Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.09.2021
Wat een prachtige eerste dag van de Pieter Landman Memorial! Heerlijk golfweer en een zoals altijd hartverwarmende welkom bij binnenkomst in het gezellige Hanenhuus. Het voelt als een soort thuiskomen. Ook fijn om vandaag zoveel leden, partners en gasten te ontmoeten die op een of andere manier aan een of allebei de dagen deelnemen. Hopelijk overziet Pieter ‘ergens’ vanuit een mooi plekje deze speciale bijeenkomst op de baan waarvan hij zo hield.
Over Pieter wordt later op de dag tijdens het heerlijke driegangendiner uitgebreid gesproken. Gezien de slechte weersvoorspellingen voor de woensdag besluit de organisatie van deze tweedaagse om de échte memorial vandaag te houden. Erg spijtig natuurlijk voor de leden en gasten die pas morgen komen. Diverse toespraken worden gehouden, prachtige herinneringen opgehaald én een filmpje wordt vertoond waarbij de hartsvrienden en golfmaatjes van Pieter: Friso Leunge, Ruud van Breugel en Jeroen Burger, tijdens de wedstrijd een gedeelte van Pieters as over de Texelse uitstrooien. Uiteraard met toestemming van Simone, de weduwe van Pieter die vandaag net als Jeroens vrouw Gemma aanwezig is.
Een groot aantal van de leden en gasten arriveert op maandag, sommigen zelfs al op zondag. Ruud Taal komen we al op maandag tegen. Op de Koog. Hij is naarstig op zoek naar de speciaal voor Pieter ontworpen en bestelde banner die in het clubhuis bezorgd zou worden maar spoorloos blijkt. Gelukkig wordt deze in de loop van de dinsdag alsnog bij de receptie van De Texelse afgeleverd zodat Pieter tijdens deze twee dagen via de afbeeldingen op de banner in volle glorie aanwezig is.
Baanmanager Anita Hiemstra doet er zoals gebruikelijk alles aan om het ons naar de zin te maken. Ook Iwan Groothuis, sinds lange tijd directeur van De Krim en alles wat hierbij hoort, is vandaag van de partij. Willem van den Elskamp en ondergetekende hebben het genoegen met Iwan te mogen spelen. Een fijne man die ons al vanaf de eerste hole, voor ons hole 10, enthousiast vertelt over alle veranderingen die het golfcomplex komende tijd ondergaat. Over twee weken gaat het huidige clubhuis, het ó zo gezellige Hanenhuus waaraan we zoveel mooie herinneringen hebben, tegen de vlakte om plaats te maken voor een verhoogde teebox van de eerste hole.
Met de beoogde veranderingen zal het geheel een meer harmonieus complex worden, zo vertelt Groothuis. Momenteel is het verschil tussen de eerste en de tweede negen holes best groot. Reden dus om het golfbaancomplex flink op de schop te nemen met flinke duinpartijen tussen de holes. Alan Rijks ontwierp eerder de eerste negen en later de tweede negen en heeft nu een mooi plan voor een goed totaalplaatje gemaakt. Het benodigde zand ligt al klaar en als je zodra je vanaf de openbare weg richting clubhuis rijdt goed kijkt, zie je de bergen zand links liggen. Ook worden enkele holes van de oefenbaan verplaatst zodat de drivingrange met zo’n vijftig meter verlengd wordt. Komende winter wordt alleen op de holes 10 tot en met 18 gespeeld.
Met onze flight staan we na negen holes letterlijk stil bij het in aanbouw zijnde clubhuis. Iwan neemt alle tijd om ons uitleg te geven over de nieuwbouw waarvan de muren van de benedenverdieping al staan… hier komen o.a. de buggy- en lockerruimte, kleedkamers en de bestuursruimte. Op de begane grond het restaurant (een iets luxer segment maar nog steeds heel gezellig volgens Iwan) en een groot gedeeltelijk overdekt terras. En veel heel, heel veel glas zodat er mooi uitzicht is over de baan. Met name hole 1, 9 en 18 zijn dan goed zichtbaar. Nu het Hanenhuus wordt afgebroken, komen er units waar golfers tijdens de wintermaanden terecht kunnen. Vanaf april wordt de golfbaan en het clubhuis in gebruik genomen. Wij krijgen nog veel meer interessante informatie zoals over de Stichting die is opgericht ter bescherming van De Krim tegen ‘de grote jongens’ die alle vakantieparken opkopen, de NOW regeling die in het eerste kwartaal ontvangen werd en binnenkort wordt terugbetaald. Want het is druk op de Krim. Heel druk.
We vervolgen we ons spel. En het gaat erg lekker. De weersomstandigheden en het gezelschap zijn geweldig. Voor mij wederom een niet te vergeten dag met een megascore. Duikboot ……? Gelukkig weet ik beter. Ik zit – zoals vorige week al beschreven – in de FLOW. En ben erg blij met mijn nieuwe handicap: op naar de 13! In de B is Henk Koster — Henk wilde zijn golfclubs vorig jaar nog aan de wilgen hangen – de winnaar. Sinds hij wat lessen nam speelt hij fantastisch.
Nog lang na de wedstrijd genieten wij met z’n allen van het prachtige weer. In het besef dat dit de laatste keer is dat wij hier op dit terras zitten.
REGEN EN WIND
De volgende ochtend melden degenen die ondanks het slechte weer toch willen spelen zich bij René Brouwer en Willem van den Elskamp. Een aantal niet spelers komen ons – heel aardig — sterkte wensen voordat zij de overtocht naar het vasteland en wellicht een drogere omgeving maken. Er wordt een nieuwe indeling gemaakt voor de leden en gasten die– ondanks wind en regen — de uitdagingen regen en wind te trotseren — toch willen aangaan. Uiteindelijk zijn dat nog een kleine dertig dappere spelers. Enkele van hen arriveren vanochtend pas op Texel en ontdekken nu in het Hanenhuus dat er een nieuwe keuze is gemaakt. Toch spelen zij mee. Sommigen zonder regenkleding, anderen kopen nog snel een regenhoed, -broek of extra handschoen. Een paraplu heeft weinig zin want deze waait direct kapot of van de trolley. Enkele gasten zoals o.a. mijn flightgenoten Taco Mulder en Arnout de Jager van de Biltse Duinen en ook Ellen Kroes van de Gelpenberg trotseren de regen. Zij komen speciaal voor Pieter en vinden het jammer dat ze het ‘memorial’ missen. Ik hoop dat Martijn Paehlig zijn met zorg gekozen woorden ter nagedachtenis aan onze oud-voorzitter alsnog op het Rijk van Nunspeet met ons wil delen.
Dapper nemen alle ‘dagjesmensen’ deel aan de wedstrijd. Na negen holes pauzeren enkele deelnemers in het clubhuis om wat te drogen of op te warmen; trekken droge kleding aan en gaan door met de wedstrijd. Sommigen staken, soms helemaal doorweekt, de wedstrijd. Na negen, dertien of vijftien holes. Als verzopen katers druppelen de spelers binnen. Een goede warme douche en droge kleding is nu echt heel fijn. En gedeelde smart is halve smart; Na afloop hebben we het echt heel gezellig met elkaar. Er zijn veel prijzen te verdelen. De eerste prijs gaat vandaag in de A categorie naar Roderik van den Bogaard (mijn partner) en in de B naar Olga Commandeur die gelukkig ook weer kan meespelen. Ook werden een aantal prijzen verloot wat voor degenen die de wedstrijd niet helemaal uitspeelden een leuk extraatje.
Heleen Sonnenberg zagen we al een lange tijd niet meer. We kennen haar nog uit de tijd dat haar toenmalige bedrijf ‘Weduwe Joustra’ de NVGJ sponsorde. Gisteravond arriveerde ze; vandaag reikt zij de prijzen uit en neemt meteen het initiatief om te vertellen over haar afscheid van de voormalige sponsor én haar nieuwe toekomst. Over Chateau Sonnenberg geeft ze vast nog een andere keer uitleg aan een groter gezelschap. Heel gevat roept Heleen tijdens de prijsuitreiking: ‘dit is de eerste keer dat de drank die ik uitdeel niet van mij komt’. Uiteindelijk, we blijven we nog met een gezellige club zitten, komen er allerlei flessen Franse en Spaanse wijnen op tafel en begint Heleen met een ‘wijnproeverij’. Wijnen uit haar ‘chateau’.
Wat zou Pieter hiervan genoten hebben…
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.