Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2020
Zoals we eerder konden lezen, binden NVGJ-ers buiten de normale wedstrijden ook op een andere manier de strijd met elkaar aan. De ‘Elite Cup’ was daar een mooi voorbeeld van. Een leuk en aanstekelijk verslag op de website was het gevolg van deze spannende wedstrijd op de Links Valley Golf Club in Ermelo, die door Foeke Collet met een score van 85 bruto werd gewonnen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Een paar dagen geleden werd op de uitdagende 9-holes Par Drie baan van Madurodam de Pro-Staten Cup gespeeld door acht NVGJ-ers die op een of andere manier geselecteerd waren voor deze prestigieuze wedstrijd.
Hoe deze selectie plaats vond is het best bewaarde geheim uit de geschiedenis van de NVGJ. Uit de namen kan geconcludeerd worden dat een leeftijd van om en nabij de tachtig jaar een pré is, maar niet noodzakelijk. Ook werd duidelijk dat het geen gender neutrale happening was. Alleen mannen konden worden toegelaten, een beslissing die wellicht nog een staartje kan krijgen. Een boze brief van de hoofdredacteur van OPZIJ werd reeds ontvangen. Hoewel de naam van de Cup doet vermoeden dat het hier om een medische aandoening gaat, is dat volgens de organisatoren een foute veronderstelling, maar wel een gelukkige bijkomstigheid. Pro staat voor professional, verwijzend naar de vroegere kundigheid van de deelnemers en staten verwijst naar de staat, de kwaliteit van leven, van de deelnemers op dit moment.
De wedstrijd werd onder ideale omstandigheden gespeeld en de baan was in topconditie. Het was zaak om bogey’s en dubbel bogey’s van de kaart te houden en, het moet gezegd worden, dat lukte aardig. Er kon genoten worden van prachtige slagen die aan een ver verleden herinnerden. Jaap Homan, onder toeziend oog van ‘Het Parlement’, speelde als in zijn beste dagen, maar won niet. Ook Robbie van Erven Dorens liet zien waartoe hij vroeger in staat was. Poppe de Boer stond lang bovenaan het leaderbord dat nauwkeurig werd bijgehouden door Tom van Eyk, maar redde het ook niet. Cees van Drongelen stond te dringelen voor een plaats in de top drie, maar kreeg op de laatste holes de yips op de snelle greens. De uiteindelijke winnaar werd Peter Smulders met een score van 32 bruto. Hij kreeg onder luid applaus de Pro-staten Cup overhandigd. Naast de eerdergenoemde spelers deden nog mee, Ruud Onstein, Leo van de Ruit en Charles Taylor. De nazit in het gezellige clubhuis van Madurodam was uitermate gezellig met volle kleine glaasjes en mooie verhalen over vroeger tijden onder het motto: ‘Ons is oud, maar nog nie koud nie’.
Er komt zeker een vervolg van deze wedstrijd, maar met wie en waar, niemand weet het. Afwachten dus of je misschien een uitnodiging krijgt. Bij onverhoopt overlijden van één van de deelnemers, zal hij worden vervangen door een nieuw lid. Het aantal deelnemers blijf beperkt tot acht. Aanmelden voor een plaats op de wachtlijst kan met een brief onder nummer met een cv van de golfprestaties uit het verleden.
De foto’s van dit mooie evenement volgen zo spoedig mogelijk. Het rolletje is opgestuurd naar het ontwikkelcentrum van het ministerie van Defensie.
RO
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.
Het woord van vandaag : ENERGIE Energie: de zon en wind vertaalde dit naar paraplu's op onze golfkarren die vervolgens zeeeer regelmatig door de wind omgeblazen werden, te lachwekkend ( wat doen we verkeerd?) Energie: heb je ook nodig in je lijf om een goede golfswing te kunnen maken. Helaas Pamela had op een avontuurlijke vakantie simpel met een teen tussen de deur gezeten: net een paar dagen weer schoenen aan en aan de asperines om vandaag een beetje te kunnen lopen. Ik ben een beetje te fanatiek met golfen en met mijn hypermobiliteit geeft dat weer heupproblemen.( hup wat paracetamol erin) Je begrijpt het al de lamme en de blinde liepen, wel heel gezellig, rond op de mooie golfbaan van Landgoed Bergvliet. Over onze scores zullen we het dus maar niet hebben, ballen zoeken was een terugkerend onderdeel, dat zegt genoeg. Toch komt kwaliteit altijd boven drijven en dan kijk ik met bewondering naar een prachtige approach van Pamela naar de green. Op enig moment was de energie echt op en lonkte het terras dus de laatste holes hebben we niet meer uitgespeeld. Gezellig nog een hapje gegeten met wel genoeg "praat" energie om elkaar weer wat beter te leren kennen: we hebben elkaar echt ontmoet!