Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.06.2023
33ste Barenbrug/Redexim Golfdag op de Heelsumse
Madelon, tweede met haar flightgenoten
Maandag 12 juni was het alweer de 33ste keer dat de Barenbrug Golfdag georganiseerd werd. Niet te verwarren met de Barenbrugdag van onze NVGJ. Op deze dag worden (head)greenkeepers, onderhoudsbedrijven, managers van golfbanen en producenten van meststoffen, machinerieën e.d uitgenodigd om zo het Barenbrug gras en hoe daarmee om te gaan, nog meer onder de aandacht te brengen.
Meestal worden Hans Terol en ik uitgenodigd vanwege de sponsoring van Barenbrug bij de NVGJ. Hans had echter dit keer bedankt, want twee dagen later stond tenslotte ook De Keppelse op de agenda en daar was hij natuurlijk druk mee.
Initiator van deze dag was 33 jaar geleden Jan van Mondfrans, nu alweer vele jaren verbonden aan De Pan. Ook dit jaar was hij weer aanwezig. Toentertijd werkte hij bij Barenbrug en de directie was direct te porren voor zijn idee zo een dag te organiseren. Het bleek een groot succes en dit dus al 33 jaar, en elke keer op een andere baan. De keuze is reuze, want het Barenbrug gras ligt op 95% van onze golfbanen.
Plaats van handeling dit jaar: de Heelsumse Golfclub. Voor mij een thuiswedstrijd!
De ontvangst was al leuk. Bij de ingang werden de deelnemers opgewacht en kregen hun scorekaart, een sleeve ballen en een zakje tees.
Boven in het restaurant stond de koffie klaar en diverse soorten gebak, heerlijk.
Terwijl ik van mijn koffie genoot weer ik op mijn schouder getikt. En wie stond daar geheel onverwacht, Fred Sochacki. Hij wordt ook jaarlijks uitgenodigd omdat hij jaren geleden een golfbaan wilde realiseren in het Limburgse land, we kennen dat verhaal nog, en om die reden contact had met Barenbrug.
Daarna kregen wij twee sprekers. De eerste was Olaf Bos van Barenbrug die een mooi beeld schetste van hoe grastechnologieën tot stand komen en hoe Barenbrug op het gebied van gras grasoplossingen ontwikkelt. De tweede spreekster was Dirkje van der Ven, gedragspsycholoog. Zij nam de aanwezigen mee in de wereld van gedragsbeïnvloeding en je bewuste en onderbewuste denken. Het menselijk gedrag werd onder de loep genomen met leuke weetjes en humoristische filmpjes.
Na de groepsfoto kregen we een demonstratie van Redexim van de Top Brush 6000 een 6 meter brede machine met borstels. Om bijvoorbeeld de fairways en de laag gemaaide rough in te borstelen met ziektebestrijders. De greenkeepers hadden hun twijfels, we zagen namelijk dat de borstels de teruggelegde divots weer net zo hard opraapten en elders weer neerlegden. Maar deze machine is wel ingezet op Bernardus tijdens de voorbereiding van het KLM Open en straks ook voor de Ryder Cup op Marco Simone in Italië.
Ondertussen kwam ik vele bekenden tegen, Ellen Kroes van de Gelpenberg, Arnoud de Jager van de Biltse Duinen, Dirk-Jan Vink van Welderen en Bleijenbeek, bijvoorbeeld. Op een van deze laatste 2 banen zijn wij volgend jaar weer van harte welkom!
Daarna de baan in. Er werd gestreden om de Barenbrug Cup voor de lage handicappers en de Redexim Cup voor de handicaps vanaf 20.
Redexim is wereldmarktleider als het gaat om machines voor het onderhoud van sportvelden en golfbanen
Het was een schitterende dag en de greenkeepers van Heelsum hadden hun uiterste best gedaan, de baan was fantastisch. Ik had een leuke flight en ik raakte de ballen lekker. Een birdie op een par 4 waar ik 2 slagen meekreeg telt natuurlijk lekker aan, 5 punten! Ik gedij het beste bij mooi, warm weer en dat bleek ook dit keer. Na afloop had ik 37 puntjes bij elkaar gesprokkeld, niet gek.
Na de wedstrijd kon er uitgebreid geborreld en nagepraat worden op het terras. De brasserie van de Heelsumse had een fraaie barbecue voor de deelnemers met afsluitend een heerlijk nagerechten buffet.
Bij de prijsuitreiking bleek dat ik tweede was geworden bij de Redexim Cup! Een mooie grote rode klomp staat inmiddels in de prijzenkast!
Het was een prachtige dag, met dank aan de firma Barenbrug.
Madelon Barenbrug
Verder het gebak, de sprekers en de demo van de machine met ook de glider. Jan van den Boom in wit overhemd buiten
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.