Schouten vs Boehlé

“De dag die je wist dat komen zou”. Donderdag 18 augustus mocht ik op Houtrak aantreden in de kwartfinale van de matchplaycompetitie tegen Willem Schouten. De match was eerst nog uitgesteld omdat Willem iets te fanatiek aan een tennistoernooi had deelgenomen; zijn rugkwetsuur was voldoende hersteld. Henri, die tegen de winnaar van onze wedstrijd gaat spelen, vroeg me eerder die week of ik dacht een kans te hebben. “Natuurlijk. Als hij een off-dag heeft en ik een topdag, maak ik een piepklein kansje….” Dacht ik optimistisch. Nee dus.

Willem kwam goedgemutst aan op Houtrak, de achterbak vol geleende clubs die weer terug moesten. Na het inslaan bleek op hole1 dat de baan hier en daar veranderd wordt (de 1e bunker lag opeens links) en er was zelfs een soort wintergreen. Willem nam al snel een voorsprong en bouwde die gestaag uit met fraaie en steady lange afslagen en degelijke tussenslagen. Pas op de 4e hole kon ik een ‘even’ op de kaart noteren en op hole 6 zelfs een plusje.

De enige reden dat ik niet bij de turn al van de baan was geslagen, is dat Willem regelmatig punten verspeelde in de bunker. En die wist hij vaak te ‘raken’. Houtrak heeft, zoals helaas steeds meer banen, van dat steenzand in plaats van fijn zand, waarvan je de bal dus moet af slaan, in plaats van door de bal. Maar dat en ook een verfrissend regenbuitje kon Willem niet uit balans brengen en nadat de winst op hole 13 binnen was, noteerde hij op hole 15 (een lange par 4 naar het clubhuis) zelfs een birdie. Mooi man!

Op hole 16 lonkte het Texels Skuumkoppe op het terras, dus waar wachtten we nog op? Ik wens Henri en Willem veel plezier op De Hoge Kley voor hun halve finale! Daar had ik graag gestaan.