Brouwers vs Van Galen 6 up

Oké, als je wordt geschoren moet je stilzitten. Maar wat doe je als je wordt geveegd? Accepteren heb ik geleerd. Maar dat is moeilijk als je vindt dat je veel beter moet kunnen. En zo voelde het ook tot en met hole 4 op de Prise D’Eau, toen ik al 3 down stond tegen Marijke Brouwers. Het was mijn dag niet, terwijl Marijke in ongekende vorm stak en kaarsrechte verre drives afwisselde met subtiele approches en adequate putts.

Mokken op mijzelf werd op dit punt aangekomen kinderachtig en juist opveren bij haar heerlijke spel zou deze dag voor mij -vanaf nu dan- ook vreugdevoller maken. Het weer zat ook nog eens mee en de baan lag er prachtig bij. En Marijke is natuurlijk heel gezellig. Dus wat gaf het nou dat ik na 9 holes 7 down stond?!

Maar laat ik eerlijk wezen, ik hoopte heimelijk op een miraculeuze comeback op de 2 e 9. En de holes 10 en 12 won ik ook en hole 11 eindige gelijk, terwijl Marijke juist in een licht dipje belandde. Nu was ik “nog” maar 5 down. Tja en toen hervond Marijke zich -natuurlijk-, verviel ik weer in gedoe en was de wedstrijd snel gelopen met 6 up voor Marijke met nog 5 holes te gaan. Accepteren was intussen goed te doen.

We liepen de laatste holes rustig uit en dat nog resulteerde in een birdie op de 17 e voor ons allebei. Het was inmiddels te laat om bij het clubhuis nog een drankje te kunnen bestellen, maar even later zaten wij toch te proosten op een verlaten bankje bij de uitgang. Marijke had uit haar achterbak een flesje wijn en twee glazen getoverd. We telden onze zegeningen.