Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
04.06.2021
Ger en ik hadden en ik bij gratie van Willem uitstel gekregen voor onze matchplay. En zo kwam het dat we op 1 juni, op de eerste echte zomerse dag, de degens konden kruisen. En dat deden we op The Mondial in Houten waar ik sinds dit jaar lid ben; en dat is zeker niet alleen vanwege de exotische naam.
De vooralsnog 9-holes baan heeft door de ontembare inzet van Gustavo Barrios en Hans Wognum een metamorfose ondergaan met als resultaat een vriendelijke maar uitdagende baan plus een prachtig short game centrum. En niet geheel onbelangrijk: er is ook een heerlijk terras met uitkijk op kasteel Heemstede.
Spelen met/tegen Ger is op voorhand al een cadeau. Niet alleen vanwege zijn ongecompliceerdheid en humor (“Ah, ik heb een hole gewonnen, even naar huis
bellen hoor!”) maar zeker ook vanwege zijn interesse in het bestaan van de ander. Niet voor niets dat Ger de laatste jaren van zijn werkbestaan bij ITV zo ongelofelijk veel waardering heeft gekregen, uitmondend in een mooi afscheid dat zijn collega’s voor hem organiseerden. Ger gaat in deze nieuwe fase studeren, en koos voor stadsgeschiedenis. In een tijd waarin de wereld steeds sneller verstedelijkt, lijkt me dat een fascinerende keuze.
Onze matchplay begon met wat wilde slagen aan beide kanten, waarbij ondergetekende langzaam beter in vorm kwam. Na 9 holes stond ik dan ook 4 up en begon geheel ontspannen aan de tweede negen. Maar na de turn leek Ger opeens de precisie te hebben teruggevonden die de eerste negen nog ontbrak. Hij zette een inhaalrace in en maakte het zelfs nog even spannend. Ger sloeg zijn drives loeihard, zijn ijzers recht en ook op zijn putting was niets meer aan te merken.
Waar gaat dit heen, dacht ik? Maar op het moment dat ik Ger terloops vertelde dat ik diezelfde avond eindelijk voor mijn eerste vaccinatie mocht langsgaan in Barneveld, leek het alsof hij dacht: laat ik dit niet te spannend maken, want straks mist Pamela haar vaccinatie nog. Een typische Ger-gedachte.
Op de 16 e was het klaar en hadden we gelukkig nog tijd voor een mooi gesprek op het al eerder genoemde indrukwekkende terras van The Mondial. Het ging over
de verkwanseling van de Nederlandse taal, over hoe het kwam dat nu juist de Vlaming David van Reybrouck een boek over de rol van Nederland in Nederlands-
Indië moest schrijven en over de Gouden Eeuw die eigenlijk geen Gouden Eeuw meer mag heten…
En zo was het een sportieve, serieuze maar vooral aangenaam lichte middag op The Mondial.
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.