Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2020
Zoals we eerder konden lezen, binden NVGJ-ers buiten de normale wedstrijden ook op een andere manier de strijd met elkaar aan. De ‘Elite Cup’ was daar een mooi voorbeeld van. Een leuk en aanstekelijk verslag op de website was het gevolg van deze spannende wedstrijd op de Links Valley Golf Club in Ermelo, die door Foeke Collet met een score van 85 bruto werd gewonnen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Een paar dagen geleden werd op de uitdagende 9-holes Par Drie baan van Madurodam de Pro-Staten Cup gespeeld door acht NVGJ-ers die op een of andere manier geselecteerd waren voor deze prestigieuze wedstrijd.
Hoe deze selectie plaats vond is het best bewaarde geheim uit de geschiedenis van de NVGJ. Uit de namen kan geconcludeerd worden dat een leeftijd van om en nabij de tachtig jaar een pré is, maar niet noodzakelijk. Ook werd duidelijk dat het geen gender neutrale happening was. Alleen mannen konden worden toegelaten, een beslissing die wellicht nog een staartje kan krijgen. Een boze brief van de hoofdredacteur van OPZIJ werd reeds ontvangen. Hoewel de naam van de Cup doet vermoeden dat het hier om een medische aandoening gaat, is dat volgens de organisatoren een foute veronderstelling, maar wel een gelukkige bijkomstigheid. Pro staat voor professional, verwijzend naar de vroegere kundigheid van de deelnemers en staten verwijst naar de staat, de kwaliteit van leven, van de deelnemers op dit moment.
De wedstrijd werd onder ideale omstandigheden gespeeld en de baan was in topconditie. Het was zaak om bogey’s en dubbel bogey’s van de kaart te houden en, het moet gezegd worden, dat lukte aardig. Er kon genoten worden van prachtige slagen die aan een ver verleden herinnerden. Jaap Homan, onder toeziend oog van ‘Het Parlement’, speelde als in zijn beste dagen, maar won niet. Ook Robbie van Erven Dorens liet zien waartoe hij vroeger in staat was. Poppe de Boer stond lang bovenaan het leaderbord dat nauwkeurig werd bijgehouden door Tom van Eyk, maar redde het ook niet. Cees van Drongelen stond te dringelen voor een plaats in de top drie, maar kreeg op de laatste holes de yips op de snelle greens. De uiteindelijke winnaar werd Peter Smulders met een score van 32 bruto. Hij kreeg onder luid applaus de Pro-staten Cup overhandigd. Naast de eerdergenoemde spelers deden nog mee, Ruud Onstein, Leo van de Ruit en Charles Taylor. De nazit in het gezellige clubhuis van Madurodam was uitermate gezellig met volle kleine glaasjes en mooie verhalen over vroeger tijden onder het motto: ‘Ons is oud, maar nog nie koud nie’.
Er komt zeker een vervolg van deze wedstrijd, maar met wie en waar, niemand weet het. Afwachten dus of je misschien een uitnodiging krijgt. Bij onverhoopt overlijden van één van de deelnemers, zal hij worden vervangen door een nieuw lid. Het aantal deelnemers blijf beperkt tot acht. Aanmelden voor een plaats op de wachtlijst kan met een brief onder nummer met een cv van de golfprestaties uit het verleden.
De foto’s van dit mooie evenement volgen zo spoedig mogelijk. Het rolletje is opgestuurd naar het ontwikkelcentrum van het ministerie van Defensie.
RO
Ons gewaardeerd bestuurslid en fantastische fotografe Hélène heeft een schitterend boek gemaakt met foto's en teksten van het Team Para/Atletiek. Al jaren is zij verbonden als fotograaf aan dit team en reisde met hen de hele wereld over naar WK's en Olympische Spelen om de meest prachtige foto's te maken. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkend fotoboek met bijzondere teksten over het ontstaan van het Team, verhalen over wat de atleten hebben moeten doormaken en hoe keihard er getraind wordt. En hoe zwaar de weg naar succes was. Wat de atleten in hun kinderjaren hebben moeten horen tart ieders verbeelding: 'Kun jij dat wel?', 'Je mag niet alleen in een kano en je krijgt ook geen peddel want dat kun je toch niet', 'jij kan geen veterstrikdiploma halen', en meer van dat soort kwalijke opmerkingen. Dit boek gaat over nooit opgeven, of zoals atleet Fleur Schouten zei: 'Never ever, ever, ever give up. Titel van het boek: No Excuses, de spijker op zijn kop.
Tijdens de jaarlijkse slotavond van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten (NVGJ) is de Golfpersprijs 2025 uitgereikt aan Niels Hooft. Hij ontving de prijs voor zijn bijdrage aan de golfjournalistiek door zijn talloze video's op Youtube en social media.
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.
De laatste reguliere wedstrijd van het seizoen is geweest, de finalisten die tijdens de Masters strijden om de Charles Taylor Trofee zijn bekend. Hoewel reikhalzend of met enige spanning (maar niet bij Foeke, merkte hij tijdens de prijsuitreiking fijntjes op) werd uitgekeken naar de wedstrijd op Haviksoord, want Major en dus bonuspunten, leverde deze dag wel veel nattigheid op (en veel gezelligheid, dankzij Anton en Monique van Dirk Doet), maar niet of nauwelijks verschuivingen in de diverse Order of Merits – we hebben er best veel. Bovenin waren er ook weinig verschuivingen te verwachten. Foeke speelt gewoon altijd 35 punten, tenzij een keer 34 of 36. In B zijn Sonja en Harald het gewone volk allang ontstegen. Hooguit kon iemand van plekje stijgen of dalen, dat was het wel zo’n beetje,. Alle finalisten zijn dus bekend al moet tot donderdag een voorbehoud gemaakt worden met betrekking tot de deelname van Henri van de Steen. Ondanks nagenoeg het hele jaar al fysieke malheur, een operatie aan de rug enkele maanden geleden, en sindsdien ook geen golf meer, staat hij in A nog steeds op een degelijke zesde plek. En dat is goed voor een partij tegen Hélène. Donderdag hoort hij meer van de specialist en probeert hij nog enkele oefenswings, maar dankzij een Spartaans herstelprogramma (‘Oefeningen, rusten, fietsen maar op de hometrainer, stukjes wandelen, daarna voorzichtig alles doen wat een man normaal doet, voorzichtig wel’) gaat hij ongetwijfeld aantreden. Desnoods met de P vanaf oranje – al is dat volgens de voor de zekerheid zojuist aangepaste reglementen niet meer toegestaan. Finalisten Goed, wie gaan er de baan in. Foeke v Martijn Marijke v Louis Hélène (laat je je handicap nog even weten?) v Henri (vermoedelijk dus) Frank H v Peter van W. Als Henri onverhoopt toch afhaakt, mag de nummer 9 de plek opvullen, maar dat is Cara en die zit in Italië. Dan mag uiteindelijk Anton meedoen, zij het voor spek en bonen, want niet voor bonuspunten en zo. Speelt dan tegen Peter van Weel, ook leuk. Alleen de nummer negen mag bij ontstentenis van een van de finalisten, reglementair toetreden tot het elitegezelschap van de beste acht. De finalisten in B zijn: Sonja v Harald René v Elaine Hannie v Leonard Roland v Hans T. De sponsors hebben een eigen finale en die is tussen Jolanda en Alwin. Puntentelling Louis merkte bij de prijsuitreiking op dat iedereen in de finale weer op nul begint. Dat is niet helemaal waar: de punten in de Order of Merit spelen weliswaar geen rol meer, maar daar komt een ander systeem voor in de plaats: de nummer een vertrekt met 250 punten, nummer twee met 200, nummer drie met 175 en zo aflopend tot 50. Datzelfde aantal punten valt weer te verdienen door goed te scoren: de beste in beide categorieën verdient weer 250 punten, de nummer twee 200, enz. Omdat hierdoor in het verleden vaak gelijke standen werden bereikt, zijn hier vorig jaar voor de finale weer bonuspunten aan toegevoegd, zoals bij de majors: 80 punten aflopend tot 10. Daardoor kan het toch weer spannend worden maandag. Voorbeelden, Brouwer, anders is het niet te volgen! Als Foeke vierde wordt, verdient hij 150 punten + 50 bonuspunten is 200. Opgeteld bij 250 punten bij de start, maakt dat 450. Louis (nr 4) start tijdens deze finale met 150 punten. Als hij de beste is, krijgt hij er 250 + 80 (bonus) bij, maakt in totaal 480. En wint hij de Charles Taylor trofee (mits Martijn geen tweede wordt). (Bedenk na deze diepe zucht: Jullie hoeven dit alleen maar te lezen, de Weco moet er mee werken). Louis Aan Louis werd gevraagd of hij misschien van rood zou gaan tegen Marijke. Misschien de moeite waard om te overwegen, zei hij, al concludeerde hij al snel: ik vind dat de mannen , in elk geval in A, van geel moeten spelen. Velen waren verbaasd dat Leonard, die in één week tijd zijn handicap met drie punten heeft verlaagd tot 13-en-een-beetje, toch van rood speelde. Maar voor Leonard is golfen dan ook vooral een denksport: bestudeer de baan van tevoren , bedenk waar je met je afslag graag wilt liggen en zoek daar niet alleen de juiste club maar ook vooral ook de juiste tee bij. En sla vervolgens niet toch het bos in. Die teekeuze zal nog wel een puntje van aandacht worden, in de Weco, volgend jaar, vermoedde de wedstrijdleider van dienst. Maar eerste nog even een best ingewikkelde wedstrijd. Want behalve een finale is dit ook alweer de eerste wedstrijd, die telt voor het seizoen 2025. Iederéén heeft dus wat om voor te spelen.
‘Heb je droge kleding mee?’, vroeg ik Roland. Op dat moment was onze finalepartij op De Hoge Kleij precies negen holes onderweg. Roland had net geprofiteerd van de extra slag (hij kreeg er acht in totaal) op de holes zeven en negen, waardoor de stand in de wedstrijd weer terug ging naar ‘all square’.
De genomineerden voor de Golfpersprijs zijn bekend. En naast Niels Hooft met zijn videoproducties rondom de Ryder Cup, de Solheim Cup bijlage van de Telegraaf in samenwerking met Golf.nl is ook 'onze' Anton Kuijntjes genomineerd met zijn liefdesbetoog over The Open. Op 3 november wordt de winnaar bekend gemaakt tijdens de slotavond van de NVGJ door juryvoorzitter Abe Jan ter Beek.