Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.10.2023
Voor de afgetrainde en zeer gemotiveerde Nederlandse delegatie van de Nations Cup op het Chervò Resort in Italië, is het prestigieuze internationale treffen (11 landen!) vooralsnog haperend van start gegaan. Dat begon al op zondagmiddag toen we het bericht kregen dat onze vlucht naar Bologna was gecanceld. Na enkele uren koortsachtig appen en bellen met KLM, wisten de meeste leden van het team gelukkig nog een stoel te bemachtigen in een vroege maandagmorgenvlucht naar Milaan. Fred vond een plekje op een vlucht vanuit Eindhoven naar Bergamo, Peter was eerder al met zijn Jaguar vertrokken en Pamela besloot naar Verona te vliegen.
En aan het eind van de maandagavond was het team onder aanvoering van onze onvermoeibare Madelon, compleet. En de vroege vogels hadden die middag zelfs al 9 holes van de vriendelijke parkbaan verkend. Gaandeweg de avond werd de weersvoorspelling voor dinsdag echter steeds somberder. En die voorspelling kwam uit: op de dag zelf zorgde een groot regengebied ervoor dat golf al snel onmogelijk werd. Peter en Hannie speelden in de vroege ochtend nog enkele holes maar moesten al snel constateren dat verder spelen onmogelijk was. Liefst 50 millimeter hemelwater viel in een tijdsbestek van enkele uren. Gelukkig is Chervò een gulzige baan, want toen de regen rond 13.00 ophield, waren fairways en greens een half uur later alweer redelijk bespeelbaar. En dus kon de Oranje-delegatie alsnog een flink aantal oefenholes lopen.
Het Chervò Golfresort opende in 2008 z’n poorten en dankt z’n naam aan het succesvolle sportkledingmerk Chervò, opgericht door de broers Peter en Manfred Earlaher. Zij zijn overigens zoals we hebben kunnen nagaan niet de hoofdeigenaar van het 110 hectare grote golfcomplex met honderden kamers, wellness, conferentiezaken, 27 holes (een ontwerp van architect Kurt Rossknecht) en een charmante par 3 baan. Er is destijds in ieder geval veel geld gestoken in de bouw, waarbij golf-elementen zelfs in de op maat gemaakte stoelbekleding terug te vinden zijn. Inmiddels is het wachten op een opfrisbeurt, de gebouwen zijn zo op het oog dringend aan een renovatie toe.
De baan is gelukkig prachtig: 27 holes meanderen breed en vriendelijk glooiend door het Italiaanse landschap. Daarbij is vooral de lengte voor veel spelers een probleem, zeker nu met natte fairways en weinig rol. Wie daar bij ons team geen last van lijkt te hebben is Helène, die ook vandaag haar drives iedere keer ruim over de 200 meter sloeg. Voor teamgenoot Friso betekent dat woensdag, als de spelers telkens met elkaars bal verder spelen, zijn afslagen eigenlijk overbodig zijn.
Een voorspelling voor de eerste wedstrijddag? In ieder geval wordt woensdag droog weer en zon verwacht. Het was daarnaast gisteren en vandaag opvallend te zien dat bij het NVGJ- team nagenoeg iedereen op handicapniveau speelt of beter: een voorwaarde voor succes. Maar natuurlijk is een oefenrondje onvergelijkbaar met de druk van een wedstrijd, maar we zijn gemotiveerd & geconcentreerd, iedereen is fit dus wie weet kan de NVGJ morgen verrassen!
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.