Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
22.05.2024
Weekje 'niets' dan maar golfen in Frankrijk
Dankzij onze jonge, enthousiaste, soms zelfs onbezonnen vriend Anton (die niet kan wachten tot hij weer met 130 over de weg kan scheuren, zelfs hopend dat de geblondeerde charlatan uit Venlo er straks 140 van maakt!) gaan we volgende week met een hoop NVGJ’ers meppen op Het Woold. Helaas heeft het bestuur niet weten te zorgen voor een gedegen, voor iedereen gelijkwaardige voorbereiding. Natuurlijk, ook voor de onvolprezen Hans beginnen de jaren te tellen, maar intussen beleven we wel een hele week zonder ook maar één wedstrijd in clubverband. Meer dan een week!
Louis en schrijvertje dezes, beiden ambitieus en serieus als het gaat om de Order of Merit, sloegen de handen ineen en regelden in arren moede een week in Frankrijk om zich te prepareren op de nakende strijd in Brabant, dat wil zeggen: Louis regelde, ik knikte steeds van ja.
Ik was niettemin onkundig van het feit dat Louis een technisch wonderkind is en sowieso alles weet wat van belang is, hij was daarentegen niet voorbereid met de onhandigste en meest wereldvreemde man van het land op stap te gaan. Wonder boven wonder is er niettemin sprake van een buitengewoon harmonieus samenzijn.
Golf en boeken lezen
We namen domicilie in ‘Chateau de la Motte’, in Harlinghen, waar we een geheel zelfstandig deel van de oude villa in bezit namen. Het is er gezellig en goed: golfen, inkopen doen, om en om koken, in de tussentijd ernstige en minder ernstige gesprekken voeren en boeken lezen. Voor de liefhebber: Louis leest het van mij geleende ‘De ontdekking van Holland’ van Jan Brokken, ik ‘De Tawl’ van Philip Dröge, allebei over wat ooit was. Geschiedenis!
De bijgaande foto is van vanmorgen (dinsdag), rustdag. We speelden al op Aa St. Omer en Hardelot (Les Dunes), er volgen nog rondes op Wimereux, Belle Dune en Le Touquet (La Mer). Over de tot op heden behaalde resultaten zwijgen we liever, deels vanwege het motto van onze sportvereniging: elkaar een leuke dag bezorgen. We dienen er aldus voor te waken andere leden jaloers te maken of te intimideren. Dit laatste is een grapje.
Knuffelen
We houden ons beter aan het streven elkaar een leuke dag of 7 te bezorgen… Zaterdag kachelen we weer naar huis, rustig, met 100 in ‘t uur, zoals het tevreden en verantwoordelijke mensen betaamt. Zoals we dan donderdag met die volgens sommigen slaapverwekkende snelheid richting De Peel zullen zoeven, ontspannen, veilig en sociaal. Laat ons daar met z’n allen Hans en Anton zoetjes knuffelen om elkaar vervolgens een plezierige donderdag te bezorgen.
PS: Die 140 komt vanzelf, die dag nog. Het is de snelheid die zelfs een middenmoter in de B-categorie haalt met zijn afslag - zo verzekert mijn vriend, reisgenoot, oud-golfschrijver en allesweter: Louis…
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.
Het woord van vandaag : ENERGIE Energie: de zon en wind vertaalde dit naar paraplu's op onze golfkarren die vervolgens zeeeer regelmatig door de wind omgeblazen werden, te lachwekkend ( wat doen we verkeerd?) Energie: heb je ook nodig in je lijf om een goede golfswing te kunnen maken. Helaas Pamela had op een avontuurlijke vakantie simpel met een teen tussen de deur gezeten: net een paar dagen weer schoenen aan en aan de asperines om vandaag een beetje te kunnen lopen. Ik ben een beetje te fanatiek met golfen en met mijn hypermobiliteit geeft dat weer heupproblemen.( hup wat paracetamol erin) Je begrijpt het al de lamme en de blinde liepen, wel heel gezellig, rond op de mooie golfbaan van Landgoed Bergvliet. Over onze scores zullen we het dus maar niet hebben, ballen zoeken was een terugkerend onderdeel, dat zegt genoeg. Toch komt kwaliteit altijd boven drijven en dan kijk ik met bewondering naar een prachtige approach van Pamela naar de green. Op enig moment was de energie echt op en lonkte het terras dus de laatste holes hebben we niet meer uitgespeeld. Gezellig nog een hapje gegeten met wel genoeg "praat" energie om elkaar weer wat beter te leren kennen: we hebben elkaar echt ontmoet!