Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.06.2023
an de zeven geplande rondes voor het NVGJ Virtuele Golf Kampioenschap 2020 zijn er nu vier gespeeld. Woensdag 24 juni meldden de dames Olga Commandeur en Anna van Lennep plus de heren Paul Boehlé en Charles Taylor zich bij de Duca Golf Experience voor Round 3. Koffie, een hartelijk welkomstwoord van Caroline van Wezel, PR-dame Duca del Cosma, gevolgd door een rondleiding door het nieuwe hoofdkantoor van onze sponsor brengt de vier NVGJ-ers in de juiste golfmood.
Dat de stemming er goed inzit, blijkt al meteen op hole 1: alle vier scoren minimaal één punt. Paul Boehlé zelfs drie. Dat is bij de voorgaande twee rondes nog niet eerder voorgekomen. Dat het kwartet er zin in heeft, blijkt ook als we na drie holes de stand opmaken: Paul heeft al 8 punten, Charles en Anna 7, Olga staat op 5. Er hangt spanning in de lucht. Ruud Taal, samen met Andy na twee rondes gedeeld ”Leader in the Clubhouse”, zelf aanwezig als wedstrijdleider (en dat doet-ie top, hij kent als geen ander de geheimen van de golfsimulator, dat mag ook wel eens gezegd worden) voelt hoe zijn toppositie onder vuur wordt genomen.
Na vijf holes ziet de stand er als volgt uit: Anna en Charles 10 stablefords, Olga 8, Paul 7. Na zes holes: Charles 12, Anna en Olga elk 11, Paul blijft steken op 7. Er hangt sensatie in de lucht: want met nog drie holes te gaan, komen de topposities van Andy en Ruud serieus in gevaar. Immers, zij voeren het leaderboard aan met 15 stablefordjes. Charles kan de druk aan en brengt zijn totaal na 7 holes op 14.
Inmiddels weten we dat het venijn op de eerste negen van Pebble Beach in de staart zit. Wie zijn/haar bal op de laatste paar holes niet goed raakt en de balvlucht teveel op rechts stuurt, ziet (en hoort…) zijn/haar bal via een stuit op de échte Pebble Beach in de oceaan belanden. Waarbij de golfsimulator een heel naargeestig plonsgeluidje laat horen. Wat de frustratie bij de speler nog
vergroot. En kom dan maar eens terug op de fairways…. Zo vindt Charles op de holes 8 en 9 letterlijk zijn Waterloo. Anna presteert op de slothole het beste door een driepunter te maken. Paul en Olga laten op hole negen een twee noteren.
Zodat de eindstand voor deze flight er als volgt uitziet: Paul 12, Anna en Charles 14, winnares is Olga met 15 punten. Zij zorgt ervoor dat er nu een trio het leaderboard aanvoert: Andy Houtkamp, Ruud Taal en dus Olga Commandeur ieder met 15 punten.
Ronde 4: geen monsterscores, leaderboard blijft zoals het was
Inmiddels (donderdagmiddag 25 juno) heeft ook Ronde Vier van het immens populaire NVGJ Virtuele Golfchampionship 2020 in de Duca Golf Experience zijn beslag gekregen. Dit keer traden Marijke Brouwers, René Brouwer (tevens wedstrijdleider van de dag en chef WeCo, kortom een man die van wanten weet), Ronald Massault en Henri van der Steen aan in de Duca-arena. Uw scoreboardstatisticus was zelf niet aanwezig, maar afgaande op de berichtgeving van WeCo-chef René was het in de hoofdkantoor van onze sponsor Duca del Cosma dit keer een dag met ’mixed emotions’: veel plezier, maar geen monsterscores. Zodat er aan de kop van de ranglijst geen wijzigingen plaatsvinden.
Ronald sleepte met acht punten het virtuele Kostertje in de wacht. Henry had op de negen holes van Pebble Beach onderweg iets te veel last van hindernissen en water, waardoor zijn score bleef steken op negen stableford-punten. Marijke en René deelden met 12 punten de dagzege. Omdat er bij de drie voorgaande partijen steeds een winnaar uit de bus kwam met 15 punten, blijft de top van het leaderboard zoals het was: Olga, Andy en Ruud vormen tot nu toe het supertrio met
15 punten elk.
Ronde 5 in de Duca Golf Experience staat op de kalender voor woensdag 1 juli. Onder leiding van niet-spelend wedstrijdleider René Brouwer wordt dit een hengstenbal. Waarbij Hans Botman, Gerald van Daalen, Jan van Galen en Richard van Stralen met elkaar de golfclubs kruisen en de eerste negen
van Pebble Beach te lijf te gaan.
Mocht u nog niet hebben ingeschreven maar wel zin hebben in een bezoek aan het nieuwe hoofdkantoor van Duca del Cosma in Breukelen, gevolgd door een virtueel rondje van negen holes op één van de mooiste en beroemdste golfbanen ter wereld: houdt u zich dan vooral niet in en meldt u aan via info@nvgj.nl . Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.
Op 16 september speelden Pamela en ik onze matchplay wedstrijd in de verliezersronde. Pamela had de moeite genomen naar de Heelsumse af te reizen, waar ik haar voor deze middag had uitgenodigd. We waren allebei ruim op tijd om een koffietje te doen, wat in te slaan en te putten, een goede voorbereiding is het halve werk! Het weer viel mee, geen wind, niet veel zon, maar ook geen regen, lekkere temperatuur.
Langzamerhand kruipen we naar het einde van het seizoen 2024. Nu de wedstrijd op Regthuys op 7 oktober is opengesteld (HIER kun je inschrijven) resten ons daarna nog maar drie wedstrijden (Kleiburg, Dirkshorn en Hooge Graven) vóór de Masters op Nunspeet, waar de kampioenen bekend worden. Maar eert genieten van de gastvrijheid op Regthuys in Winkel!
Wat was het een gigantisch feest, onze tweedaagse op Texel. Wat hebben we enorm genoten. En wat was het fijn om deze paar dagen zo met elkaar door te brengen op onze geliefde homecourse in de deskundige handen van Anita en haar team. Gelukkig hebben we de foto's en de verhalen nog!
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!