Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.09.2021
Wat een prachtige eerste dag van de Pieter Landman Memorial! Heerlijk golfweer en een zoals altijd hartverwarmende welkom bij binnenkomst in het gezellige Hanenhuus. Het voelt als een soort thuiskomen. Ook fijn om vandaag zoveel leden, partners en gasten te ontmoeten die op een of andere manier aan een of allebei de dagen deelnemen. Hopelijk overziet Pieter ‘ergens’ vanuit een mooi plekje deze speciale bijeenkomst op de baan waarvan hij zo hield.
Over Pieter wordt later op de dag tijdens het heerlijke driegangendiner uitgebreid gesproken. Gezien de slechte weersvoorspellingen voor de woensdag besluit de organisatie van deze tweedaagse om de échte memorial vandaag te houden. Erg spijtig natuurlijk voor de leden en gasten die pas morgen komen. Diverse toespraken worden gehouden, prachtige herinneringen opgehaald én een filmpje wordt vertoond waarbij de hartsvrienden en golfmaatjes van Pieter: Friso Leunge, Ruud van Breugel en Jeroen Burger, tijdens de wedstrijd een gedeelte van Pieters as over de Texelse uitstrooien. Uiteraard met toestemming van Simone, de weduwe van Pieter die vandaag net als Jeroens vrouw Gemma aanwezig is.
Een groot aantal van de leden en gasten arriveert op maandag, sommigen zelfs al op zondag. Ruud Taal komen we al op maandag tegen. Op de Koog. Hij is naarstig op zoek naar de speciaal voor Pieter ontworpen en bestelde banner die in het clubhuis bezorgd zou worden maar spoorloos blijkt. Gelukkig wordt deze in de loop van de dinsdag alsnog bij de receptie van De Texelse afgeleverd zodat Pieter tijdens deze twee dagen via de afbeeldingen op de banner in volle glorie aanwezig is.
Baanmanager Anita Hiemstra doet er zoals gebruikelijk alles aan om het ons naar de zin te maken. Ook Iwan Groothuis, sinds lange tijd directeur van De Krim en alles wat hierbij hoort, is vandaag van de partij. Willem van den Elskamp en ondergetekende hebben het genoegen met Iwan te mogen spelen. Een fijne man die ons al vanaf de eerste hole, voor ons hole 10, enthousiast vertelt over alle veranderingen die het golfcomplex komende tijd ondergaat. Over twee weken gaat het huidige clubhuis, het ó zo gezellige Hanenhuus waaraan we zoveel mooie herinneringen hebben, tegen de vlakte om plaats te maken voor een verhoogde teebox van de eerste hole.
Met de beoogde veranderingen zal het geheel een meer harmonieus complex worden, zo vertelt Groothuis. Momenteel is het verschil tussen de eerste en de tweede negen holes best groot. Reden dus om het golfbaancomplex flink op de schop te nemen met flinke duinpartijen tussen de holes. Alan Rijks ontwierp eerder de eerste negen en later de tweede negen en heeft nu een mooi plan voor een goed totaalplaatje gemaakt. Het benodigde zand ligt al klaar en als je zodra je vanaf de openbare weg richting clubhuis rijdt goed kijkt, zie je de bergen zand links liggen. Ook worden enkele holes van de oefenbaan verplaatst zodat de drivingrange met zo’n vijftig meter verlengd wordt. Komende winter wordt alleen op de holes 10 tot en met 18 gespeeld.
Met onze flight staan we na negen holes letterlijk stil bij het in aanbouw zijnde clubhuis. Iwan neemt alle tijd om ons uitleg te geven over de nieuwbouw waarvan de muren van de benedenverdieping al staan… hier komen o.a. de buggy- en lockerruimte, kleedkamers en de bestuursruimte. Op de begane grond het restaurant (een iets luxer segment maar nog steeds heel gezellig volgens Iwan) en een groot gedeeltelijk overdekt terras. En veel heel, heel veel glas zodat er mooi uitzicht is over de baan. Met name hole 1, 9 en 18 zijn dan goed zichtbaar. Nu het Hanenhuus wordt afgebroken, komen er units waar golfers tijdens de wintermaanden terecht kunnen. Vanaf april wordt de golfbaan en het clubhuis in gebruik genomen. Wij krijgen nog veel meer interessante informatie zoals over de Stichting die is opgericht ter bescherming van De Krim tegen ‘de grote jongens’ die alle vakantieparken opkopen, de NOW regeling die in het eerste kwartaal ontvangen werd en binnenkort wordt terugbetaald. Want het is druk op de Krim. Heel druk.
We vervolgen we ons spel. En het gaat erg lekker. De weersomstandigheden en het gezelschap zijn geweldig. Voor mij wederom een niet te vergeten dag met een megascore. Duikboot ……? Gelukkig weet ik beter. Ik zit – zoals vorige week al beschreven – in de FLOW. En ben erg blij met mijn nieuwe handicap: op naar de 13! In de B is Henk Koster — Henk wilde zijn golfclubs vorig jaar nog aan de wilgen hangen – de winnaar. Sinds hij wat lessen nam speelt hij fantastisch.
Nog lang na de wedstrijd genieten wij met z’n allen van het prachtige weer. In het besef dat dit de laatste keer is dat wij hier op dit terras zitten.
REGEN EN WIND
De volgende ochtend melden degenen die ondanks het slechte weer toch willen spelen zich bij René Brouwer en Willem van den Elskamp. Een aantal niet spelers komen ons – heel aardig — sterkte wensen voordat zij de overtocht naar het vasteland en wellicht een drogere omgeving maken. Er wordt een nieuwe indeling gemaakt voor de leden en gasten die– ondanks wind en regen — de uitdagingen regen en wind te trotseren — toch willen aangaan. Uiteindelijk zijn dat nog een kleine dertig dappere spelers. Enkele van hen arriveren vanochtend pas op Texel en ontdekken nu in het Hanenhuus dat er een nieuwe keuze is gemaakt. Toch spelen zij mee. Sommigen zonder regenkleding, anderen kopen nog snel een regenhoed, -broek of extra handschoen. Een paraplu heeft weinig zin want deze waait direct kapot of van de trolley. Enkele gasten zoals o.a. mijn flightgenoten Taco Mulder en Arnout de Jager van de Biltse Duinen en ook Ellen Kroes van de Gelpenberg trotseren de regen. Zij komen speciaal voor Pieter en vinden het jammer dat ze het ‘memorial’ missen. Ik hoop dat Martijn Paehlig zijn met zorg gekozen woorden ter nagedachtenis aan onze oud-voorzitter alsnog op het Rijk van Nunspeet met ons wil delen.
Dapper nemen alle ‘dagjesmensen’ deel aan de wedstrijd. Na negen holes pauzeren enkele deelnemers in het clubhuis om wat te drogen of op te warmen; trekken droge kleding aan en gaan door met de wedstrijd. Sommigen staken, soms helemaal doorweekt, de wedstrijd. Na negen, dertien of vijftien holes. Als verzopen katers druppelen de spelers binnen. Een goede warme douche en droge kleding is nu echt heel fijn. En gedeelde smart is halve smart; Na afloop hebben we het echt heel gezellig met elkaar. Er zijn veel prijzen te verdelen. De eerste prijs gaat vandaag in de A categorie naar Roderik van den Bogaard (mijn partner) en in de B naar Olga Commandeur die gelukkig ook weer kan meespelen. Ook werden een aantal prijzen verloot wat voor degenen die de wedstrijd niet helemaal uitspeelden een leuk extraatje.
Heleen Sonnenberg zagen we al een lange tijd niet meer. We kennen haar nog uit de tijd dat haar toenmalige bedrijf ‘Weduwe Joustra’ de NVGJ sponsorde. Gisteravond arriveerde ze; vandaag reikt zij de prijzen uit en neemt meteen het initiatief om te vertellen over haar afscheid van de voormalige sponsor én haar nieuwe toekomst. Over Chateau Sonnenberg geeft ze vast nog een andere keer uitleg aan een groter gezelschap. Heel gevat roept Heleen tijdens de prijsuitreiking: ‘dit is de eerste keer dat de drank die ik uitdeel niet van mij komt’. Uiteindelijk, we blijven we nog met een gezellige club zitten, komen er allerlei flessen Franse en Spaanse wijnen op tafel en begint Heleen met een ‘wijnproeverij’. Wijnen uit haar ‘chateau’.
Wat zou Pieter hiervan genoten hebben…
De editie 2025 van de Jaski Open op Sluispolder, voor de tweede keer ook een major, is volgeboekt. Alle 49 plaatsen zijn bezet, evenals alle stoeltjes van de zeven buggy’s die we tot de beschikking hebben. Nieuwe aanmeldingen komen op de wachtlijst. In tegenstelling tot wat eerder is aangegeven, starten we niet om 12 uur maar gaan de eerste flights, op 1 en 10, om 11.31 de baan in. De laatste flights vertrekken om 12.20. Jaski is al vele jaren zo'n beetje de populairste wedstrijd in het seizoen: dankzij de royale sponsoring door Willy Hoogland heeft de wedstrijd een sublieme uitstraling. En nu er bonuspunten te verdienen zijn, van 80 aflopend naar 10 voor de eerste acht in beide categorieën, is de wedstrijd nog eens extra aantrekkelijk. Mocht je, om wat voor reden, toch niet mee kunnen doen, laat dat dan tijdig weten: dan kunnen we anderen blij maken.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.