Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
12.12.2020
Terwijl de grote baas van Duca del Cosma, Frank van Wezel, nog even druk is met zaken die niet kunnen wachten, leidt zijn energieke eega én pr& brand manager Caroline van Wezel fotograaf Ruud Taal en de schrijver van dit stukje rond op het hoofdkantoor in Breukelen. Het assortiment schoenen fonkelt in een goed uitgelichte showroom en er is een aparte ruimte voor de trendy kledinglijn. De wandelgangen en kantoormuren zijn gesierd met gestileerde foto’s van Duca del Cosma-modellen. De virtual golf simulator in de hal kenden we al van het toernooi dat de NVGJ er vorig jaar mocht houden.
Dit ziet eruit als een bedrijf met internationale allure. En dat is het ook. Frank van Wezel timmert met het stijlvolle Italiaanse design van Duca del Cosma al in meer dan 30 landen aan de weg en dat via zo’n 400 officiële dealers. Hij wil graag praten over de ontwikkeling van het bedrijf dat hij in 2016 overnam van de Italiaanse meester designer Baldovino Mattiazzo en over de huidige marketing strategie en het groeiend marktaandeel. Maar deze bezige bij, die eerder internationaal succesvol was met zijn bedrijf HI TEC, filosofeert liever over het doel waar het hem uiteindelijk om gaat; mannen en vrouwen over de hele wereld zo ver te krijgen van die saaie, kleurloze, veelal niet al te comfortabele golfschoenen af te stappen en te kiezen voo zijn elegantere, kleurrijkere, luxere, en beter zittende spikeloze Duca del Cosma’s. Soit de vivre!, maar dan op zijn Italiaans. Zie hem alsjeblieft als gepassioneerde liefhebber, want voor het geld hoeft hij het echt niet meer te doen, sinds hij door de verkoop van zijn schoenenimperium man in bonus is.
Gepassioneerd
Met HI TEC was hij ook gepassioneerd bezig, zeker, en de sportschoenen die hij daarin ontwikkelde en verkocht gingen als broodjes over de toonbank in alle werelddelen, maar het was een ander segment. Hij is trots op dat succes, maar toen al raakte hij haast in de war als hij ergens op een beurs een schoen van Duca del Cosma in zijn handen hield. Die ontwerpen, dat prachtige leer, de kleurschakeringen, de pasvorm, zó wilde hij het ook. Maar de repliek van zijn eigen ontwerpers werkte ontnuchterend; te kostbare materialen, een te dure productielijn voor onze markt en een designer die wij niet in huis hebben. Een fait accompli waar Van Wezel maar mee moest dealen. Tot HI TEC in de verkoop kon en Duca del Cosma in 2016 de aanbieding kwam.
Frank van Wezel was toen al 76, maar met pensioen gaan was sowieso geen optie voor hem. Het nieuwe avontuur werd ook geen hobby, dat wist hij vooruit, het was opnieuw pionieren en hard werken, want het mooie merk rustte op een economisch wankele basis en dan zet je het niet een-twee-drie vooraan in de markt. Dat was van meet af aan wel het streven; een plek in de top tien van internationale golfschoenen.
Ambassadeur
Het gaat Duca del Cosma intussen goed. Baldovino Mattiazzo ontwerpt nog altijd de mooiste schoenen en het marktaandeel is gegroeid, al heeft corona de opmars wel vertraagd, want de winkels zijn gesloten. Maar ras optimist Frank van Wezel ziet dat de vaccins er zijn, dat de online business floreert en dat steeds meer mensen — door de lockdown — het golfen ontdekken. Met Joost Luiten is een ambassadeur van betekenis binnengehaald. Ja, die plek in de Top 10 van golfschoenen gaat er komen.
Heeft hij eigenlijk nog wel tijd voor leuke dingen? Voor golfen bijvoorbeeld? Jazeker. En als het even kan doet hij snel mee met de NVGJ. Als onze kleine delegatie zegt bijzonder blij te zijn met zijn sponsorschap, chipt hij de bal charmant terug door de NVGJ te karakteriseren als de gezelligste en homogeenste club die hij kent. Hij is blij met ons en wij met hem. Op naar het nieuwe seizoen.
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.