacific. Hij scoort een zeven, goed voor één punt; zoals ook Willem één stableford meepikt.
Op de beroemde par drie zevende hole (hoge teebox, lage green) houden Ron en Willem hun slag te kort. Zodat ze vanuit de bunker verder mogen. Taco en Sonja slaan zoals het moet: bal op de green. Sonja ziet haar bal doorrollen naar de vlag. Hij blijft liggen op 4,5 meter van de pin. Dat wordt een ‘gimmie’ van de golfsimulator, oftewel een birdie voor Sonja. Dankzij maar liefst vier punten komt
Sonja op 17. En dat met nog twee holes te gaan. Willem maakt vanuit de bunker een “sandy”, goed voor drie punten. Taco en Ron zien hun inspanningen beloond met een bogey. Zij kunnen twee punten in de pocket steken, waarmee Taco op 15 komt en Ron op 10.
Kan Sonja de druk als potentiële ”leader in the clubhouse” aan. Uiterlijk lijkt ze een koele kikker. Bij het maken van een clubkeuze blijkt toch enige onzekerheid. We gaan het meemaken. Ron ziet zijn tweede, derde en vierde slag kopje onder gaan in de oceaan. Wat hem brengt op het maximum van tien slagen en een lelijke nul op de scorekaart. Sonja, Taco en Willem spelen deze par vier hole eensgezind in zes slagen; goed voor één punt per persoon. Ron blijft steken op tien punten; Willem komt op 12; Taco gaat naar 16; Sonja evenaart met 18 punten de toppositie van Martijn.
Op de laatste hole heeft Sonja aan één punt genoeg om in haar eentje aan de leiding te gaan. Bij Ron laat op hole negen zijn korte werk hem in de steek. Zeven slagen is teveel voor een punt. Taco doet er ook zeven slagen over om uit te holen: eveneens nul punten. Ook Sonja is op de slothole niet gelukkig met haar short game: zeven slagen en helaas voor haar dus ook nul punten. Willem is de enige die op hole negen geen punten morst. Hij maakt een bogey en dat is met zijn handicap goed voor drie punten.
Dit geeft voor deze flight de volgende eindstand: Ron tien punten, Willem 15, Taco 16 en Sonja 18. ”Leaders in the Clubhouse” zijn nu Sonja van de Rhoer en Martijn Paehlig. Gerald van Daalen staat met 17 punten op plek drie van het scoreboard. Taco is vierde met 16 punten. Voor de achtste en laatste flight van onze virtuele golfcompetitie in de Duca Golf Experience mogen op donderdag 9 juli John Dekker, Henk Koster, Ger Laan en Hans Terol aan de bak.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.
Je gaat je handicap waarschijnlijk niet verbeteren, maar wat een leuke ervaring; spelen op La Sella. De garantie dat je geen grammetje aankomt zal deze reis waarschijnlijk ook niet standhouden. Het vijf-sterrenhotel Denia Marriot Golfresort & Spa is pure verwennerij. De NVGJ is van 21 t/m 24 november vier dagen te gast. Ronald Massaut wilde niet zo lang wachten en nam samen met echtgenote Dea een voorproefje op de jaarlijkse surprisereis. Hun ervaring: super hotel en golfen, écht top! En ongelukkige kamertoewijzing brengt ons al met een half uur na aankomst onbedoeld in contact met de manager van de receptie. Onze kamer is toch niet zo heel vijf sterren als je moet douchen in de badkuip. Beetje link ook met mijn instabiel onderstel, inclusief versleten knieën. Begrip. Meteen wordt een andere kamer met een luxe inloopdouche geregeld. We krijgen zelfs een aangepaste kamer aangeboden. Maar hoe doen julie dat als wij in november terugkomen met 20 man/vrouw en aanhang? Die gaan echt niet douchen in een badkuip, zeg ik. Die vraag brengt ons de volgende dag in contact met Pau Buigues, de 'manager sportgroepen'. Alle kamers op de eerste en derde verdieping hebben standaard een grote inloopdouche. ,,Als de touroperator het vraagt plaatsen we iedereen op de derde verdieping'', biedt hij aan. ,,En groepen hebben meer benefits'', belooft hij. Wintertraining We praten verder over het hotel, de NVGJ en de vele professionals (golf en vooral wielrennen) die hun wintertraining hier plannen. ,,Als jullie groep er is hebben we ook een profwielerteam in huis'', vertelt Pau. Hij verwijst verder naar baanmanager annex caddymaster Raymond, een Nederlander die op La Sella is neergestreken. En Raymond regelt inderdaad álles. Aan buggy's geen gebrek op La Sella. Moet ook wel. Maar weinig golfers die gaan lopen. Dat is niet zo gek, want het gaat toch redelijk op en af. Lange Par 5'en plus holes die wat verder van elkaar liggen. Of neem de zomerse condities in de eerste week van september tot wel 34 graden. Gelukkig zijn in de baan verschillende (gekoelde) watertappunten. Als ook sanitaire voorzieningen. En de baan zelf? La Sella is ontworpen door José María Olazábal en heeft drie lussen. Rood en geel vormen een geheel met smalle fairways, bomen langs de baan en enkele waterhindernissen. De goene lus slingert door een mooi parklandschap met een meer open karakter. Erop en erover De greens lopen enigszins af. En al zijn deze licht bezand, ze zijn snel, écht snel. Dus: landen (net) voor de green. Anders is het erop-en-erover. De eerste dag spelen we rood en groen. De tweede golfdag nogmaals groen en daarna geel. Die laatste wordt vaker 'gespaard' en blijft dan dicht, hoor ik. Op hole 10 begint het rode lampje op het dashboard dreigend te knipperen; de accu is nagenoeg leeg. Terug naar de uitgifte komen we halverwege Raymond tegen. ,,Ik regel een nieuwe buggy, wordt zo gebracht. Of willen jullie vanmiddag in alle rust verder spelen? Regel ik ook.'' We kiezen voor het laatste. Eerst lunch. Zo blij dat we teruggekomen zijn voor de gele lus. Wat een geweldige, uitdagende baan. Smalle entree's naar de fairways, bomen die hinderijk in de weg staan, strategisch geplaatste bunkers, een verscholen waterhindernis en een blinde hole met een shot over de heuvel, direct gevolgd door een dogleg naar links. En weer die mooie, snelle greens. 'Fluffy' Een ander verhaal is het gras op La Sella. De fairways hebben wat droger, stugger gras. Net als direct naast de baan; een beetje 'fluffy'. De fairways zijn dus niet supersnel, maar beland je net naast de baan dan kun je het geluk hebben dat de bal - los van de grond - óp het gras ligt in plaats van verzonken. Met een houten 3 of - 5 kan dan zomaar een wereldslag volgen. De baan ligt er geweldig bij. Al of niet met de komende La Sella Open in aantocht. De lussen worden optimaal onderhouden. Dat zie je zo. De baan wordt zeker niet kapotgespeeld. Tussen 10 en 12 uur zijn er geen starts om alle partijen 'rustig' te laten doorspelen en om slijtage van de baan te beperken, legt Raymond uit. Werkelijk overal zijn greenkeepers; hele geduldige greenkeepers. Glaasje cava Dan nog het hotel zelf. Er is een á la carte-restaurant, een poolbar, een clubhuis en in het weekeinde is ook het Thais restaurant geopend. Echt een aanrader. En hoe mooi, juist dán is de NVGJ te gast in Denia Marriot. Het ontbijt biedt zo veel keuze; van fruit en yoghurt tot volledig Engels ontbijt en een ambachtelijk eierhoekje met ommeletten naar wens. Bijna gênant, maar we doen het er mee. Glaasje cava bij het ontbijt is er natuurlijk ook. Op de kamer kun je zelf koffie en thee zetten (waterkoker). Die worden elke dag aangevuld, inclusief twee flesjes bronwater. Vrienden en vriendinnen van de NVGJ. Ik ben geen reisverkoper, maar dit is gewoon een enorm leuke- en luxe surprisereis, die Hans Terol heeft georganiseerd. Speel je straks ook nog op La Galliana; nog zo'n mooie baan. Alle vervoer is geregeld. Blijf je langer, dan huur je een auto op het vliegveld (regelt Fairway Golftravel) en kun je eigen inkopen doen in de kleinste, maar meest uitgebreide buurtsuper op 7 kilometer van het hotel (vanaf de parking rechts af). Met bakkerij, slijterij en 'wegrestaurant'. Je kunt nog mee.